__________________
1.
Λένα,
Στην αρχή της σχέσης μου, λίγο μετά τα πρώτα ραντεβού, είπα στο αγόρι μου κάποια ψέματα. Συζητούσαμε σχετικά με το ερωτικό μας παρελθόν. Κάποιες πληροφορίες τις έδωσα και απάντησα σε ερωτήσεις με άνεση. Κάποια άλλα πράγματα πάλι, ήθελα να τα κρατήσω για τον εαυτό μου. Λίγο όμως ο ενθουσιασμός του πρώτου καιρού, λίγο η ωραία ατμόσφαιρα (είμαστε όμως), δεν έθεσα κάποιο αυστηρό όριο τύπου «αυτό δε θέλω να το συζητήσω» ή «θα προτιμούσα να μην απαντήσω σε αυτήν την ερώτηση». Αντίθετα ξεγλίστρησα με ασάφειες.
Είμαστε πλέον μαζί ενάμιση χρόνο. Σε αυτόν τον καιρό κατάλαβα πως ο Χ. είναι αυστηρός σε θέματα σχέσεων, μονογαμίας κλπ. (Η αυστηρότητα αυτή αφορά σε όλα τα φύλα). Εγώ από την άλλη έχω κάπως πιο χαλαρές απόψεις. Αντίστοιχα έζησα και την ερωτική μου ζωή ως τώρα (που τον γνώρισα). Είχα σχέσεις που ήμουν πιστή, έχω φλερτάρει ενώ ήμουν σε σχέση (λάθος), έχω υπάρξει την ίδια χρονική περίοδο με πάνω από έναν ερωτικούς συντρόφους (δεν ήμουν σε σχέση με κανέναν τους), έχω φάει χυλόπιτα και το έφερα βαρέως...
Ο ίδιος κατά καιρούς με ρωτάει αν του έχω πει ψέματα, αν είναι αληθινά όσα είπα, αν έχω κρύψει κάτι. Λέω όχι.
Και σε ρωτάω: Πρέπει να του πω την αλήθεια κάποια στιγμή; Ότι ναι, ήμουν σε σχέση και φλέρταρα. Ότι ναι, εκείνο το καλοκαίρι στη Ρόδο έκανα σεξ με δυο διαφορετικούς άντρες εντός δεκαπενθήμερου; Ότι ναι, η αδιάφορη αυτή ιστορία που σου ανέφερα, δεν ήταν τόσο αδιάφορη για εμένα;
Φυσικά και το παρελθόν μας λέει κάτι για το ποιοι είμαστε ή έστω για το ποιοι ήμασταν. Λογικό να θέλουμε κι οι δύο να μάθουμε. Φοβάμαι όμως ότι οι αποκαλύψεις θα του κακοφανούν αρκετά, πως θα με κατηγορήσει ότι του είπα ψέματα (οκ του είπα) όσες φορές με ρώτησε για αυτά κι ότι θα γίνει μεγάλο θέμα στη σχέση μας. Δεν ξέρω αν θα με εμπιστευτεί ξανά αν τα μάθει, αν αναρωτηθεί γενικά για ότι του έχω πει, αν γενικά το πάρει πολύ βαριά.
Εσύ τι λες;
-πινόκιο-24
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Ότι το θέμα δεν είναι αν χρειάζεται ή όχι να πεις την αλήθεια και όλη την αλήθεια χωρίς φόβο και χωρίς πάθος, δεν είσαι σε δικαστήριο. Το θέμα είναι πώς σου φαίνεται ότι είσαι με κάποιον που είναι τόσο άκαμπτος σε αυτά τα θέματα, ενώ εσύ δεν είσαι, και αν αυτό σου φαίνεται κάτι που δεν επηρεάζει την συνολικότερη του άποψη για τον κόσμο, που είναι αρκετά διαφορετική από την δική σου, κάνεις λάθος. Μην ρωτάς πώς θα του φαινόταν αν ήξερε την αλήθεια. Αναρωτήσου πώς σου φαίνεται εσένα το γεγονός ότι δεν μπορεί να την αντέξει. Σεξ με δύο διαφορετικούς άντρες εντός δεκαπενθήμερο. Φλέρταρες ενώ ήσουν σε σχέση (οκ λάθος, αλλά δεν είναι απάτη.) Αλήθεια, αυτό είναι το όριο του; Δεν είναι αυστηρός, πουριτανός είναι. Αν ήσουν κι εσύ θα ταιριάζατε υπέροχα. Φοβάσαι τόσο πολύ μην σε κακοχαρακτηρίσει που ξέχασες να αναρωτηθείς αν σου ταιριάζει η κοσμοθεωρία του.
