ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

φαντασου εγω εχω κανονισει την δουλεια που υποτιθετε γουσταρω..Το δουλεω μια βδομαδα μεσα μου για το πως θα ηταν αν ξανα ανηγομουν σε ανθρωπινο κυκλο παρολαυτα επιανα 5 το πρωι και στις 4 απλα ειπα δεν παω...Τοσο χαλια..Αυτο το εχω κανει σε αρκετες δουλειες απλα παγωνω ξεχναω καθε τι καλο και κλαιω με την πραγματικοτητα που με εχει σκεπασει...Σαν εσενα ειμαι και εγω δυστηχος ο yesman με την διαφορα οτι καποια στιγμη σκαω και τσακωνομαι για μαλακιες..Απλα αυτο που εχω καταλαβει σαν τρελος πως ολοι λιγο πολυ κουβαλανε μια νηλα και διαφορες καψυποψιες απλα ειναι ποιο λογικοι και συμφεροντολογοι ξερουν να διαχειριζοντε την τυπικοτητα και τον σκοπο τους...

Πραγματικα ειναι τεραστιο προβλημα μου!! Έμπαινα και περσυ εδω γτ δουλευα ως σερβιτορα σε μια καφετερια και η δεν κοιμομουν ολο το βραδυ απο το αγχος μου η εκλαιγα... φοβομουν για το τι θα γινει στη δουλεια... βεβαια ειχα τεραστιο σαμποτζ στο μαγαζι.. ειχα παει φουλ ψαρωμενη κατευθειαν μετα το λυκειο! Τελικα είναι πολύς κοσμος ετσι... ομως τωρα ειμαι φοιτητρια κι χρειαζομαι 2 με 3 μερες δουλεια να εχω λεφτα για τα προσωπικα μου έξοδα γτ αν εισαι μακρυα απο το σπιτι και το μονο που κανεις είναι να καθεσαι σπίτι ολο αυτο με τη φοιτητική ζωη βγαινει χειροτερο και βασανο αντι για τα πιο ωραια χρονια... θεωρω οτι επειδη ημουν πντα δυναμικη και ανεξρτητη ως χαρακτήρας, μετα απο καταθλιψη που περασα με χτυπησε εκει.. και αυτο δεν ειναι το προβλημα αλλα το αποτελεσμα...

Δεν είσαι η μμόνη! Σε μια αναζήτηση μου να δω αν υπάρχει αίτιο για αυτό που νιώθω έπεσα σε αυτό το αρθρο και είπα ότι δεν νιώθω μόνο έτσι εγώ! Σε νιώθω απόλυτα..Έχει περάει καιρός από τότε που γράφτηκε αυτό. Πως είσαι σήμερα? Έπιασα δουλειά αλλά πάω με ταχυκαρδία κάθε φορά, με φόβο κ με άγχος για το τι θα συνβεί.. Παίρνω χάπια γ να ηρεμώ. Έτσι όμως θα πάει η ζωή μου?? Αξίζει?? Σε νιώθω απόλυτα ότι έγραψες κάθε λέξη ταυτίζομαι μαζί της.

Διαβάζοντας την αρχική δημοσίευση της κοπέλας,ένιωσα μια 'έντονη'αν όχι 'απόλυτη' ταύτιση.Είδα τη δημοσίευση κατά τύχη.Αν και οι άνδρες σκεφτόμαστε διαφορετικά από τις γυναίκες,συνήθως δηλαδή από εμάς,πιστεύω,οι γονείς έχουν μεγαλύτερες προσδοκίες και απαιτήσεις,με αποτέλεσμα να μας αγχώνουν πιο πολύ και να το κάνουν ακόμα πιο επώδυνο το ότι "δεν έχεις δουλειά ".Έχω τελειώσει Πανεπιστήμιο στην Αθήνα,έχω πάει στρατό.Όλα αυτά με πολλή δυσκολία.Η αλήθεια να λέγεται ότι δεν είχα προετοιμαστεί για την δυσκολία που θα συναντήσω τελειώνοντας το Λύκειο,από την προστασία δηλαδή της οικογένειας...Έχω κάνει ιδιάιτερα,έχω δουλέψει σε διάφορες δουλειές(λίγες από αυτές ολοκληρώθηκαν με επιτυχία) και τώρα έχω δώσει συμμετοχή σε διαγωνισμοὐς του ΑΣΕΠ.θα δουλέψω και σε κάποιο φροντιστήριο,αλλά κάθε φορά ο ίδιος φόβος και άρνηση που με κρατάει πίσω.Έχω επισκεφτεί και ψυχολόγο και μου είπε ότι το πρόβλημά μου είναι η ταμπέλα του 'άχρηστου 'και του 'τεμπέλη'που κουβαλάω χρόνια...Θέλω να φύγω από το πατρικό και το κυριότερο πρόβλημα είναι τα χρήματα...Τώρα όμως έχω έρθει σε φάση που αναμένω αποτελέσματα από διαγωνισμούς και δεν θέλω να κάνω πραγματικά τίποτα άλλο εκτός από αυτό... Ξέρω ότι η ευθύνη είναι δική μου και δεν θέλω να κάνω κάτι γι'αυτό... Έχω απογοητευθεί πια όλοι να μου λένε ότι πρέπει να κουραστώ και πιεστώ περισσότερο αλλιώς δε γίνεται τίποτα...Σας ευχαριστώ.

ποσο σε καταλαβαινω!! ετσι ειμαι κι εγω... σημερα εμαθα οτι με πηρανε με συμβαση για 5 μηνες σε ενα προγραμμα κι εχω αγχωθει παρα πολυ, η οικογενεια μου χαρηκε πολυ ενω εμενα σφιχτηκε το στομαχι μου, απο την μια χαρηκα που θα προσφερω κι εγω στο σπιτι αλλα απο την αλλη οι ανασφαλειες μου και ελλειψη αυτοπεποιθησης μου, με εχουν τρελανει.γιατι να φοβαμαι τοσο πολυ? εχω μαθει να μενω σπιτι κι να μην εχω πολλες κοινωνικες επαφες κι ευθυνες,υποχρεωσεις κλπ,, ευχαριστω. αυτα ειχα να πω ,,,

προτιμας να εισαι ανεργη δηλαδη και να σε συντηρουν εξολοκληρου οι γονεις σου?