Οι έρευνες για τις ιαματικές ιδιότητες των ψυχεδελικών ουσιών και τις εφαρμογές τους σε μια σειρά παθήσεις πυκνώνουν και τα μέχρι στιγμής αποτελέσματα δείχνουν πολύ ενθαρρυντικά, ενώ έχει αυξηθεί ο αριθμός των χωρών που καθιστούν τις θεραπείες αυτές νόμιμες υπό προϋποθέσεις. «Ας νοιαστούμε μαζί», διακηρύσσει η καμπάνια της PsychedeliCare Initiative, η οποία συγκεντρώνει υπογραφές ώστε να καταθέσει στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή ψήφισμα για την ελεύθερη πρόσβαση σε υποβοηθούμενες με ψυχεδελικές ουσίες θεραπείες σε όλη την Ε.Ε. Πόση αλήθεια υπάρχει στις εφαρμογές και τα οφέλη τους; Ποιες ουσίες βρίσκονται στο «μικροσκόπιο», τι έχουν διαπιστώσει μέχρι στιγμής οι ερευνητές, πότε και πώς μπορεί κάποιος να ακολουθήσει μια τέτοια αγωγή; Τι ενδείξεις και τι αντενδείξεις υπάρχουν, πώς συνδυάζονται με τις συμβατικές θεραπείες, ποιο είναι το ισχύον νομικό καθεστώς, τι γίνεται στην Ελλάδα; Πώς σχετίζονται όλα αυτά με τα Ελευσίνια Μυστήρια, το πεγιότ και τις παραδοσιακές τελετές των σαμάνων της Σιβηρίας; Προσδεθείτε και ξεκινήστε την ανάγνωση!
―Τι είναι οι ψυχεδελικές θεραπείες και ποιες εφαρμογές έχουν;
Ο λόγος για θεραπείες οι οποίες βασίζονται στη χρήση φυτικών ή και εργαστηριακά κατασκευασμένων ουσιών που μεταβάλλουν τις αισθήσεις και αλλοιώνουν –είτε διευρύνουν, ανάλογα με τη θέση του παρατηρητή− τη συνείδηση στην ιατρική και τη φαρμακολογία, με κύριες εφαρμογές σε ψυχικές ή ψυχοσωματικές παθήσεις, όπως η κατάθλιψη, η διαταραχή μετατραυματικού στρες (PTSD), η ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή (OCD), ο εθισμός αλλά και η αντιμετώπιση του φόβου του θανάτου σε πάσχοντες από ανίατες ασθένειες. Οι ουσίες αυτές, που ως φάρμακα χορηγούνται συνήθως σε μικρές δόσεις (microdosing), είτε μόνες τους είτε σε συνδυασμό με συμβατικές αγωγές ή/και ψυχαναλυτικές συνεδρίες, περιλαμβάνουν την ψιλοκυβίνη, δραστική ουσία των «μαγικών» μανιταριών, το LSD, τη μεσκαλίνη, που προέρχεται από τον κάκτο πεγιότ, την ιμπογκαΐνη και το DMT, για τη χημική παρασκευή του οποίου χρησιμοποιείται εκχύλισμα αγιαχουάσκας (αναφορές στη θεραπευτική δράση της τελευταίας υπάρχουν και στην πρόσφατη, βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο του Ουίλιαμ Μπάροουζ ταινία του Λούκα Γκουαντανίνο «Queer»), καθώς επίσης τα «νεοφανή» MDMA (έκσταση) και κεταμίνη. Η φαρμακευτική κάνναβη έχει επίσης πολλές εφαρμογές, συνιστά ωστόσο ξεχωριστό κεφάλαιο.
Πρόσφατες έρευνες έδειξαν ότι οι εν λόγω θεραπείες μπορούν υπό προϋποθέσεις να συνδυαστούν. Όσον αφορά τον κίνδυνο εθισμού, οι ουσίες αυτές έχουν χρησιμοποιηθεί ακριβώς για την καταπολέμησή του.