__________________
2.
Σου στέλνει μήνυμα μετά από 3 χρόνια αφότου χωρίσατε στις 4 το ξημέρωμα : "Παντρεύω τον κολλητό μου αύριο. Ακόμη δεν έχω βρει τη γυναίκα της ζωής μου. Μάλλον ήσουν εσύ". Πες μου εσύ τώρα τι απαντάς. Σημειωτέον η διετής σχέση έληξε με δική του πρωτοβουλία λόγω απόστασης και εντάσεων κι έκτοτε δεν υπήρχε επικοινωνία.
-σε δουλειά να βρισκόμαστε
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
«Όταν σου περάσει η σούρα θα θυμηθείς ότι δεν ήμουν».
__________________
3.
Πολυαγαπημένη Α,μπα, σου εκφράζω τον απεριόριστο θαυμασμό μου και εύχομαι όλα τα καλά για το μωράκι σου!
Θα ήθελα να ζητήσω τη γνώμη σου για κάτι. Στη ζωή μου έχω συνευρεθεί μόνο με άντρες, γενικά μου αρέσουν πολύ και πάντα θεωρούσα τον εαυτό μου στρειτ. Ωστόσο αυτό δεν σημαίνει ότι αποκλείω το ενδεχόμενο κάποια στιγμή να γνωρίσω κάποια γυναίκα που θα με κάνει να πέσω ξερή, γιατί βασικά πιστεύω ότι η έλξη ξεκινάει από τον άνθρωπο ανεξαρτήτως φύλου. Είχα που λες κατά καιρούς girl crushes, δηλαδή γυναίκες που κάτι με τραβούσε σ'εκεινες, μ'ελκυε αυτό που εξέπεμπαν. Μου άρεσε να τις κοιτάζω και να τους μιλάω, γενικά χαιρόμουν να τις βλέπω. ΟΜΩΣ! Ποτέ δεν τις έχω φαντασιωθεί σεξουαλικα. Όχι τίποτα άλλο, το έχω προσπαθήσει για να δω αν θα μου αρέσει. Δεν νιώθω την παραμικρή επιθυμία να βρεθώ στο κρεβάτι μαζί τους, να τις χαϊδέψω ή να τις φιλήσω. Μου αρέσει όμως να θαυμάζω τα χαρακτηριστικά τους και, κυριότερο απ'ολα, μου αρέσει να τις φαντάζομαι εκείνες στο κρεβάτι με άντρα. Μέχρι εκεί.
Δεν είναι κάποιο θέμα το οποίο να μου δημιουργεί πρόβλημα στην καθημερινότητα ή στις σχέσεις μου, όποτε όπως καταλαβαίνεις δεν έχω λόγο να διαθέσω χρόνο και χρήμα για να το ψάξω με ψυχολόγο. Ωστόσο επειδή μ'αρεσει ο τρόπος σκέψης σου, θα ήθελα να ακούσω τι πιστεύεις! Φιλιά!
- Bi...curious?
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Πιστεύω ότι δεν υπάρχει κάτι που χρειάζεται απάντηση. Θεωρείς τον εαυτό σου στρέιτ, αλλά δεν αποκλείεις το ενδεχόμενο κάποια στιγμή να γνωρίσεις κάποια γυναίκα που θα σε κάνει να πέσεις ξερή. Ακόμα δεν την έχεις συναντήσει. Ποιο είναι το πρόβλημα; Ότι δεν ξέρεις ποια ταμπέλα σου ταιριάζει; Θα μας πεις όταν γίνεις ογδόντα.
__________________
4.
Πολυαγαπημένη, γεια χαρά και συγχαρητήρια!
