ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
14.12.2017 | 14:15

κλαψ σνιφ

παιδια οι μονες σκηνες που δακρυζω ειλικρινα ειναι1)οταν ο μακοναχι στο ιντερστέλαρ βλεπει τα βιντεο απο τα παιδια του που μεγαλωνουν και κλαίει 2)στο ντολτσε βιτα οταν ο αντωνης παιρνει τη χριστινα απο το γαμο με τον αγγελο
16
 
 
 
 
σχόλια
Μετά την δικαίωση,έρχεται το κλάμα...Λοιπόν,έκλαψα...1.Όταν ο παππούς του Kabamaru πήγαινε να χτυπήσει τον Kabamaru και έμπαινε μπροστά ο Kayate και τις έτρωγε αυτός για να τον προστατεύσει...2.Όταν πέθανε ο Ace στο One Piece...3.Σχεδόν στην μισή ταινία"Χορεύοντας στο σκοτάδι"4.Στην τελευταία σκηνή του "Straight Story" του Lynch,που συναντιούνται τα 2 ηλικιωμένα αδέρφια...5.Στην τελευταία σκηνή που μοιράζονται η Meryl Streep με τον Ed Harris στις "Ώρες"...6.Όταν πέθανε ο Hodor του GoT...7.Όταν πέθανε η μαμά της Buffy στο "Buffy,the vampire slayer"...νομίζω το επεισόδιο λέγεται "The body"και είναι ένα από τα πιο επιδραστικά επεισόδια της σειράς...8.Έκλαψα την περασμένη κυριακή,όταν έβλεπα με τον ανιψιό μου το"Ένα δέντρο μια φορά" του Τριβιζά...ο μικρός μου έλεγε"Θεία,μην κλαις-το παιδάκι στο τέλος βλέπει ένα όμορφο όνειρο..."κι εγώ δώστου να κλαίω περισσότερο...(Προς θεού-δεν είμαι κλαψιάρα... :P)
Όντως! Καθώς και η στιγμή που το καταλαβαίνει η Θεοπούλα, ενώ έχει ρωτήσει ''Που είναι η Σόφη;''.Επίσης, σε ελληνικές σειρές θυμάμαι το ''Βαλς των Χαμένων Ονείρων'' Αχιλλέα-Φλώρας στα ''Εγκλήματα'', και όταν στο ''Νησί'' ο Μάινας περνάει τη γυναίκα του (Λέχου) απέναντι στη Σπιναλόγκα.
Και εγώ σπάνια συγκινούμαι.Αυτή όμως που θυμάμαι χαρακτηριστικά είναι η τελευταία σκηνή από το "The Constant Gardener" του Meirelles.Δε λέω τι γίνεται για να μην κάνω spoil αν κάποιος δεν την έχει δει.Οι υπόλοιποι θα καταλάβουν.
Γιατί, όταν ο Hachi αφήνει την τελευταία του πνοή ενώ περιμένει επί εννιά χρόνια τον Parker (Richard Gere)? Μόνο που το γράφω βούρκωσα.Στις Νύφες όταν η Νίκη αρχίζει να οδύρεται ενώ συνειδητοποιεί ότι τα χρόνια περάσανε και ακόμη αγαπούσε τον φωτογράφο;Στην Πολίτικη Κουζίνα, η σκηνή στο σταθμό στο τέλος;Και άλλες πολλές που δεν θυμάμαι τώρα, αλλά καλύτερα να μη θυμηθώ γιατί θα κλάψω.

ΜΑΡΑΘΩΝΙΟΣ

Scroll to top icon