Από τον διευθύνοντα σύμβουλο της ΕΡΤ μέχρι τον επικεφαλής των ιδιωτικοποιήσεων, οι πρόσφατες παραιτήσεις κυβερνητικών στελεχών αποτυπώνουν μια ατμόσφαιρα παραίτησης σε όλο το κυβερνητικό στρατόπεδο. Το κλίμα κρύβεται επιμελώς από την κοινή γνώμη, με τη βοήθεια των ηλεκτρονικών ΜΜΕ, όπου φυσά αέρας αγωνιστικότητας και αισιοδοξίας: υποτίθεται ότι η κυβέρνηση διαπραγματεύεται σκληρά με την τρόικα για τις απολύσεις, την ίδια στιγμή που ανακοινώνει πρωτογενές πλεόνασμα, αναβαθμίζοντας τη δημιουργική λογιστική σε επιστήμη. Η πραγματικότητα είναι διαφορετική και όλα κρέμονται από μια κλωστή.
Όπως συμβαίνει τα τελευταία 2,5 χρόνια, το πρόβλημα είναι ένας συνδυασμός μαυρογιαλουρισμού και αποτυχημένης συνταγής. Από τη μία πλευρά, η τρόικα διαπιστώνει αθρόες προσλήψεις από το παράθυρο, αύξηση και όχι μείωση των κρατικών χρεών προς τους ιδιώτες, πρόβλημα στην ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, κατάρρευση στα έσοδα, ακινησία σε όλες τις διαρθρωτικές αλλαγές και εμπαιγμό στο θέμα της διαθεσιμότητας. Οι Μαυρογιαλούροι εξακολουθούν να κυβερνούν σαν να μην έχει χρεοκοπήσει η χώρα, σαν να μην έχει συμβεί τίποτα. Από την άλλη πλευρά, η πολιτική που έχουν επιβάλει οι δανειστές βυθίζει όλο και περισσότερο την οικονομία σε τέλμα. Το ίδιο το υπουργείο Οικονομικών παραδέχεται ότι τα έσοδα από έμμεσους φόρους (ΦΠΑ, ειδικοί φόροι κατανάλωσης) έχουν σχεδόν καταρρεύσει, λόγω της πτώσης της κατανάλωσης. Τα έσοδα από τον ειδικό φόρο στο πετρέλαιο υπολείπονται κατά 28 εκατ. ευρώ (!) από τον αρχικό στόχο, χώρια η ρύπανση, η κοινωνική δυσαρέσκεια και τα μαγκάλια. Το πρωτογενές πλεόνασμα εμφανίζεται γιατί, μεταξύ των άλλων τρικ, από τα 490 εκατ. ευρώ που όφειλε να επιστρέψει το κράτος στους πολίτες το πρώτο δίμηνο του 2013, απελευθέρωσε μόλις 96. Η περίφημη δόση-μαμούθ για την οποία τόσα μέτρα ελήφθησαν αφού θα αναζωογονούσε την οικονομία, ελάχιστα βοήθησε τις τράπεζες και την οικονομία: έχει χαθεί στη μαύρη τρύπα. Υπολογίζεται ότι θα χρειαστούν πρόσθετα μέτρα ύψους 4,5 δισ. για να βγουν οι στόχοι.
Καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να σταθεί αν ζητήσει νέα μέτρα, ενώ ούτε η τρόικα έχει πρόθεση να τα ζητήσει πριν από τις γερμανικές εκλογές, συμμετέχοντας με τον δικό της τρόπο στην προεκλογική καμπάνια της Μέρκελ. Το αδιέξοδο είναι πλήρες. Η οικονομία κινδυνεύει να καταρρεύσει από μια γενικευμένη στάση πληρωμών, όπου το Δημόσιο θα πάψει τελείως να αποπληρώνει τους ιδιώτες και οι ιδιώτες θα σταματήσουν να πληρώνουν το Δημόσιο αλλά και τους άλλους ιδιώτες. Η «λύση» που έχει βρεθεί είναι προπαγανδιστικές ενέσεις αισιοδοξίας και παρακάλια στη Μεγαλόχαρη για κάποιο θαύμα που θα κρατήσει τη χώρα μισοπεθαμένη μέχρι τις γερμανικές εκλογές, κι ύστερα έχει ο Θεός. Η περίφημη φράση του Α. Σαμαρά («με τη βοήθεια του Θεού θα τα καταφέρουμε») τώρα δικαιώνεται.
Δεν αποκλείεται σε λίγο να παραδώσουν την «καυτή πατάτα» (βόμβα) στα χέρια του ΣΥΡΙΖΑ, που κινείται με πιο αργούς ρυθμούς από αυτούς που απαιτούν οι περιστάσεις. Ο Τσίπρας προσπαθεί να καλύψει το κενό τρέχοντας, ανεβοκατεβαίνοντας τον πλανήτη και κάνοντας πολιτικά ανοίγματα, αλλά την ίδια ώρα η «αριστερή αντιπολίτευση» προτείνει αριστερή κυβέρνηση συνεργασίας με το ΚΚΕ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Απορεί κανείς πώς δεν μας έχουν πάρει είδηση οι Μόντι Πάιθον.
Εν τω μεταξύ, η χώρα και το κράτος διαλύονται. Υγεία, παιδεία, κοινωνικές υπηρεσίες, ασφαλιστικά ταμεία, όλα βυθίζονται στο χάος. Μερικές δεκάδες χιλιάδες κακοπληρωμένοι δημόσιοι υπάλληλοι, από γιατρούς και νοσηλευτές μέχρι εκπαιδευτικούς και αξιωματικούς, αυτοί που λοιδορήθηκαν αδιάκριτα όλα τα προηγούμενα χρόνια, κρατάνε ακόμα τη μηχανή (μισο)αναμμένη. Οι κυβερνώντες και διοικούντες συμπεριφέρονται ως συμμορία που ξέρει ότι τελειώνει ο χρόνος και κοιτάει να αρπάξει ό,τι μπορεί, αδιαφορώντας για το τι λέει ο κόσμος. Οι πιο διορατικοί την κάνουν με πλάγια πηδηματάκια. Όπως ο διευθύνων σύμβουλος της ΕΡΤ, που τη διέλυσε σε μερικούς μήνες, και παραιτήθηκε φοβούμενος μπλεξίματα με τα δικαστήρια, και οι άλλοι που παραιτήθηκαν πρόσφατα. Ο τελευταίος ας κλείσει την πόρτα.
σχόλια