―Πότε ξεκίνησαν οι σχετικές έρευνες;
«Σημείο εκκίνησης» ήταν η δεκαετία του ’60 και πρώτο πεδίο εφαρμογών η ψυχική υγεία, καθώς φάνηκε ότι οι ουσίες αυτές ευνοούν τη δημιουργία νέων συνδέσεων ανάμεσα στους νευρώνες, όμως η έρευνα διακόπηκε απότομα όταν, για πολιτικούς περισσότερο λόγους, καθότι είχαν ταυτιστεί με την αντικουλτούρα και τα κινήματα αμφισβήτησης, πέρασαν στην παρανομία. Η επιστημονική έρευνα πάνω στα ψυχεδελικά επανέκαμψε τη δεκαετία του ’90 με πολύ ενθαρρυντικά αποτελέσματα, ιδίως όταν άλλες μέθοδοι θεραπείας έχουν αποβεί αναποτελεσματικές. Όπως μας ενημερώνει η Κέλλυ Βενέτη, συντονίστρια της PsychedeliCare Initiative για την Ελλάδα, μια από τις γνωστότερες έρευνες είναι η MAPP1 της Διεπιστημονικής Ένωσης Ψυχεδελικών Μελετών (MAPS) για περιπτώσεις σοβαρού PTSD, η οποία έδειξε ότι μετά από τρεις συνεδρίες με MDMA, το 67% των συμμετεχόντων δεν πληρούσε πλέον τα διαγνωστικά κριτήρια, σε σύγκριση με το 32% των συμμετεχόντων στην ομάδα του placebo. Μια ακόμα κλινική δοκιμή με συμμετέχοντες διαγνωσμένους με μείζονα καταθλιπτική διαταραχή έδειξε σημαντική μείωση των καταθλιπτικών συμπτωμάτων, με παρατεταμένα οφέλη για τουλάχιστον τέσσερις εβδομάδες, μετά από δύο δόσεις ψιλοκυβίνης συνοδευόμενες από ψυχοθεραπεία.
―Πού βρισκόμαστε σήμερα;
Μισό περίπου αιώνα μετά την απαγόρευσή τους, οι ψυχεδελικές θεραπείες βρίσκονται ξανά στο «μικροσκόπιο» σε χώρες όπως οι ΗΠΑ, ο Καναδάς, η Μ. Βρετανία, το Ισραήλ, η Αυστραλία και η Ελβετία, πατρίδα του εφευρέτη του LSD Άλμπερτ Χόφμαν (1943). Η τελευταία έχει επιτρέψει την ελεγχόμενη χορήγηση LSD και MDMA σε ψυχιατρικές συνεδρίες ήδη από τη δεκαετία του ’80. Σε ΗΠΑ, Καναδά και Ισραήλ μελετούν τις θεραπευτικές εφαρμογές του MDMA, το οποίο, άλλωστε, προτού «διαπρέψει» στην ηλεκτρονική μουσική σκηνή και τεθεί εκτός νόμου το 1985, είχε χρησιμοποιηθεί επικουρικά στην ψυχοθεραπεία. Σε ΗΠΑ και Βρετανία ανάλογες έρευνες γίνονται πάνω την ιαματική δράση του DMT, της ψιλοκυβίνης και της ιμπογκαΐνης. Τις τελευταίες δεκαετίες ονομαστά εκπαιδευτικά ιδρύματα όπως το Imperial College του Λονδίνου και τα αμερικανικά πανεπιστήμια John Hopkins, Yale, Berkeley και NYU, καθώς επίσης και το πρότυπο νοσοκομείο Mount Sinai, έχουν θέσει υπό την αιγίδα τους έρευνες πάνω στις θεραπευτικές ιδιότητες των ψυχεδελικών. Οργανισμοί και ΜΚΟ όπως οι MAPS, Lykos Therapeutics («θυγατρική» της MAPS), Small Pharma, Field Trip Health και Compass Pathways