ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Η λυση ειναι να πλησιάζεις εσυ όποιον δεν σε κανει να νιώθεις φοβισμένη.

Γειά σου γλυκιά μου... Θα σου πω τη γνώμη μου μιας και σε καταλαβαίνω.. Το βασικότερο μέρος για να λύσεις ενα πρόβλημα, δικό σου, δικο μου η οποιοδήποτε αλλο, ασχέτως με το τι αφορά, είναι πρώτα από όλα να δεχτείς την υπαρξή του χωρίς φόβο... Μην θεωρήσεις πως ο τι έχουν φτιάξει οι άνθρωποι ως φυσιολογικό είναι δεδομένο αφού ο καθένας λειτουργεί και κρίνει με βαση τη δική του θεώρηση για τα πράγματα και η κοινωνικοτητα δεν είναι παρα ένας όρος διευκόλυνσης στην καταγραφή του τι θεωρείται φυσιολογικό και τι οχι.. Αυτό το λέω γιατί κι εγω ήμουν έτσι και με "φόβιζαν" λέγοντας μου οτι δεν είναι φυσιολογικό να είμαι ντροπαλή, έχοντας αντίθετο αποτέλεσμα απο αυτο που ήθελαν.. Ετσι, άφησα ολους τους άλλους και κοίταξα μεσα μου.. Το πρόβλημα άρχιζε όταν, οραματιζομενη το τι εισπράττουν οι γύρω μου με το να με βλέπουν μαζεμένη και συνεσταλμένη σαν σαλιγκαρακι, σκεφτόμουν πως αυτο που εισέπρατταν ηταν απαραίτητα κάτι κακό, κάτι απωθητικο και στην καλύτερη των περιπτώσεων κατι ανησυχητικό.. Μόλις με πλησίαζε κάποιος, μη γνωριζοντας τι συμβαίνει μεσα μου και βλέποντας με ως φυσιολογικό κανονικό άνθρωπο, έφευγε με την εντύπωση που είχα φτιάξει για μένα στο μυαλό μου, αφου σκεφτόμουν τόσο πολυ τι να κάνω για να μην φαινομαι ντροπαλή, αλλά να φαινομαι κινητική και προσχαρη όπως οι άλλοι, που τελικά δεν καταφερνα τίποτα πέρα απο το να λέω πράγματα που δεν ήταν ο εαυτός μου.. Μόλις διαπίστωσα τη ροή ολων αυτών των σκέψεων και έπειτα τις διάβασα αφου τις έγραψα σε χαρτι, κατάλαβα πως έπρεπε να μην φοβάμαι τον εαυτό μου και να δω την ντροπαλότητά μου σαν κομψότητα και ευγένεια ψυχής, προσδίδοντας μεσα στο χώρο μια πινελιά τόσο γλυκιάς συστολής, που κανένας δεν την είχε και όλοι την θαύμαζαν... μετά απο αυτές τις σκέψεις διαπίστωσα και το άλλο : πως καμία απο εκείνες τις εκδηλώσεις κινητικότητας των φοιτητων/τριών δεν ηταν τόσο αυθεντικες όσο η δική μου ντροπαλή φύση και ηταν προϊόντα απομίμησης και στεγνης αναπαραγωγής της φυσιολογικότητας.. Κάθε φορά που σιωπούσα έπιανα τον εαυτό μου να βρίσκει την ουσία και έβλεπα τη σιωπή ως ένδειξη ψυχικής ισορροπίας και εσωτερικής δημιουργίας, αποβάλλοντας τον παραλογισμό της μάζας... Δεν ξέρω αν μπόρεσα να εντοπισω εξ ολοκλήρου το πρόβλημά σου - εγω γενικά αποφεύγω να δίνω συμβουλες εαν δεν κατανοώ πλήρως τον προβληματισμό, γιατί μετα μπορεί τα πράγματα να γίνουν ακόμα χειρότερα, λόγω των παρεξηγήσεων σε προβλήματα που μοιάζουν αλλά δεν είναι καθόλου ίδια και λόγω του προσωπικού απορρήτου, δηλαδή των πραγμάτων μεσα μας που δε λέμε σε κανένα αλλά που μπορεί να αλλάξουν ολόκληρη την υπόσταση ενός προβληματισμου- προβληματος... Μπορεί και να μην σε κατάλαβα και αυτά που σου λέω να μην σχετίζονται με το πρόβλημά σου και την ψυχή σου, ομως αυτο που μπορω να σου πω είναι να μην κάνεις πράγματα που δε θέλεις και αυτό που θα δείχνεις στους άλλους να είναι μονο αποκύημα του εαυτού σου και τίποτα λιγότερο... Οι φιλοι σου σε αγαπάνε όπως είσαι και πιστεύω οτι θα μπορούσες να ανοιχτείς και σ αυτούς αν το θελήσεις.. Σε καλημερίζω με πολλή αγάπη..