ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
8.2.2018 | 12:38

Είμαι καχυποπτη η παίζει εκμετάλλευση?

Καλησπέρα σε όλους! Είμαι 2 χρόνια παντρεμενη, ο άντρας μου έχει μόνιμο μισθό καλό μισθό για την εποχη (είναι αστυνομικός) κ η ίδια έμεινα φέτος για λίγο καιρό χωρίς δουλειά αλλά ψάχνω μανιωδώς κ ήδη κάτι βρήκα θα ξεκινήσω σε λίγο καιρο όμως (είμαι φιλόλογος) . Ευτυχώς συμπληρώνω το οικογενειακό εισόδημα με κάνα 2 ιδιαίτερα κ για την ώρα βοηθούν οικονομικά κ οι γονείς μου, τη στιγμή που εγώ το αρνούμαι αλλά επιμένουν, πληρώνοντας μας το νοίκι του σπιτιού κάθε μήνα ( είναι πολύ γενναιόδωροι γενικά σαν άνθρωποι κιας ζορίζονται αλλά σε καμία περίπτωση δεν επαναπαύομαι σε αυτα, σιγά σιγα χρειάζονται ξεκούραση μιας κ φταδαν τα εξήντα). Ο σύντροφος μου ειναι από πολύ φτωχή οικογένεια αλλά δουλεύει σκληρά κ τον πρώτο καιρό είχα εξαιρετική σχέση μαζί τους μάλιστα τους βοηθούσε ο άντρας μου οικονομικά κ στηριζα την βοήθεια. Η πεθερά μου πέρασε πολλά προβλήματα υγείας κ ο πεθερός μου το ίδιο οπότε βγήκαν εδώ κ πολλά χρόνια σε μειωμένη συνταξη κ ζούνε με ελάχιστα, γύρω στα 300 το μήνα 2 άτομα, οπότε δικαίως τους βοηθουσαμε λίγο μιας κ είμαι εξαιρετικά ευαίσθητη στον ανθρώπινο πόνο. Το πρόβλημα ξεκίνησε όταν άρχισαν να ζητούν όλο και παραπανω. Κ τότε άρχισα να βλέπω την άλλη όψη του νομίσματος. Ότι και η μητέρα μου πέρασε σοβαρότατα προβλήματα υγείας αλλά δεν σταμάτησε να δουλεύει. Ενώ οι δικοί του την τελευταία δεκαετία ξημεροβραδιαζονται στα καφενεία η χορταίνουν καθισιο λέγοντας πως δεν βρίσκουν δουλειά. Επίσης δεν είδα να είναι κ τόσο ανήμποροι σωματικά. Ο άντρας μου τους βοηθούσε πάντα οικονομικά όλα αυτά τα χρόνια. Από το...πολυ καθισιο άρχισαν να ανακατεύοντας στη δική μου οικογένεια πιέζοντας με να κάνω παιδί. Πως θα το κάνω όταν οι ίδιοι φέρονται στον άντρα μου σαν κακομαθημένα νιάνιαρα ζητοντας του συνέχεια πράγματα κάθε φορά που πάμε κ δημιουργώντας του τύψεις? Δεν μιλάμε για πραγματα πρώτης ανάγκης όπως τρόφιμα αλλά μικροπολυτελειες, πχ ηλεκτρικό μπρίκι, φούρνο μικροκυμματων κλπ. Δεν είναι όλο αυτό άδικο για τους δικούς μου γονείς οι οποίοι τους δικαιολογούν συνεχώς και μου λένε να έχω κατανόηση? Έχουμε κ δάνειο αμαξιου να πληρώνουμε κ κοιτάω πως κ πως να κόψω τη βοήθεια των δικών μου μόλις βρω πλήρη απασχόληση. Πως θα κάνουμε παιδιά έτσι? Ο άντρας μου κρατάει υγιής αποστάσεις, ειναι ψυχουλα κ κάνει ό, τι του πω. Αν του πω θα κόψει την οικονομική ενίσχυση. Το θέμα είναι ότι δεν ξέρω αν είμαι κακια κ μικροψυχη που μου έρχονται τετοιες σκέψεις, καθώς έμαθα από παιδί πάντα να προσφέρω. Από την άλλη νομίζω πως γίνομαι χαπατο κ μάλιστα μεγάλο. :-) Ευχαριστώ κ περιμένω τη γνώμη σας.
8
 
 
 