εστιάζουν επίσης σε αυτές, με αρκετά ενθαρρυντικά αποτελέσματα, όπως υποστηρίζουν, κάτι που αντανακλάται και στις υψηλές χορηγίες που δέχονται (μόνο η MAPS έχει λάβει μέχρι στιγμής περίπου 140 εκατ. δολάρια σε δωρεές). Διοργανώνουν σεμινάρια και επιστημονικά συνέδρια, κάποιες παρέχουν υπηρεσίες μείωσης βλάβης και στοχεύουν στη δημιουργία εξειδικευμένων κλινικών. Η ψιλοκυβίνη έχει ήδη αποποινικοποιηθεί για ιατρική χρήση σε δέκα αμερικανικές Πολιτείες με την έγκριση του Αμερικανικού Οργανισμού Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA), με το Όρεγκον να βρίσκεται στην πρωτοπορία. Στον αντίποδα, η επίσημη έγκριση για το φαρμακευτικό MDMA παραμένει μετέωρη, παρά τις προσδοκίες − οι πιο αισιόδοξοι πιστεύουν, πάντως, ότι είναι απλώς θέμα χρόνου.
―Πόσο αξιόπιστα θεωρούνται τα στοιχεία αυτών των ερευνών;
Οι περισσότερες μελέτες είναι τυχαιοποιημένες, ελεγχόμενες κλινικές δοκιμές με αυστηρή μεθοδολογία από έγκυρους οργανισμούς όπως η Διεπιστημονική Ένωση Ψυχεδελικών Μελετών (MAPS) και έγκριτα πανεπιστήμια, όπως αυτά που προαναφέρθηκαν. Ενδεικτικά, σε έρευνα του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης αναφορικά με την αποτελεσματικότητα της ψιλοκυβίνης, το 70% απάντησε πως η εμπειρία αυτής της θεραπείας ήταν από τις επιδραστικότερες της ζωής του. Σίγουρα υπάρχουν πολλά ακόμα να ανακαλυφθούν, καθώς λένε άνθρωποι που δραστηριοποιούνται στο πεδίο (π.χ. η αλληλεπίδρασή τους με τις γυναικείες ορμόνες) και προς τούτο χρειάζονται περισσότερες έρευνες με μεγαλύτερο αριθμό συμμετεχόντων, καθώς η πλειονότητα των μέχρι τώρα ερευνών περιλαμβάνει συνήθως ένα δείγμα 50-100 ατόμων.
―Ποιο είναι το νομικό καθεστώς των ψυχεδελικών στην Ευρώπη;
Διαφέρει ανάλογα με τη χώρα, ωστόσο οι περισσότερες, μαζί και η δική μας, τα κατατάσσουν στις ναρκωτικές ουσίες της Κατηγορίας Ι, γεγονός που απαγορεύει την κατοχή, τη χρήση και τη διακίνησή τους. Ως αποτέλεσμα, οι θεραπείες που βασίζονται σε αυτές τις ουσίες δεν είναι νομικά αναγνωρισμένες, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την προμήθειά τους. Εξαιρέσεις αποτελούν η Πορτογαλία και η Ισπανία, που έχουν αποποινικοποιήσει τη χρήση τους. Η πώληση και κατανάλωση της τρούφας με ψιλοκυβίνη είναι νόμιμη στην Ολλανδία, η κατοχή «μαγικών» μανιταριών στην Τσεχία έχει επίσης αποποινικοποιηθεί. Κατά συνέπεια, πολλά θεραπευτικά retreats βρίσκονται σε αυτές τις χώρες και αρκετοί ασθενείς καταφεύγουν εκεί.