Αυτοπροσδιορίζομαι ως φεμινίστρια, έχω μελετήσει και μελετώ το θέμα επί χρόνια, ακαδημαϊκά και μη, με ενδιαφέρει φοβερά, διαβάζω καθημερινά και προσπαθώ να ανοίγω τα μάτια μου συνέχεια σε καινούργια (για μένα) προβλήματα και προσεγγίσεις. Αυτά σας τα παραθέτω, αγαπητή α, μπα και αναγνωστικό κοινό, όχι για να μου μπει η βούλα της "καλής, διατομεακής φεμινίστριας" αλλά για να τονίσω περισσότερο ότι έχω μια καλή τριβή με το θέμα.
Έλα όμως που ένα θέμα αναμασάω στο μυαλό μου εδώ και μήνες, και είμαι σίγουρη ότι θέλω βοήθεια από άλλες οπτικές: Επί τούτου, το θέμα είναι το χιτζάμπ (και το νικάμπ, και οι διαφόρων "διαβαθμίσεων" κάλυψη) – καθόλου ως θρησκευτικό σύμβολο, ή ως ενδυματολογική επιλογή αλλά ως φεμινιστικό σύμβολο. Ένιωθα άσχημα λοιπόν που δεν καταλάβαινα τη φεμινιστική σκοπιά και βάλθηκα να διαβάσω άρθρα, να δω βίντεο, εν ολίγοις να ακούσω και να διαβάσω τι έχουν να πουν οι ίδιες οι χιτζάμπι για αυτό. Η κατακλείδα των μαρτυριών και επιχειρημάτων τους λοιπόν είναι ότι είναι επιλογή τους (διανοούμαι, σαφώς) και ότι αντιπαραβάλλεται στο "δυτικό" ντύσιμο που επιβάλλει το η αντρική σκοπιά. Kοινός τόπος στα λεγόμενά τους είναι η σεμνότητα.
Και έρχομαι και ερωτώ, καλή μου και καλοί μου και καλές μου: πίσω από αυτήν την ιδέα της σεμνότητας δεν υπονοείται ότι το γυναικείο (έμφυλο, γιες) σώμα είναι καθαυτό άσεμνο; Ότι είναι κάτι πρόστυχο που πρέπει να καλυφθεί; Και μα επιπλέον, δεν παλεύουμε με το φεμινισμό να αποτάξουμε αυτήν την ιδέα της προστυχιάς από τα σώματά μας; Διακρίνω εν πάση περιπτώσει μία αντίφαση που δεν είμαι σίγουρη αν έχω δημιουργήσει επειδή μου λείπουν κομμάτια του παζλ (τη βοήθεια του κοινού, παρακαλώ), ή αν όντως υπάρχει;
ΥΓ: Μένω στη Σουηδία και έχω σχέσεις κι επαφές με χιτζάμπι, αλλά όχι τόσο στενές ώστε να ρωτήσω – επίσης, επί του θέματος (και γι'αυτό θέτω και ανώνυμα την ερώτηση), έχω την εντύπωση ότι η απορία μου ακούγεται πατροναριστική και νιώθω η ίδια ότι ντρέπομαι που την έχω.
- Φαρμακείο/Μεζεδοπωλείο "Η στίξη
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Το επιχείρημα της σεμνότητας είναι προβληματικό ακριβώς για τους λόγους που αντιλαμβάνεσαι. Όμως δεν είναι αυτή η κατακλείδα, αυτή είναι η κατακλείδα μιας μερίδας γυναικών. Υπάρχουν πάμπολλες γυναίκες μουσουλμάνες που απορρίπτουν αυτό το σύμβολο πίστης για τους ίδιους λόγους που αναφέρεις κι εσύ.
__________________
5.
