ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σήμερα η μητέρα μου θα γινόταν 51, εάν ζούσε και παρόλο που έχω κανονίσει να κάνω Χριστούγεννα με φίλους σαν αυτά που "ζηλέυεις" και σε πιάνει μελαγχολία, θα έδινα τα πάντα για μια μέρα μαζί της στο σπίτι της με τηλεόραση. Μην απορρίπτεις τόσο εύκολα, αυτό που έχεις και σου φαίνεται λίγο, για κάποιον άλλον θα ήταν υπεραρκετό.

Λίγο το έχεις;Να έχεις την υγεία σου και να έχεις δίπλα σου τη μητέρα σου;Ξέρεις τι είναι να περνάς ολομόναχος τις γιορτές στην Εντατική; Να μην έχεις δίπλα τους γονείς σου να πείτε χρόνια πολλά;Και γιατί να σε απασχολούν οι άλλοι;Γιατί να έχεις σαν κριτήριο την επιβεβαίωση του κόσμου, αντί να βάλεις ένα ποτήρι κρασί σε εσένα και τη μητέρα σου και να τραγουδήσετε μέσα στο σπίτι σας μαζί;Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί πρέπει να ζούμε με βάση τα όσα μας επιβάλλει ένα κατασκευασμένο κοινωνικό πρότυπο. Αυτή είναι η μεγαλύτερη μου απορία από αυτή την κοινωνία.

Αφου θα είσαι μέσα, πως θα τους βλέπεις να καλοπερνάνε;Να τους φαντάζεσαι μάλλον εννοείς...Τώρα γιατί θες να προβάλλεις τις επιθυμίες σου στους (αόριστα) άλλους και να βυθίζεσαι στην αυτολύπηση, δεν καταλαβαίνω...