―Τι γίνεται στην Ελλάδα;
Το κλίμα για τέτοιες έρευνες σε αυτή την εσχατιά των Βαλκανίων δεν είναι το ιδανικότερο, με δεδομένο το υφιστάμενο νομικό πλαίσιο για τις ψυχεδελικές ουσίες και τις τρέχουσες προκαταλήψεις, κοινωνικές αλλά και επιστημονικές ως έναν βαθμό, υπάρχουν εντούτοις φωτεινές εξαιρέσεις που δίνουν ελπίδες για μια διαφορετική προσέγγιση. Αξίζει αρχικά να σημειωθεί ότι ένας από τους πρωτοπόρους διεθνώς ερευνητές των ψυχεδελικών θεραπειών ήταν ο Αιγυπτιώτης ψυχίατρος Αθανάσιος Καυκαλίδης, γνωστός και ως Dr. K (1919-1989), ο οποίος πειραματίστηκε κλινικά με το LSD-25 προτού ακόμα βγει στην παρανομία, ευελπιστώντας να επικυρώσει και τη θεωρία του για τη «γνώση της μήτρας». Φίλος του Στανισλάβ Γκροβ, κορυφαίου ψυχίατρου και επίσης μελετητή του LSD, ο Καυκαλίδης είχε αντίληψη τού πόσο καινοτόμος ήταν: «Σε πενήντα χρόνια από τώρα», έλεγε στο ξεκίνημα της δεκαετίας του ’70, «όλοι θα μιλάνε για τις θεραπευτικές εφαρμογές των ψυχεδελικών και σε ογδόντα χρόνια θα χρησιμοποιούνται νόμιμα και ευρέως».
«Μαθητής» του Dr. K ήταν ο γιατρός Γιώργης Οικονομόπουλος, που μελέτησε σε βάθος τις ιαματικές ιδιότητες τόσο της κάνναβης όσο και της κεταμίνης για ένα διάστημα. Εργάστηκε επί μακρόν πάνω στις εξαρτήσεις και έγινε γνωστός για την αρθρογραφία, τα βιβλία και τις δημόσιες παρεμβάσεις του υπέρ της αποποινικοποίησης της κάνναβης αλλά και όλων των ψυχοτρόπων ουσιών, τόσο για θεραπευτικούς όσο και για ψυχαγωγικούς σκοπούς. Η κεταμίνη είναι, εξάλλου, στη φαρμακευτική της μορφή, η μόνη εγκεκριμένη από τον ΕΟΦ ψυχοδηλωτική ουσία (βασικά χρησιμοποιείται η παρεμφερής ουσία ασκεταμίνη). Έρευνες πάνω στη φαρμακευτική κάνναβη και την κεταμίνη έχουν γίνει στην Ιατρική Σχολή του ΕΚΠΑ, στα πανεπιστήμια Ιωαννίνων και Κρήτης και στο Αιγινήτειο υπό την επίβλεψη του καθηγητή Νίκου Στεφανή. «Η κεταμίνη σε μικρές, ελεγχόμενες δόσεις έχει πιστοποιημένα ψυχοθεραπευτική όσο και αναλγητική δράση, χαρακτηρίζεται δε ως διασχιστικό φάρμακο: ο λήπτης παραμένει συνειδητός ενώ η δράση της ουσίας είναι άμεση και βραχυχρόνια – τα συμβατικά αντικαταθλιπτικά χρειάζονται χρόνο για να δράσουν αποτελεσματικά, η δε συχνή λήψη τους έχει το ρίσκο του εθισμού», μου έλεγε σε παλιότερη συζήτησή μας η Χριστίνα Δάλλα, αναπληρώτρια καθηγήτρια Ψυχοφαρμακολογίας στην Ιατρική Σχολή. Η κεταμίνη αυτή παρέχεται σε νοσοκομεία και ιδιωτικές κλινικές και μπορεί κάποιος να λάβει την αγωγή με παραπεμπτικό ψυχιάτρου. Υπάρχουν συγκεκριμένα κριτήρια εισαγωγής και μέτρα ασφαλείας, όπως o έλεγχος ζωτικών σημείων, ενώ ο θεραπευόμενος βρίσκεται υπό ιατρική επίβλεψη. Αξίζει να ειπωθεί εδώ ότι το Δίκτυο Νέων Ψυχιάτρων και Επαγγελματιών Ψυχικής Υγείας συζητάει για τα οφέλη της θεραπευτικής χρήσης ψυχεδελικών ουσιών ήδη από το 2016.
