ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Από προσωπική σας εμπειρία ή απλώς κατάθεση της άποψής σας, έχω να ρωτήσω το εξής:Πώς πλησιάζεις τους άλλους χωρίς όμως να σε θεωρήσουν πιεστικό άνθρωπο;Εξηγώ τι εννοώ.Διαβάζω κι εδώ μέσα αλλά ακούω κι έξω σε συζητήσεις που λένε ''ωχ, ο τάδε ή ή τάδε θέλει να μας φορτωθεί με το ζόρι στην παρέα μας, αλλά εγώ ευτυχώς δεν απαντάω ή τον/την αποφεύγω''.Την ίδια ώρα ακούω και την άποψη που λέει ''πήγαινε και πλησίασε τους άλλους, επιδίωξε τη φιλία ή τον έρωτα, μην τα περιμένεις όλα έτοιμα'' και τέτοια.Και στο καπάκι τη φράση ''ναι, αλλά μην επιμένεις και να μην προσπαθείς να δείχνεις έντονα ότι χρειάζεσαι φίλους ή σχέση ή έναν άνθρωπο δίπλα σου γιατί έτσι δείχνει κάποιος ότι είναι απελπισμένος κι αυτό απωθεί. ΗΤη φιλία και τον έρωτα δεν τα απαιτείς, περιμένεις να έρθουν''.Δε γίνονται και τα δύο. Ή το ένα ή το άλλο θα ακολουθήσεις. Τελικά να δείχνεις ότι θες φίλους και ερωτική αποδοχή ή φαίνεσαι απελπισμένο άτομο, αν το κάνεις; Τι από τα δύο ισχύει;Εγώ ας πούμε βλέπω ότι δεν ενδιαφέρεται κανένας να με γνωρίσει, κανένας απολύτως, ούτε φιλικά ούτε ερωτικά. Χρόνια τώρα. Τις ελάχιστες φιλίες και σχέσεις της ζωής μου τις έκανα απλώς επειδή έτυχε, ήμουν νεότερος.Κι έτσι δεν ενοχλώ κανέναν και καμία.Όμως μου λένε ότι αυτό είναι λάθος, να πλησιάσω εγώ τους άλλους.Κι όταν τους πλησιάσω δηλαδή, δεν θα έρθετε (όχι εσείς συγκεκριμένα που με διαβάζετε, γενικά μιλάω) να μου πείτε ''μα το ότι δείχνεις τόσο έντονα ότι θες φίλους ή έναν άνθρωπο δίπλα σου, απωθεί τους άλλους γιατί δείχνει ότι επιδιώκεις τη συντροφικότητα τόσο έντονα;''Τι ισχύει τελικά; Αν θέλετε, απαντήστε, θα εκτιμούσα ένα χρήσιμο σχόλιο.