Καλή μου Α μπα
Είμαι καθηγήτρια μουσικής. Οι μαθητές μου, όπως όλα τα μικρά(και μεγάλα) παιδιά, αντικατοπτρίζουν τους γονείς τους. Κατα καιρούς έρχομαι αντιμέτωπη με στερεότυπα οπως με το οτι το τάδε τραγούδι μιλάει για μπαλαρίνες και εγω δεν το παίζω γιατί δεν ειμαι κορίτσι, εγώ δε θέλω μπλε αυτοκόλλητο, θελω ροζ γιατι τα μπλε ειναι αγοριστικα..αυτά δε με ανησυχούν αν και με ενοχλούν. Πριν λίγες μέρες μια 7χρονη μου εξήγησε οτι ο μπαμπας της, της ειπε πως οι άντρες έχουν τα περισσότερα πράγματα και πως είναι πιο είναι γενναίοι. Και εγώ τη ρώτησα: δηλαδή η μαμά σου δεν ειναι γενναία; και μου ειπε οτι δεν ειναι οσο ο μπαμπάς. Η μαμα ειναι καλη στην κουζίνα. Με στεναχωρεί ιδιαίτερα το οτι ενα 7χρονο εχει προκαθορισμένη εικόνα για τον εαυτο της. Οτι ξέρει πως η ιδια δε θα είναι γενναία οσο ο αδερφός της, οσο η μελλοντική της σχεση, οσο το μελλοντικο της αφεντικό, και πως η θεση της θα είναι στην κουζίνα. Εγώ μέχρι που μπορώ να φτάσω; Φυσικά δεν μπορω να βρίσω τους γονείς οσο και αν φουντώνω όταν ακουω τέτοια. Συζητάω με τα παιδιά αλλά επιφυλακτικά γιατί δε θελω να πω κατι που θα δημιουργήσει προβλημα στη δουλειά μου και στη σχεση μου μαζι τους. Αλλά μεχρι ποτε θα γίνεται αυτο; Δεν μπορώ να δώσω έστω μια άλλη οπτική πλευρά στα παιδιά που τα βλεπω μια φορά την εβδομάδα και ας ζούνε ολη τους τη ζωή σε ενα τέτοιο κλίμα; Έχει νόημα να το κάνω αυτό..δεν έχει;;
-Κυρία Ντορεμι
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Η δουλειά σου ως δασκάλα δεν είναι να τους μάθεις μόνο το ντορεμί. Είσαι παιδαγωγός άρα η επιρροή σου είναι επιθυμητή, για να μην πω, υποχρεωτική. Οι γονείς δεν είναι το Ιερατείο που πρέπει να σεβόμαστε. Δεν είναι αλάνθαστοι, και αν περιμέναμε ως κοινωνία από κάθε γονιό ξεχωριστά να κάνει τη δουλειά ενός παιδαγωγού, δεν θα χρειαζόμασταν παιδαγωγούς. Τέλος, δεν ξέρουμε αν αυτά που λένε τα έχουν πει οι γονείς τους. Δέχονται επιρροές από όλη την κοινωνία, από συμμαθητές, παππούδες, ακόμα και από άλλους δασκάλους, μη μου πεις ότι δεν έχεις συναδέλφους που πιστεύουν σε τέτοια πράγματα και δεν τα αναπαράγουν στα παιδιά.
Τα παιδιά δεν θα πάθουν τίποτα αν ακούσουν διαφορετική άποψη από τη δασκάλα τους. Η σχέση σου μαζί τους δεν βασίζεται στην υπακοή εκατέρωθεν για να μην διαταραχτεί το τίποτα. Ελπίζω να βασίζεται στον σεβασμό και στην εκτίμηση. Αν υπάρχει και αγάπη, τόσο το καλύτερο. Δεν χρειάζεται να τα διορθώσεις, ούτε να τα αποπάρεις. Μπορείς να εξηγήσεις την άποψη σου με απλά λόγια. Η μαμά είναι επίσης γενναία και η δουλειά στο σπίτι είναι εξίσου δύσκολη με του μπαμπά. Δεν σου ζητάμε να αλλάξεις τον κόσμο, σου ζητάμε όμως να σπείρεις τον σπόρο στο σχολείο.
__________________
6.
