"Μόνο όσοι κοιμούνται δεν παίρνουν ρίσκα", συνήθιζε να λέει ο σούπερ επιτυχημένος επιχειρηματίας και ένας από τους πιο επιδραστικούς της παγκόσμιας οικονομίας, ο ιδρυτής του ΙΚΕΑ, Ingvar Kamprad, που πέθανε χθες στα 91 του.
Ποιες, όμως, ήταν οι συνήθειες και ο τρόπος ζωής ενός από τους πλουσιότερους ανθρώπους στον κόσμο που η περιουσία του ξεπερνούσε τα 64 δις ευρώ; Σύμφωνα με ένα σουηδικό ντοκιμαντέρ που είχε γίνει για την προσωπικότητα και την μυθιστορηματική διαδρομή του πριν από λίγους μήνες, ο Kamprad ζούσε λιτά στη σουηδική πόλη Smaland, όπου επέστρεψε μετά το θάνατο της συζύγου του.
Για την ακρίβεια, εξαιρετικά λιτά.
Ζώντας κοντά στην έδρα της εταιρείας του, όπου δουλεύουν 4.000 υπάλληλοι, ο κροίσος φρόντιζε να ψωνίζει από το σούπερ μάρκετ της γειτονιάς και μάλιστα ανάμεσα στα ψώνια του φρόντιζε να υπάρχουν και προϊόντα πολύ κοντά στην ημερομηνία λήξης τους, ή ακόμη και ληγμένα. Ακόμη και γιαούρτια όπως είχε αποκαλύψει το ντοκιμντέρ και αυτό γιατί δεν ήθελε "τίποτα να πηγαίνει χαμένο".
Προτιμούσε τις προσφορές, ταξίδευε πάντα σε οικονομική θέση στο αεροπλάνο και μέχρι πρόσφατα, όταν δηλαδή πείστηκε ότι έφτασε σε ηλικία που πρέπει να αφήσει το τιμόνι, οδηγούσε ένα Volvo 240 του 1993.
Όσο για τα ρούχα του, φρόντιζε να είναι πάντα από δεύτερο χέρι και πάντα από παζάρια.
"Δεν νομίζω ότι υπάρχει ένα ρούχο που φοράω το οποίο δεν έχει αγοραστεί από υπαίθρια αγορά. Αυτό σημαίνει ότι θέλω να δώσω το καλό παράδειγμα", είχε αναφέρει πριν από λίγο καιρό σε τηλεοπτική συνέντευξή του. Αυτό το καλό παράδειγμα έδινε και όταν ήθελε να κουρευτεί, αφού προτιμούσε να κόβει τα μαλλιά του, όταν βρισκόταν σε κάποια αναπτυσσόμενη χώρα σαν το Βιετνάμ, όπως είχε αποκαλύψει ο ίδιος.
Παρ' όλα αυτά, οι άνθρωποι που εργάστηκαν γι' αυτόν επιμένουν ότι δεν πρόκειται για τσιγκουνιά, αλλά για πραγματικό σεβασμό στην οικονομία, "Δεν νομίζω ότι είναι τσιγκουνιά... Είμαστε γενναιόδωροι άνθρωποι, αλλά δεν θέλουμε να πληρώσουμε περισσότερα από όσα είναι απαραίτητο", είχε αναφέρει μεταξύ άλλων ο Marcus Engman, Διευθυντής Σχεδίασης όλων των καταστημάτων της Ikea, και μιλώντας στο περιθώριο του ίδιου ντοκιμαντέρ που θα ετοιμαζόταν τότε για τη σουηδική τηλεόραση.
Άλλωστε, ο ίδιος ήταν το πρότυπο και ο συντάκτης του κώδικα δεοντολογίας που οι εργαζόμενοι της εταιρείας αποκαλούν "Αγία Γραφή Ikea»- με βασικό του, απαράβατο κανόνα μεταξύ άλλων, ότι «η σπατάλη πόρων είναι μια θανάσιμη αμαρτία» και «ένα από τα μεγαλύτερα δεινά της ανθρωπότητας", οπότε μπορεί να γίνει κατανοητό το πραγματικό κίνητρο ζωής του αγοριού που μεγάλωσε πουλώντας σπίρτα από τα 5 του μόλις χρόνια...