ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κάπου στα 53 σκέφτηκα κι εγώ να κάνω μια σχέση σταθερή για δημιουργία πιθανά οικογένειας κι όχι απλά σχέση για τη σχέση. Το πρόβλημα είναι ότι είμαι αρκετά baby-face με αποτέλεσμα να κάνω γνωριμίες συνέχεια με πολύ μικρότερες ηλικίες. Θα μου πείτε γιατί δεν γνωρίζεις μεγαλύτερες γυναίκες? Ε, αυτό δεν γίνεται, επειδή είμαι αρκετά ντροπαλός κ δν κάνω ποτέ το πρώτο βήμα, κάτι που περιμένουν οι μεγαλύτερες ηλικίες γυναικων από έναν άντρα, αφού εχουν μεγαλώσει με άλλα πρότυπα. Ενώ, με τις νέες γυναίκες είναι διαφορετικά τα πράγματα, όχι τελείως αλλά σε σημαντικό βαθμό. Τα τελευταία 2 χρόνια έχω βρεθεί σε 3 σχέσεις που άρχισαν πάντα με πρωτοβουλία νεότερων γυναικών (δν γραφω ηλικίες γιατί θα βγουν όλες οι ελευθερες μεγαλοκοπέλες "σοκαρισμένες" και θα ωρύονται επειδή οι μικρές τους κλέβουν τους άντρες και θα με βρίζουν ως "μη κανονικό", καθώς και οι ελεύθεροι νεότεροι που ψάχνουν μάταια όντες μπακούρια...). Όλες οι προηγούμενες σχέσεις έληξαν γιατί μ έπιανε μια άμεση επιθυμία για δημιουργία οικογένειας, χωρίς να με νοιάζει ο τυπικός γάμος όμως. Τι με συμβουλεύετε να κάνω για να μπορέσω να βρω μια μεγαλύτερη γυναίκα και να μην ξενερωσω? Ή θεωρείτε ότι αν μια μικρότερη γυναίκα συμφωνούσε για δημιουργία οικογένειας θα έπρεπε να δεχτώ ή δεν θα ήταν τόσο επιμελής στα μητρικά της καθήκοντα με τα παιδια μας ούσα νεότερη? Ελεύθερα τα dislike κι οι χαρακτηρισμοί απ' τους στερημένους/ες, με διασκεδάζουν αφάνταστα, αλλά αν κάποιος θέλει να πει τη γνώμη του θα αποκτήσει κι ενδιαφέρον!