A Μπα! Η κατάσταση εχει ως εξής: ειμαι 27 και ζω και εργάζομαι στο εξωτερικό. Πριν 3 χρόνια, αποφάσισα να ξεκινησω ενα ομαδικό σπορ και επέλεξα το βόλλευ γυναικών.Ως αρχάρια τοτε, μετα απο αρκετό ψάξιμο ξεκίνησα σε μια ομάδα γυναικών. Ξεκινησα εκει να μαθαίνω το 2015, η ομάδα ηταν τελευταίο επίπεδο (σκεψου κατι σε 5η αγωνιστικη), και στη αγωνιστική μας είμασταν τελευταίες. Δηλαδή πιο κάτω δεν πήγαινε. Εkει γνώρισα τις Μ,J,Χ. Μετα απο ενα χρόνο, οι περισσότερες παραιτήθηκαν απο το βόλλευ, δεν τα βρησκαν μεταξυ τους, συμπάθειες-αντιπάθειες. Οποτε μείναμε μόνο εγω η M, J (captain), X... και ο προπονητής μας παραιτήθηκε επίσης. Εμείς που μείναμε ξεκινήσαμε να ψάχνουμε νεα μέλη, και προπονητή. Τη σαιζον 2016, βρήκαμε νέες παίκτριες και ο προπονητής της μεγαλύτερης ομάδας ειπα θα μας κάνει part time training. Αυτος λοιπόν, μαλλόν δε του κάτσε καλά «το μαλλί μου», αλλα γενικα δεν με έβαζε να παίζω στους αγώνες, ή με έβαζε και στα 2 λάθη που έκανα, αλλαγή και πάγκο. Αυτο το βλέπαν οι συμπαίκτριες μου. Με πείραζε πολυ, γιατι μου δημιούργησε χαμηλή αυτοπεποίθηση. Ήξερα οτι είμαι average παίκτρια, οπως οι περισσότερες. Δεν μου έδινε ποτέ feedback, και με αλλες που παίζαμε ίδιο επίπεδο στα 2 λάθη τις είχε ακόμα μέσα στο αγώνα, και σκεφτόμουν γιατι σε μένα?. Ώσπου σε ενα meeting της ομαδα, που τεθηκε το δίπολο είμαστε winning team (μονο οι καλές παιζουν) or social team (όλες παιζουν) ψηφιστηκε το social team, εκει τον ρώτησα γιατι δεν με βαζεις να παίζω, και η απάντηση του μπροστά σε ολες (ενω τον ειχα ρωτησει και private) ηταν: υστερείς σε σχέση με τις υπόλοιπες σε τεχνική. Μα και οι άλλες υστερούν σε τεχνική! Μου χαντάκωσε την ψυχολογία. Μια συμπαίκτρια μου μου πε καλά απορώ πως μετά απο ολα αυτα μένεις ακόμα. Αφου ψηφίστηκε το social team, άλλαξε λίγο, με εβαζε να παίζω 1 σετ. Ο τύπος απλά ειχε 2-3 favorites, τις οποίες τις έπερνε για προπόνηση στη μεγαλύτερη ομάδα.Τελικα, η σαιζον τελείωσε με εμας στον πάτο της αγωνιστικής (που υποτιθεται οτι επαιζαν οι «καλες»). Τελικα, ολες αυτές οι κανούργιες, παραιτηθηκαν, οι favorites ειχαν τόσο ψιλά τον αμανέ που είπανε δεν ειμαστε πια για αυτο το level, και οτι χασαμε λογω του social team και η J (captain) ειπε οτι θελει να παει σε μεγαλυτερη ομαδα. Και ο coach; ο καραγκιοζης, ηρθε μας δίχασε και έφυγε κ αυτός. Και μείναμε εγω και η Μ, να ξεκινάμε ξανά απο την αρχή να ψάχνουμε καινούργιες παίκτριες για τη σαιζον 2017. Η J προσφέρθηκε να μας προπονεί, χωρίς να εχει εμπερία και δεχτήκαμε. Με τα λίγα και τα πολλά το σενάριο επαναλαμβάνεται για το 2017, βρίσκουμε νέες παίκτριες, η J μου ξεκαθαρίζει απο την αρχή, οτι στη σειρά κατάξεις του μύαλου, για τις «hitter» players ειμαι η 4η της επιλογή. Και οτι δεν θα παίζω σε όλους τους αγώνες και οτι θα προσπαθήσει κα μου λεει απο πρίν αν θα παίξω ή οχι. Κατι που δεν έκανε. Πήγαινα στους αγώνες, με εβαζε για 5 λεπτά, περιμενε ποτε θα κανω 2 λαθη για να με κάνει αλλαγή. Το θεωρώ αδικο. Στο αγώνα κανουν όλες απειρα λαθη, και εγω είμαι η μοναδική που «τιμωρούμε» με αυτόν το τρόπο; αν εγω κάνω λάθος έξω, αν οι άλλες κάνουν λάθη, it is okay, next ball will get better! Η J έθεσε απο την αρχή την ερώτηση winning or social team (το voting ηταν 50/50) αλλα μια παίκτρια απο τις καινούργιες η R (τοπ!