Μια άλλη αξιοσημείωτη περίπτωση είναι αυτή του Βορειοελλαδίτη Κώστα Μακεδόνα, πρώην εξαρτημένου, ο οποίος σε συνεργασία με ειδικούς ψυχικής υγείας αντιμετωπίζει την εξάρτηση από οπιούχα με ιμπογκαΐνη, απόσταγμα από αφρικανικό θάμνο που δεν περιλαμβάνεται στη λίστα των απαγορευμένων. Τα ποσοστά επιτυχίας είναι υψηλά, όπως υποστηρίζει, «ένας στους δύο ωφελούνται από την πρώτη κιόλας συνεδρία». Καθώς όμως πρόκειται για ισχυρό ψυχοδηλωτικό δεν συνίσταται, όπως τονίζει ο ίδιος, η λήψη της χωρίς την κατάλληλη προετοιμασία και επίβλεψη.
Οι «άνεμοι της αλλαγής» άρχισαν πάντως να φυσούν και προς τα εδώ: το ’23 και το ’24, αντίστοιχα, διοργανώθηκαν δύο δημόσιες συζητήσεις πάνω στις ιδιότητες των ψυχεδελικών με τη συμμετοχή Ελλήνων και ξένων διανοητών και ειδικών, η πρώτη με τη μορφή ενός τριήμερου συμποσίου στην Ελευσίνα στο πλαίσιο της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης και η δεύτερη στη Στέγη στο πλαίσιο του Society Uncensored, αμφότερες με μεγάλη προσέλευση.
―Υπάρχει κάποια «ασυμφωνία» μεταξύ των συμβατικών και των ψυχεδελικών θεραπειών ή μπορούν να συνδυαστούν; Πόσο ασφαλείς είναι οι δεύτερες;
Πρόσφατες έρευνες έδειξαν ότι οι εν λόγω θεραπείες μπορούν υπό προϋποθέσεις να συνδυαστούν. Όσον αφορά τον κίνδυνο εθισμού, οι ουσίες αυτές έχουν χρησιμοποιηθεί ακριβώς για την καταπολέμησή του. Η χρήση τους σε θεραπευτικό πλαίσιο δεν προκαλεί σωματικό εθισμό και ο κίνδυνος κατάχρησης είναι μικρός, καθώς μιλάμε κατά κανόνα για μικροδόσεις, η χορήγηση των οποίων γίνεται σε ελεγχόμενο περιβάλλον και ακολουθεί συγκεκριμένα πρωτόκολλα ασφαλείας. Ο κίνδυνος overdose είναι υπαρκτός αλλά περιορισμένος, το ίδιο και η πιθανότητα ενός «bad trip» (έντονη ψυχική εμπειρία που μπορεί να προκαλέσει φόβο ή άγχος). Φαίνεται, επιπλέον, ότι λόγω ακριβώς των ψυχοδηλωτικών ιδιοτήτων αυτών των ουσιών, δεν ανταποκρίνονται όλοι το ίδιο στις ψυχεδελικές θεραπείες, κάτι που ωστόσο μπορεί να συμβεί και με τις συμβατικές. Το πλεονέκτημα των πρώτων είναι ότι δρουν σε βάθος χρόνου και προσφέρουν μια ολιστική, ακόμα και αποκαλυπτική για κάποιους εμπειρία.
