ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Η ξαδέλφη μου έχασε πρόσφατα το σύζυγό της σε δυστύχημα. Με την κοπέλα αυτή μεγαλώσαμε σαν αδέρφια αλλά η εφηβεία μας χώρισε, καθώς είχε τρομερές αντιδράσεις και δεν είχε καθόλου καλές παρέες, δεν μπορούσα να την ακολουθήσω στους δρόμους εκείνους, που βάδιζε, αν και εκείνη ήθελε να βαδίσω κι εγώ σε κείνα τα χνάρια... Η αλήθεια είναι ότι είχα χάσει την εμπιστοσύνη μου απέναντί της. Μετά από σκηνικά ένιωθα πως δεν ήθελε το καλό μου. Έπειτα μετά από χρόνια βρισκόμασταν σε οικογενειακές, κοινωνικές υποχρεώσεις(γάμους,βαπτίσια), όπως οι περισσότεροι συγγενείς τυπικά. Η αλήθεια είναι πως πάντα ένιωθα πως με αγαπούσε αλλά δεν ξέραμε πως να καλύψουμε το χάσμα που είχε δημιουργηθεί μεταξύ μας. Θα ήθελα να τη στηρίξω που έχασε τον άνδρα της αλλά είμαι πολύ αμήχανη. Νιώθω πως θέλει τη συντροφιά μου, είχε πει σε μένα και τον άντρα μου, "όποτε είστε εδώ κοντά, περάστε κι από το σπίτι μου". Πώς θα μπορούσα να μην νιώθω αμηχανία και να είμαι δίπλα της?