ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι 33 χρονών. Μετά από 7 χρόνια ζωής στο εξωτερικό, παραιτήθηκα και λόγω διαφόρων θεμάτων είπα να επανέλθω στην Ελλαδα για ένα διάστημα. Ωστόσο, τώρα που έφερα ξανά την ζωή μου σε μια σειρά εντός Ελλάδας βλέπω ότι και πάλι δε γουστάρω να μείνω εδώ. Καταλαβαίνω πολύ καλά την Αθήνα και τον ρυθμό της σαν πόλη αλλά δεν νιώθω σπίτι μου. Αισθάνομαι ότι απλά πρέπει να διορθώσω κάποια πράγματα και μετά να φύγω μόνιμα. Επιστρέφοντας, είχα αλλάξει και σαν άνθρωπος. Τα γούστα μου, ο τρόπος έκφρασης μου. Σταμάτησα να κάνω παρέα με παιδιά που ήμασταν παλιά συμφοιτητές γιατί δεν ταυτίζομαι με τις επιλογές τους (επίσης έχω ακολουθήσει άλλο επαγγελματικό κλάδο, ασχετο με το πτυχίο μου)Θα μου πεις και τι σε νοιάζει, τους ξέκοψες και σκασίλα σου. Υπάρχει όμως μια περίπτωση φιλικου προσώπου που με απασχολεί λίγο παραπάνω γιατί κάνουμε παρέα από παιδιά. Με τον συγκεκριμένο είχαμε γνωριστεί μέσα από πολιτικό χώρο, με ντουντούκες, σημαίες, πορείες και τα συναφή. Εγώ σταμάτησα να ασχολούμαι με αυτά πριν από χρόνια και απλά τέλος. Δεν κακολογώ κανέναν αν ασχολείται αλλά εγώ τελείωσα. Ο φίλος μου όμως ασχολείται ακόμα και λόγω αυτής της ασχολίας κάνει παρέα με άτομα πολύ χαμηλού μορφωτικού επιπέδου. Καλά παιδιά αλλά όποτε βγαίνουμε δεν μπορώ να συζητήσω τίποτα απολύτως μαζί τους. Τίποτα όμως. Δεν το κάνω επίτηδες, πραγματικά δεν έχουμε κανένα σημείο επαφής. Δεν διαβάζουν τίποτα, δεν ξέρουν τι συμβαίνει εκτός της γειτονιάς στην οποία μένουν, δεν δεν δεν. Μόνο μπάλα, συνδικαλιστική κουβέντα και γκρίνια για την φτώχεια τους.Εγώ πάλι λόγω δουλειάς στον χώρο της ενημέρωσης, πρέπει να διαβάζω συνέχεια (ιστορία, μάρκετινγκ, λογοτεχνία, και άλλα διάφορα) Οπότε, μια φορά στο τόσο που θα βρεθούμε, θα είναι οπωσδήποτε και αυτά τα παιδιά μαζί και απλά δεν περνάω καλά. Είναι και το άλλο, του κάνουν επίβλεψη και δεν βγαίνουμε μόνοι εύκολα. Πάντα θα έρθει και ο Χ και η Ψ και ο Έτσι και ο Αλλιώς "έλα μωρέ τώρα, είναι πολύ καλά παιδιά, να έρθουν κι αυτοί" Δεν ξέρω πώς να του πώ ευγενικά ότι εγώ δεν έχω απολύτως τίποτα να πώ με αυτούς και ότι απλά έρχονται μαζί μας γιατί ξέρουν ότι έχω φύγει από τον "χώρο" τους και θέλουν να είναι παρόντες στον καφέ μας, μην τυχόν του κάνω κάποιο σχόλιο για να ξυπνήσει.Φυσικά, δεν έχω κανένα απολύτως δικαίωμα να του τα πρήξω αν και εφόσον την βρίσκει, απλά νομίζω ότι έχει συνηθίσει αυτόν τον τρόπο ζωής και λειτουργεί αυτόματα πλέον.Μήπως να αποδεχτώ ότι θα χάσω τον παλιό μου φίλο μου και να μην χάνω άλλο τον χρόνο μου; Να την κάνω διακριτικά ή να πώ κάτι, κάπως; Δεν ξέρω και πώς! Η κατάσταση είναι εντελώς ξενέρα...