-8 χρονια εμπειρια) και παίζει «hitter» οπως και γω, ειπε αν ειναι να μην κερδίζουμε θα σταματήσω να αφιερώνω τοσο χρόνο στο βόλλευ, φυσικά και η J δεν ήθελε να χάσει την R, οποτε μας ανακοίνωσε ως coach για το winning team, και θα προσπαθήσει να μας εντάξει όλες, ανάλογα πως θα μαστε εκείνη τη μέρα του αγώνα, και άλλα φρου-φρου; Bullshit, φυσικά και είχε στο μυαλό ποιές θεωρεί καλές και βάζει μονο αυτες. Την απόφαση την δεχτήκαμε όλες σιωπηλά, δε ξέρω γιατι. Και φυσικά είμαστε έμεσα σεζον και συνεχίζουμε να χάνουμε όλους τους αγώνες. Δε ξερω τι να κανω, αν τις πω γιατι δε παιζω, θα μου πει αφου σου χα πει οτι δε θα παιζεις σε ολους τους αγωνες; Και παίζω με το winning team, ναι αλλα αν ειναι να παίξω για 5 λετπα καλυτερα να μου το πει απο την αρχή να μην έρθω καθόλου. Νιώθω οτι δεχομαι κάποιας μορφης bullying, είναι? τι φταίει? Υπάρχει κατι που δε βλέπω? Σιγουρα, δε με θεωρεί καλη παίκτρια οπως της αλλες hitters. Με ενοχλεί που ολες σιωπηλά βλέπουν αυτην συμπεριφορά προς εμενα. Θεωρω αδικο το πως πάρθηκε η απόφαση για το winning team. Δε πιστεύω οτι η J ειναι καλή coach. Εγω της εδωσα την ευκαιρια να γινει coach απο το 0, αυτην γιατι μου περνει την ευκαιρία να παιζω. Πως να το αντιμετοπίσω ολο αυτό?
- Volley Amateur
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Αυτό που βλέπω εγώ είναι ότι ως τώρα αντιμετωπίζεις το ίδιο πρόβλημα με διαφορετικούς προπονητές, άρα θα σου πω δυστυχώς αυτό που δε σου λένε, ή δεν ακούς. Ή έχουν όλοι κάτι προσωπικό μαζί σου, ή παίζεις χειρότερα από όλες. Μπορεί να κάνεις δύο λάθη, να κάνουν και οι άλλες δύο λάθη, αλλά λάθος με λάθος έχει διαφορά, και μπορεί να πιστεύουν ότι δεν βελτιώνεσαι, ακόμη και αν προσπαθείς. Είτε είναι αυτό το πρόβλημα, είτε όλοι έχουν κάτι προσωπικό με σένα, η λύση είναι να πας σε άλλη ομάδα. Κι εγώ απορώ γιατί μένεις ακόμα εκεί. Και σταμάτα να λες συνέχεια για αδικία. Όπως βλέπω, ό,τι γίνεται, γίνεται με την συμμετοχή των υπολοίπων, άρα για τους άλλους δεν υπάρχει αδικία. Δεν είσαι πολίτης σε χώρα δικτατορίας, είσαι εθελοντικά εκεί που είσαι.
_________________
7.
Αγαπητή αμπα,
Μένω σε μια πόλη στο εξωτερικό. Έχει έκταση 50 τχλμ και πληθυσμό 100000 κατοίκους. Εχει σχετικά καλό καιρο και έχει και ένα ποτάμι. Θέλω να ξεκινήσω μάστερ αλλά δε ξέρω αν είναι καλύτερο να κάνω πάνω σε αυτό που σπούδασα η σε κάτι παρόμοιο. Εντωμεταξύ, εχω ένα φίλο που νόμιζα ότι με βλέπει σοβαρά αλλά συνειδητοποίησα ότι με θέλει μόνο για το σεξ! Μήπως να τα παρατήσω όλα και να γίνω πριγκίπισσα?
Συγνωμη για το σεντόνι!
-κάτοικος εξωτερικού
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Το ποτάμι έχει παπάκια;
σχόλια