ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τα ειχα ολα σχεδον, τωρα τιποτα... Λοιπον ειμαι 18 χρονων στα 19 και ξανα δινω πανελληνιες δυστηχως την πρωτη φορα δεν εγραψα οσο επρεπε και περασα καπου που δεν ηθελα αλλα δεν ειναι αυτο το θεμα μου. Εγω ποτε δεν ειχα και τις καλυτερες σχεσεις με την οικογενεια μου στο μοναδικο ατομο που εχω αδυναμια ειναι ο παππους μου !!! Οι γονεις μου χωρισαν οταν ημουν πολυ μικρη και απο τοτε οι ισσοροπιες του σπιτιου ξεφυγαν. Ο μπαμπας μ ειναι μονο μπαμπας στα χαρτια και στα λογια... Η μαμα μ δουλευει απ το πρωι μεχρι το βραδυ ωστε να συντηρει εμενα (μεχρι να βρω δουλεια) και τους παππουδες μου εφοσον ο πατερας μου δεν δινει ουτε δεκα ευρω. Αυτο βεβαια ηταν παντα ενα προβλημα απ ολα τα αλλα. Πριν ενα χρονο γνωρισα ενα παιδι 3 χρονια μεγαλυτερο μου αρχισαμε πολυ καλα με αγαπουσε το εδειχνε..αλλα η σχεση μας με τον καιρο γινοταν αρρωστημενη.. Ηταν ο πρωτος μου και γενικοτερα η πρωτη κανονικη σχεση που ειχα..Τα προβληματα αρχισαν μετα τους δεκα μηνες..αρχισε να ζηλευει υπερβολικα να κανει πραγματα πισω απ την πλατη μ (οχι γκομενικο) και να απομακρυνει τους παντες απο κοντα μ..κι ομως το καταφερε. Οταν εμαθα κατι τον πληγωσα πολυ κι εκεινος εβαλε λογια στη κολλητη μ κι αυτη αντι να ερθει να μ μιλησει εχει κανει τη ζωη μου πολυ δυσκολη .. Απ αυτην την ιστορια καταλαβα πολλα για τους ανθρωπους αλλα μου εκανε και καλο. Καταλαβα ομτως ποια ειναι η κολλητη μ και ο ανθρωπος που ηταν μαζι μ για εναμιση χρονο.. Περασα μια περιοδο πολυ δυσκολη ,εμεινα μονη μ,κλειστικα στον εαυτο μ κι επισης χαιρομαι με την δυστηχια τους.. εγω δεν ημουν ποτε ετσι αυτοι με εκαναν... εχω φιλους .. οχι αυτους που ειχα αλλα γενικοτερα ειμαι πολυ κοινωνικη..αλλα δεν εμπιστευομαι ΚΑΝΕΝΑΝ.. Πιστεψτε με ποτε δεν ημουν κακια κι ουτε προσπαθουσα να βλαψω κανεναν αλλα τωρα θα το εκανα με μεγαλη ευχαριστηση πλεον δεν νιωθω τιποτα!!