ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
15.1.2018 | 13:34

Μα που πήγαν οι άνδρες;

Εκείνοι οι γνήσιοι, οι ΠΑΤΑΩ ΚΑΙ ΤΡΕΜΕΙ Η ΓΗ. Που να είναι άραγε; Μήπως τους πάτησε το τρένο, μήπως συνέβη κανένα φαινόμενο όμοιο με εκείνο των δεινόσαυρων, που εν μια νυκτί εξαφανίστηκαν από τον πλανήτη; Ένα ερώτημα, που τίθεται συχνά σε κάτι γυναικομαζώματα, παράπονα και έντονοι προβληματισμοί, προς ανάλυση. Και η κατάληξη είναι πάντα η ίδια, το συμπέρασμα βολικό και απόλυτο.Δεν υπάρχουν άνδρες σήμερα ! Τέλος!Άκου κοριτσάκι μου.Δεν θέλω να σε τρομάξω, όμως, Υπάρχουν!Δεν θέλω να σου ανατρέψω τις βολικές σου θεωρίες, όμως, το τρένο που πιθανολογείς ή που ελπίζεις να τους έχει πατήσει, στην πραγματικότητα, είναι γεμάτο άνδρες. Δεν άνοιξε η γη και τους κατάπιε.Ίσως να έχουν κρυφτεί. Ίσως να μένουν συνειδητά κλεισμένοι στα σπίτια τους. Ίσως να έχουν απομονωθεί στο εγώ τους. Ίσως να αισθάνονται παραγκωνισμένοι. Ίσως να νιώθουν ότι δεν έχουν λόγο ύπαρξης στο πλάι σου. Ίσως να μην τους σηκώνει η εποχή και η νέα τάξη πραγμάτων. Ίσως εσύ να τους έχεις βάλει στο περιθώριο.Τα ενδεχόμενα αυτά σου έχουν περάσει ποτέ από το τετράγωνο και σύγχρονο μυαλουδάκι σου;Άκου κουκλίτσα μου.Υπάρχουν! Αλλά δεν είμαι σίγουρος αν τους αντέχεις, αν τους θες. Βλέπεις, το “sex and the city” σου έχει δείξει κάτι άλλο, τα Lifestyle περιοδικά, σου έχουν περάσει ένα άλλο μοντέλο, στην σύγχρονη ζωούλα σου δεν έχει χώρο ο εν θέματι τύπος άνδρα.Δεν τον δέχονται τον ευνουχισμό σου, δεν το σηκώνει η φύση τους !Γι? αυτό έχουν πιάσει την άκρη τους. Γι? αυτό έχουν σηκώσει τα μαύρα πανιά τους και ταξιδεύουν μόνοι τους πια, σε θάλασσες που δεν τις γνωρίζεις, που δεν υπάρχουν στους χάρτες σου, σε θάλασσες άγριες που δεν τολμάς να ταξιδέψεις.Μην αμφιβάλεις… Είναι κάπου εκεί έξω.Θα τους δεις καθισμένους σε κάποιο παγκάκι, με ένα αναμμένο τσιγάρο στο στόμα μέσα στο κρύο.Θα τους δεις με μια θλίψη στο βλέμμα τους, να κοιτάζουν ευθεία στο πουθενά τους.Θα τους δεις ολομόναχους να περπατάνε σε ένα πεζοδρόμιο, μέσα στην βροχή μουσκεμένους και κόντρα στον άνεμο, με το σακάκι τους να ανεμίζει, σαν να αναμετριούνται με τα στοιχεία της φύσης.Θα τους δεις πάνω στην μηχανή τους σε μια μεγάλη λεωφόρο που δεν έχουν ιδέα που οδηγεί, με την πίσω θέση τους πάντοτε άδεια.Θα τους δεις κάποιο βράδυ σε ένα μπαρ να στέκονται όρθιοι και να μιλάνε δυνατά με το ουίσκι τους.Θα τους δεις να τραγουδάνε με τα ματιά κλεισμένα και τα χέρια ανοικτά, με πεταγμένες τις φλέβες στον λαιμό τους σαν να σε προκαλούν να τις κόψεις, κάτι βάρια λαϊκά όλο παράπονο και ΑΧ.Θα τους δεις καμουφλαρισμένους, πίσω από εκείνη την αλητόφατσα, με γκρίζους κροτάφους, γεμάτους ρυτίδες έκφρασης από τις αμέτρητες φορές που δαγκώθηκαν, που πολέμησαν για να μην αφήσουν να φανερωθεί το παιδί που έχουν καλά κρυμμένο μέσα τους.Θα τους δεις να σου γνέφουν ένα τεράστιο ΟΧΙ, στην πιθανή πρόταση σου να γίνουν ένα ακόμη κομμάτι της πλούσιας ανδροσυλλογής σου, γιατί δεν γουστάρουν να είναι κομμάτια σου, θέλουν να είναι τα πάντα σου ή τίποτα, γιατί τα παντελόνια τους δεν τα δανείζουν, ούτε τα πουλάνε, μόνο τα χαρίζουν.Θα τους δεις να σφίγγουν δυνατά την γροθιά τους. και μην τολμήσεις ποτέ να τους την ανοίξεις. Δεν θα σε αφήσουν. Εκεί μέσα κρατάνε γερά όλες τις άξιες τους, όλα τα λάθη τους , όλα τα πάθη τους όλες τις πληγές τους, όλο τους το είναι, σαν μυστικό αφανέρωτο,σαν κάτι πολύτιμο, ολότελα δικό τους. Μονό αν το αξίζεις θα σου δείξουν την παλάμη τους. Αν το αξίζεις, αν σταθείς τυχερή, ίσως σε αφήσουν, ίσως σου κάνουν την τιμή, να τους δεις να βουρκώνουν. Μην πέσεις στην γνωστή παγίδα, μην ξεγελαστείς από την εικόνα, μαθέ σήμερα, πως και τα αρσενικά κλαίνε…Πάψε λοιπόν να βγάζεις βολικά συμπεράσματα και στην επομένη γυναικοκουβέντα σου ψάξε να βρεις γιατί είσαι μονή σου. Στην επομένη κουβέντα που θα έχεις με τον εαυτό σου, αναρωτήσου αν ΤΟΝ αντέχεις περισσότερο από ένα βράδυ.Αν πραγματικά τον θες, αν στα αλήθεια τον ψάχνεις, είναι κάπου εκεί έξω.Δείξε του τον σεβασμό που του πρέπει, φέρσου του όπως του αξίζει, μην τον αμφισβητήσεις, μην τον θεωρήσεις ποτέ σου δεδομένο, μην του μιλήσεις για υλικά, για αξίες πες του και να είσαι σίγουρη ότι θα σε εκπλήξει ευχάριστα...
18
 
