ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Με λένε Κατερίνα και είμαι 19 ετών.Πριν 3 χρόνια περίπου, τα έφτιαξα με ένα αγόρι, κατά 4 χρόνια μεγαλυτερό μου.Είναι ένας πολύ καλός σύντροφος, και με καταλαβαίνει πολύ.Εκείνος είναι ο πρώτος μου έρωτας.Την σχέση μας την προχωρήσαμε, όταν εγω ήμουν 17 ετών (δηλαδή μετά απο περίπου 6 μήνες τις σχέσεις μας) (εμένα ήταν η πρώτη μου φορά).Μετά απο 2 μήνες, γνώρισα την οικογένεια του, είναι μια καταπληκτική οικογένεια, η οποία με αγαπάει πολύ, ύστερα γνώρισε και αυτός την οικογενειά μου, και τον λάτρεψαν και οι δικοί μου.Ο καιρός πέρασε, και εγώ πέρασα σε μια σχολή λογιστικής, ήμουν πολύ χαρούμενη που πέρασα στην σχολή που ήθελα.Εμείς αποφασίσαμε, μιας που ενηλικιώθηκα και εγώ, να συζήσουμε μαζί.Οι γονείς μας ηταν σύμφωνει σε αυτό, και τελικά συζήσαμε μαζί.Μετά απο 3 μήνες περίπου, είδα ότι έχω καθυστέριση, αλλά δεν έδωσα ιδιαίτερη σημασία.Μετά από λίγο καιρό (περίπου 10 μέρες) άρχισα να μην αισθάνομαι καλά.Ένιωθα τόσο κούραση, και ένιωθα πολύ πόνο στην μέση, και στα πόδια μου.Επίσης ένιωθα και ναυτία, κάτι που δεν το συνήθιζα.Μου πέρασε από το μυαλό οτι είμαι έγκυος, αλλά εγώ έπερνα αντησιλιπτικά, το κακό όμως είναι οτι τα έκοψα για ένα μικρό χρονικό διάστημα.Μίλησα με το αγόρι μου, και εκείνος ήταν θετικός σε αυτό.Μου είπε ότι και αν είναι θα το αντιμετωπίσουμε.Αποφάσισα να πάω στον γυναικολόγο μου, και να κάνω εξετάσεις για να δω τι έχω.Ο γιάτρος μου είπε οτι έιμαι έγκυος, και μάλιστα στον δεύτερο μήνα,εξαιτίας που σταμάτησα απότομα τα αντισηλιπτικά.Έπαθα λίγο σοκ, αλλά ουτε που μου πέρασε απο το μυαλό να κάνω έκτρωση.Το είπαμε στους γονεις μου και στους γονείς του αγοριού μου, και έπαθαν ένα μικρό σόκ η αλήθεια να λέγεται, αλλά ούτε σε εκείνους τους πέρασε από το μυαλό η ιδέα της έκτρωσης...Τώρα η μικρούλα μου είναι 2.5 μηνών και είμαι τόσο χαρούμενη που έχω ένα τόσο πανέμορφο, και καταπληκτικό αγγελούδι...Αυτή ήταν η ιστορια μου...Πείτε μου την γνώμη σας απο κάτω!!!