 
σχόλια
Δεν την κάνω την σύγκριση για ταξικά κριτήρια όπως έγραψα πιο πάνω ούτε γιατί ήθελα βοήθεια και πλούσιο γαμπρό. Την κάνω γιατί όπως τα παίρνω από τους γονείς μου, ενώ οι ίδιοι στερούνται, τα δίνω από δικιά μου επιλογή, ο σύντροφος είναι πιο αυστηρός από μένα να φανταστείτε! Κ σκέφτομαι μήπως αυτό είναι λάθος κ πρέπει να σταματήσει επειδή είδα πράγματα που δεν μου άρεσαν...
Δεν εννοώ ταξικά. Επειδή οι γονείς σου είναι κάπως, οι γονείς του δεν οφείλουν να είναι το ίδιο κάπως. Στο χέρι σας ως ζευγάρι είναι να οριοθετήσετε τη συμπεριφορά των γονιών του και να πατήσει πόδι αυτός.
Το θέμα δεν είναι τι κάνουν οι δικοί σου γονείς. Μη συγκρίνεις και κυρίως μην αρχίσεις τέτοια κουβέντα στον άντρα σου (είναι γονείς του και οι κατηγορίες, όσο δίκιο και να έχεις, θα τον πονέσουν κι αντανακλαστικά θα τους υπερασπιστει και θα σκοτωθείτε). Να του μιλήσεις ήρεμα και όμορφα για να καταλάβει οτι όντως οι γονείς του το παρατράβηξαν. Αυτός είναι που πρέπει να το καταλάβει, ώστε να θέσει και τα όρια όπως είπε και ο παραπάνω σχολιαστής.
Έχετε δίκιο, δεν το κάνω όμως από θέμα σύγκρισης η κοινωνικής τάξης και άλλα τέτοια χαζα. Δεν ήθελα ποτε πλούσια πεθερικά. Ο μόνος λόγος που ανέφερα τους γονείς μου είναι γιατί τους βλέπω να στερούνται για να με βοηθήσουν κ να μην το παραδέχονται μέχρι να ξεκινήσω δουλειά ενώ τα πεθερικά μου συνεχως να μου ζητούν. Εν ολίγοις όπως τα παίρνω από τα δικούς μου τα δίνω στα πεθερικά. Οι ίδιοι δεν έχουν θέμα αλλά εγώ θέλω να είμαι δίκαιη,μιας κ δεν τα θεωρώ δικά μου χρήματα. Ο άντρας μου όπως έγραψα πιο πάνω μου λέει ότι ξεκινάμε να κάνουμε καινούρια οικογένεια κ ότι θα κάνουμε ο, τι με μη ανεξάρτητα ευτυχισμένη. Αλλά επειδή τους βλέπω κιαυτους σαν γονείς μου, όσο κι αν εκφράζομαι σκληρά ώρες ώρες, αναρωτιέμαι τι στάση πρέπει να κρατήσω. Ευχαριστω
Το αντρας σου τι λεει για ολα αυτα;Καλη η προσφορα αλλα με ορια. Ξεκινησατε τη δικη σας οικογενεια και ειδικα οταν μεγαλωσει ,δε θα φτανουν να τα μοιραζεται κιολας. Ο αντρας σου ομως τι θεση παιρνει; Κατανοει ποιος ειναι ο ρολος της δικιας σας οικογενειας; Βαζει ορια; Στο κατω κατω ειναι δικοι του γονεις. Για μενα το προβλημα το εχετε με αυτον και οχι με τους γονεις. Ο αντρας σου πρεπει να βαλει ορια στα χρηματα,στο ποσο επεμβαινουν κλπ. Κανε μια συζητηση μαζι του.
Ο άντρας μου είναι πιο αυστηρός από μένα κ θεωρεί ότι πιο πάνω μπαίνουν οι ανάγκες της νέας οικογένειας ασχέτως αν βοηθούσαμε ως τώρα. Μου λέει ότι θα κάνουμε ο, τι μου δίνει χαρά όπως κ να χει. Αρα λογικά θα αναρωτηθειτε που είναι το πρόβλημα. Σε μένα είναι το πρόβλημα, μιας και τους είδα όντως ως γονείς μου και αναρωτιέμαι αν είμαι πολύ σκληρή που σκέφτομαι να μειωσουμε τη βοήθεια γιατί και αυτοί ποιος ξέρει τι πέρασαν και κατέληξαν να ζορίζονται τόσο η αν κάτι βρωμάει στην όλη υπόθεση... Ευχαριστώ ειλικρινά για τη συμβουλή σας.
Scroll to top icon