ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δουλεύω σε μια part time δουλειά εδώ και 6 χρόνια,άσχετη με το αντικείμενο σπουδών μου.Τα χρήματα είναι λίγα,ίσως και πολύ λίγα.Εχω πάρει την απόφαση όταν με το καλό ληξει η σύμβαση,να σταματήσω και για αρχη να ψάξω κατι σχετικο με τις σπουδες μου.Πέρα από το οικονομικό,έχω φάει στη μάπα όλο το άγχος και τη νευρικότητα του εργοδότη αυτά τα χρόνια,με επιπτώσεις στη δική μου υγεία πλεον,αγχος που αγγίζει τις κρίσεις πανικού,και μόνο που τον αντικρίζω αισθάνομαι σιχαμάρα,με πιάνει το στομάχι μου.Για να καταλάβετε εχω απευθυνθεί σε κέντρο ψυχικής υγείας.Το συζητούσα με ένα παιδί τις προάλλες,μου λέει αν δεν βρεις κάτι άλλο,μην φύγεις.Βέβαια δεν γνωρίζει το ψυχολογικό υπόβαθρο που σας περιέγραψα.Σίγουρα φοβάμαι γιατί ξέρω πως ενδέχεται να μείνω άνεργη για κάποιο χρονικό διάστημα αλλά δεν παλεύεται.Δεν έχω ενέργεια πια,με έχει στραγγίξει όλο αυτό. Στην εσχατη των περιπτωσεων,σκεφτομαι μεχρι και το εξωτερικο.Δεν ξερω ποση σημασια εχει, ειμαι 27...Τι θα κάνατε στη θέση μου?