 
 
 
σχόλια
Εγώ πάλι γιατί νομίζω οτι το γράφει γυναίκα ?Ένας άνδρας δε γράφει έτσι !!Ούτε κάποιος μπορεί να εκφραστεί για τον εαυτό του τόσο λογοτεχνικά !!και πόσο μάλλον ένας τόσο "σκληρός" αρσενικός Αυτοί μιλάνε λίγο και δε γράφουν ούτε μήνυμα πάνω από 4 λέξεις !!
Δεν ξέρω ,αλλά θεωρώ ότι οι άνθρωποι εξελίσσονται και έχουν προοπτική. Έτσι κάθε αντρας ύπο τις καταλληλές συνθηκες μπορέι να γίνει ''πατάω και τρέμει η γη''. Ισως λεω ανοησίες, αλλά αυτό βλέπω στους πιο πολλούς αντρες και επειδή είμαι και σε νεαρή ηλικία βλέπω αγόρια να ωριμάζουν και να εξελίσσονται σε άντρες, σε άλλους είναι ήδη καλλιεργημένο αυτό που περιγραφεις και κάνει μπαμ ,σε άλλους ο δυναμισμός κάπου αχνοφαίνεται και άλλοι εκφράζουν τον αντρισμό τους με τερμα ηλίθιους τρόπους (χτυπάνε, βρίζουν, κοροιδευουν, παίζουν). Λογικά αν σε μία σχεση πιστευεις και εμπιστευσεσαι τον άλλον θα του βγάλεις και τον πιο καλό του εαυτό και ο θαυμασμός σου θα τον κάνει πιο δυναμικο... Με άλλα λόγια , όλοι οι αντρες είναι όντως άντρες και οι αντρες δεν χάθηκαν.υγ. Όντως λιγάκι μελό το κείμενο. Παρασύρθηκες αλλά its ok...
Διακρίνεται μία επιφανειακή αντίληψη για το τι ειναι άντρας, αλλά πιστευω ότι εξ, απλά δεν μπορούσε να περιγράψει την εννοια της αρρενωπότητας σωστά. Η ενέργεια του κάθε φύλου είναι κάτι που αισθάνεσαι και δύσκολα περιγραφεται.
Μα αγαπητέ συγγραφέα τον άντρα ή μάλλον καλύτερα τον άνθρωπο δεν τον καταλαβαίνεις από τον τρόπο που πίνει το ποτό του , ούτε από το σακάκι που ανεμιζει, ουτε από τη μηχανή που οδηγεί σε έναν μεγάλο δρόμο με μια θέση κενή. Με αυτή τη λογική έχω γνωρίσει και έχουμε γνωρίσει αντρες με το Α κεφαλαιο. Έλα όμως που δεν ισχύει. Από τις λεπτομέρειες της συμπεριφοράς και σε βάθους χρόνου φαίνεται ο άνθρωπος. Μην λογοτεχνιζουμε.
Χμμμ.... άντρας με Α κεφαλαίο.... Αντώνης, Αλέξανδρος, Ανδρέας :PΔιαφωνώ με την προτροπή στο τέλος. Η πολυποικιλότητα ως προς τον τρόπο γραφής είναι επιθυμητή.
Ένας τέτοιος άντρας δεν θα είχε, πιστεύω, την ανάγκη να γράψει όλο αυτό. Θα το έδειχνε με τις πράξεις του. Για τα δικά μου γούστα παραείναι μελό. (Ίσως αυτό έπρεπε να γράψω.)
