ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ξέχασα να γραφω; τι γίνεται δεν ξέρω... νιώθω μια Αναζήτηση, μια ευτυχία για όσα έχω, μια μελαγχολία για όσα θέλω. Και κάθομαι Τώρα (2 παρά περίπου) και αναρωτιέμαι τι σκατα κανουμε; όλοι μας, Τι γινεται; συνειδητοποιώ πως είμαστε εδώ με τόσα όμορφα πράγματα, τόσα όμορφα μέρη, τόσα συναισθήματα, και αναρωτιέμαι υπάρχουν όμορφοι ανθρωποι; εγώ τι είμαι; γιατί Πρέπει, γαμ*μενο πρεπει! Μια κοινωνια που πρεπει να εισαι σκαρτος, πρεπει να λες ψεματα, πρεπει να εισαι διπροσωπος, να απατας τον αγαπημενο σου,πρεπει να θυσιάσει εσένα για να γίνεις ένα Πρέπει, κι εγώ φωνάζω δε θελωω!! Αλλά Ποιο θελω; έχει πρέπει. Εγώ θέλω να είμαι ειλικρινής, εγώ θέλω να μην πεινάμε στην γαμοαφρικη, γιατί να πεινάμε όταν εγώ πετάω στα σκουπίδια. Γιατί καθόμαστε και παρακολουθούμε τη σαπίλα; κι εγώ μαζί τι σκατανθρωπος κι εγώ Τελικά! Πώς να βοηθήσω να γίνει κάτι καλυτερο; τους φωνάζω για αγάπη και μιλάμε για Πρέπει, τους λέω γιατί να απαντήσεις και σου λένε έτσι είναι. Πόσο σκατα τα πρέπει και ποσο κρίμα που τα πιστέψαμε. Πόσο κρίμα αυτή η ρηχή ζωή, πόσο κρίμα η αδιαφορία που θα με κυριαρχήσει, αύριο ίσως πεθάνω και δεν ξέρω τι θα γίνει και δεν ξέρω πώς να ζήσω τοσο δυνατά τόσο όμορφα με πάθος πως να βοηθήσω να ζουν όλοι ετσι; πως για αρχή να μην πεινάμε πως να μην υπάρχει τόση κακια; και σου λένε 18 είσαι θα μάθεις μετά τα πρέπει. Φοβισμένη.