ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν ξερω για αυτο που θα γραψω πως θα φανει. Ειμαι με τον συντροφο μου τρια χρονια. Ειναι ενας γλυκος και ηρεμος ανθρωπος ακομα και τις φορες που εχει νευρα η θυμο τα εκφραζει μεσα σε λογικα πλαισια. Σκεφτομαστε τη δημιουργια οικογενειας σιγα σιγα. Υπηρξε ενα γεγονος που μου αφησε ασχημες εντυπωσεις σε σημειο να σκεφτομαι να τον χωρισω. Προχθες προσεχαμε την βαφτισιμια και ανιψια του ( με τους γονεις εχουμε και εχει κυριως πολυ δυνατη φιλια και δεσιμο). Το παιδι ηταν πολυ ατακτο , ηλικιας 5 χρονων, δεν μποορουσαμε να το ησυχασουμε. Καποια στιγμη ακουστηκε μια ασχημη λεξη (απο τους γονεις λογικα δεν την εχει ακουσει , οσα χρονια τους ξερω δεν εχουν μιλησει ασχημα ποτε αντθετως ειναι ηρεμοι) απο το στομα του και ο δικος μου του εδωσε μια μικρη σφαλιαρα στον σβερκο και ενα σχετικα εντονο τραβηγμα στο αυτι, ενω του φωναξε παρα πολυ . Το παιδι δεν εκλαψε , μονο βουρκωσε. Εγω του ειπα να ηρεμησει και φτανει. Μετα ολα μια χαρα. Δεν το εχει ξανακανει ενω την εχουμε κρατησει και αλλες φορες. Μπορει να την εχει κανει εντονη παρατηρηση αλλα μεσα σε λογικα ορια , με γλυκο τροπο και με λογικες εξηγησεις προς το παιδι. Μετα οταν φυγαμε του ειπα πως αυτος δεν ειναι τροπος και θα επρεπε να ζητησει συγγνωμη απο το παιδι. Τον ρωτησα γιατι το εκανε , πως θα επρεπε να του εξηγησουμε γιατι δεν ειναι σωστο να μιλαμε ασχημα και πως δεν θα επρεπε εφοσον δεν ειναι δικο του παιδι αλλα ουτε οι γονεις εχουν επιλεξει τετοιον τροπο διαπαιδαγωγησης ( που παλι κατα την αποψη μου δεν ειναι ο σωστος). Μου απαντησε πως απο ενα παιδι δεν θα ζητησει συγγνωμη και δεν ειναι τοσο μεγαλο ζητημα. Αηδιασα δεν θελω να συνεχισω με εναν ανθρωπο που ναι μεν αγαπω αλλα φερθηκε ετσι σε ενα παιδι και το πηρε τοσο χαλαρα και αν φερθει ετσι πιθανον σε δικα μας παιδια και σε εμενα που λογικα ναι θα το κανει; Σκεφτομαι σοβαρα να τον χωρισω . Το θεμα ειναι τι θα του δωσω ως λογο την αληθεια η οχι; Η ηλικια του 28 ετων.