Τρουφάκι, σε κάποια σημεία προσεγγίζει την ουσία, η οποία εκφράζει άτομα -άνδρες ή γυναίκες- που δεν "καλουπώνονται", δεν παίζουν με τα συναισθήματα άλλων, και υποκύπτουν δύσκολα στους απαραίτητους συμβιβασμούς μιας συντροφικής σχέσης (το τελευταίο δεν είναι πάντα θετικό).Πάντως, αν και ωραίο λογοτεχνικά το κείμενο, πολύ δραματοποιημένο. Εξ., έκανα εικόνα όσα γράφεις ακούγοντας το "μ'ενα παράπονο" :)
Τόνυ συμφωνώ ότι προσεγγίζει την ουσία, όμως το κάνει με έναν πολύ απόλυτο τρόπο, κι είναι εκεί που με βρίσκει αντίθετη. Οι άνθρωποι (και όχι μόνο οι άντρες όπως το παρουσιάζει ο συγγραφέας) είναι πολύπλοκα όντα και δεν είναι μονοδιάστατοι. Προσαρμόζονται ανάλογα την περίσταση ή τον άνθρωπο που έχουν απέναντί τους και δρουν/αντιδρούν αναλόγως. Εξελίσσονται. Η ουσία είναι ότι ναι, θα κάνεις συμβιβασμούς και εκπτώσεις αλλιώς μένεις μόνος. Δεν ξεπουλάς φυσικά, ούτε ξεπουλιέσαι. Προσαρμόζεσαι. Απλά εμένα αυτό το κείμενο μου θύμισε λίγο έναν άντρα στο φαρ ουέστ που στέκεται αγέρωχος με βλέμμα να χάνεται στον ορίζοντα και με το χέρι στο πιστόλι έτοιμος να σκοτώσει όποιον πειράξει το κοπάδι του. :DΥΓ. Καλή χρονιά! :)
Σου θύμισε δηλαδή κάποιον σαν τον Κλιντ Ιστγουντ να ετοιμάζει το λάσο και να τραγουδάει στην αγελάδα "τόσο καιρό μαζί μου και δεν έχεις μάθει τα δικά μου χούγια και τα φυσικά", με τις φλέβες να πετάγονται στο λαιμό :DΩραίο αυτό που αναφέρεις περί προσαρμογής και εξέλιξης. Συμφωνώ!Παρά το ότι το κείμενο είναι διάχυτο με σημεία υπερβολής και αλαζονείας, προσωπικά νιώθω μια συμπάθεια προς τον γράφοντα. Ίσως, επειδή αισθάνομαι ότι κάτω από το πομπώδες ύφος υπάρχει μια ουσιαστική απογοήτευση (δεν βρίσκει κατάλληλη σύντροφο). Ίσως επειδή, μετά από κανά-δυο ποτηράκια σε κανα ρεμπετάδικο, θα μπορούσα άνετα να αμπελοφιλοσοφώ και να ξεστομίζω αντίστοιχες μεγαλοστομίες :D
Ε εντάξει, μετά από κάνα δυο ποτηράκια κι εγώ τα ίδια θα έλεγα!! ΧαχαχαΕπίσης, εκτός από τις φλέβες που πετάνε, μαστ αξεσουάρ είναι και το στάχυ στο στόμα! :Ρ

ΜΑΡΑΘΩΝΙΟΣ

Scroll to top icon