―Υπάρχουν, εντούτοις, ενστάσεις ότι οι προσδοκίες είναι υπερβολικές και ανταποκρίνονται περισσότερο στις επιθυμίες κάποιων «ζηλωτών», ότι πρόκειται βασικά για μια «μόδα» που ενέχει κινδύνους. Πού βρίσκεται τελικά η αλήθεια;
«Να πούμε καταρχάς ότι ο ίδιος ο FDA αναγνωρίζει την ψιλοκυβίνη ως πρωτοποριακή θεραπεία για την ανθεκτική στις συμβατικές θεραπείες κατάθλιψη. Ωστόσο, οι ψυχεδελικές ουσίες δεν είναι κατάλληλες για όλους − υπάρχουν αντενδείξεις, όπως σε περιπτώσεις ιστορικού ψυχώσεων, διπολικής διαταραχής ή σχιζοφρένειας, καθώς μπορεί να επιδεινώσουν τα συμπτώματα. Όπως συμβαίνει γενικότερα, είναι πολύ σημαντικό ο θεραπευόμενος να αξιολογηθεί από καταρτισμένους επαγγελματίες που θα κρίνουν αν η συγκεκριμένη θεραπεία είναι κατάλληλη για εκείνον», λέει η Κέλλυ Βενέτη.
Η αποτελεσματικότητα, συνεχίζει, εξαρτάται από παράγοντες όπως η διάθεση του θεραπευόμενου ατόμου και το περιβάλλον της συνεδρίας (set & setting). Ο θεραπευτικός χώρος και η σχέση εμπιστοσύνης με τον θεραπευτή είναι κρίσιμοι παράγοντες. Έρευνες δείχνουν ότι μια ψυχεδελική εμπειρία μέσα σε ένα τυπικό, «ψυχρό» νοσοκομειακό δωμάτιο μπορεί να μη λειτουργήσει ικανοποιητικά, το ίδιο και η έλλειψη εμπιστοσύνης στον θεραπευτή. Για τον λόγο αυτό, τα υπάρχοντα πρωτόκολλα προτείνουν την επιλογή ή διαμόρφωση ενός περισσότερο οικείου χώρου, ενώ προβλέπονται συνεδρίες προετοιμασίας ώστε να δημιουργηθεί ένα κλίμα εμπιστοσύνης μεταξύ θεραπευτή και θεραπευόμενου, αυτό που αποκαλούμε «θεραπευτική συμμαχία»: «Τα σαφή πρωτόκολλα, η κατάλληλη εκπαίδευση των θεραπευτών και οι ασφαλείς συνθήκες χορήγησης είναι από τις βασικές μας διεκδικήσεις προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή… Όσον αφορά τα περί “μόδας”, είναι σημαντικό να τονίσουμε ότι ουσίες όπως η ψιλοκυβίνη, η μεσκαλίνη και η αγιαχουάσκα χρησιμοποιούνται από πολύ παλιά για θρησκευτικούς, τελετουργικούς και θεραπευτικούς σκοπούς. Εικάζεται ότι στα Ελευσίνια Μυστήρια κατανάλωναν το “κυκεών”, ποτό που περιείχε ερυσίβη, έναν ψυχοδραστικό μύκητα που προκαλούσε έντονες πνευματικές εμπειρίες. Οι σαμάνοι της Σιβηρίας χρησιμοποιούν σε τελετές το μανιτάρι Amanita muscaria, οι ιθαγενείς φυλές Ναβάχο και Χουϊτσόλ στη Νότια και Κεντρική Αμερική τον κάκτο πεγιότ, φυλές του Αμαζονίου την αγιαχουάσκα, φυλές της Κεντρικής Αφρικής την ιμπογκαΐνη».
―Τι είναι η PsychedeliCare Initiative και τι ζητά από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή;
Πρόκειται για μια πανευρωπαϊκή πρωτοβουλία νέων επιστημόνων και πολιτών για την ψυχική υγεία που αποσκοπεί στη θέσπιση ενός νομοθετικού πλαισίου το οποίο θα στηρίζει την έρευνα και τις θεραπευτικές εφαρμογές των ψυχεδελικών. Προς τούτο τρέχει μια καμπάνια συλλογής υπογραφών που, εφόσον φτάσουν το 1 εκατ. σε τουλάχιστον 7 κράτη-μέλη της Ε.Ε. (στην Ελλάδα έχουν μέχρι στιγμής ξεπεράσει τις 15.000), η Ευρωπαϊκή Επιτροπή υποχρεούται να απαντήσει στα αιτήματά της, τα οποία αφορούν στην υποστήριξη της επίτευξης συναίνεσης μεταξύ εμπειρογνωμόνων για τα πρότυπα της ψυχεδελικής θεραπείας, την αύξηση της χρηματοδότησης των σχετικών ερευνών και την υιοθέτηση κοινών θέσεων στα φόρουμ του ΟΗΕ με στόχο την αναθεώρηση της Σύμβασης για τις Ψυχοτρόπους Ουσίες του 1971.
Συντονίστρια της PsychedeliCare Initiative για την Ελλάδα και μέλος του «Κυκεώνα», όπως είναι η άλλη ονομασία της Greek Psychedelic Society, η οποία αποσκοπεί στη σωστή ενημέρωση, την εκπαίδευση και την αλλαγή του νομικού πλαισίου για τα ψυχεδελικά, είναι η Κέλλυ Βενέτη, PGCert Psychedelics. Η ίδια λέει ότι το ενδιαφέρον της για τα ψυχεδελικά οφείλεται σε μια προσωπική εμπειρία: «Από τα 16 μου είχα σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου, γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση και ινομυαλγία −αποτέλεσμα σύνθετου μετατραυματικού στρες (C-PTSD)−, τα οποία με τα χρόνια χειροτέρευαν. Η συμβατική ιατρική δεν βοηθούσε καθόλου. Στα 21 μου δοκίμασα μια ψυχεδελική ουσία και την επομένη ξύπνησα χωρίς πόνο και δυσφορία για πρώτη φορά μετά από χρόνια! Πολλοί λένε πως οι ψυχεδελικές εμπειρίες άλλαξαν τελείως τη ζωή τους. Εγώ θα πω ότι αυτό που ένιωσα την άλλη μέρα δεν συγκρίνεται με τίποτα». Ο «Κυκεώνας» επιδιώκει την έναρξη ενός πανεπιστημιακού διαλόγου για τα ψυχεδελικά στην Ελλάδα και φέτος το καλοκαίρι θα συμμετάσχει στο Global Psychedelic Society Summit στο Ντένβερ των ΗΠΑ, το οποίο πραγματοποιείται στο πλαίσιο του Psychedelic Science 2025, του μεγαλύτερου διεθνούς συνεδρίου για την ψυχεδελική επιστήμη.
Η πρώτη εκδήλωση της PsychedeliCare, "Ψυχεδελικά & Θεραπεία: Όταν η Επιστήμη Συναντά την Παράδοση", θα γίνει στο θέατρο Εμπρός, 23 Μαρτίου, 12:00-16:00, με ομιλίες από την Δρ. Χριστίνα Δάλλα, Καθηγήτρια Φαρμακολογίας στο ΕΚΠΑ, την Δρ. Ευγενία Φωτίου, Καθηγήτρια Φαρμακολογίας στο Πανεπιστήμιο Κρήτης και τον Dr. Jonathan Leighton, Νευροεπιστήμονα και Εκτελεστικό Διευθυντή του OPIS, μιας μη κερδοσκοπικής οργάνωσης με έδρα την Ελβετία, η οποία εργάζεται για την οικοδόμηση και την προώθηση μιας συμπονετικής κοινωνίας για το μέλλον.
