ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι σε σχέση εδώ και 2.5 χρόνια. Είμαι 26 και αυτος 28.. συγκατοικούμε τον τελευταίο ενάμιση χρόνο σε δικό του διαμέρισμα στην αθήνα. Υπάρχει πολλη αγάπη σιγουρα.. ειμαι σιγουρη ότι θέλω να κάνω οικογένεια και αυτός ο άνθρωπος μου το βγάζει αρκετά.. τα θέματα ειναι δύο ομως: 1ον ειναι χειρουργός σε δημόσιο νοσοκομείο και ήδη ως ειδικευόμενος βλεπω ότι λειπει άπειρες ωρες απο το σπιτι.. φοβάμαι λοιπόν ότι αν έρθουν κι αλλες υποχρεώσεις όλα θα ειναι χειρότερα για μας και τη σχέση μας.. δουλευω και εγω πολλες ώρες σε μια ελεγκτική εταιρία και δεν μας παιρνει οικονομικά να αλλάξουμε κάτι επαγγελματικά..2ον φοβάμαι ότι αν παντρευτούμε σε κανενα χρονο έχοντας ηδη συγκατοικήσει σχεδον 3 χρονια η σχεση θα ρουτινιασει πολυ γρηγορα.. και 3ον (και χειρότερο): όταν τα πρωτοφτιάξαμε ημουν ακομα κολλημένη με τον μεγαλο μου εφηβικό έρωτα με τον οποιο ημασταν μαζι 7 χρονια περιπου..αυτός ουσιαστικά τελειωσε την σχεση μας και εκανε μαλιστα σχεση μια γνωστή μας την οποία για πολύ καιρό συνέχισα να ζηλευω απίστευτα χωρις να καταλαβαινω το γιατί.. μόλις τελειωσε η σχεση εγω έτυχε να γνωρίσω τον νυν μου .. μου αρεσε αρκετα και ξεκίνησε πολυ αβίαστα η σχεση μας όμως σιγουρα το πίεσα πολυ μεσα μου για να σταματήσω να ποναω τοσο για τον πρώην μου. επίσης με έπιανα να θέλω να δείξω τη σχέση μου στα σοσιαλ μίντια με τον τωρινό μου σύντροφο με την ελπιδα να το δει ο πρώην μου.. εννοείται ότι αγαπάω και θελω τον σύντροφο μου και ότι πλέον ο πρώην μου ειναι και τοπικά και συναισθηματικά πολύ μακρια μου( μενουμε σε αλλες πόλεις και επίσης νομίζω χώρισε πρόσφατα με την κοπέλα αυτή οπότε δεν νομίζω ότι θα στρεφόταν ποτέ σε μένα) απλά σκεφτομαι ότι ισως καπου μεσα μου βιάστηκα πολυ να κανω δευτερη σχεση και ότι ο τωρινός μου σύντροφος λειτούργησε σαν χαζαπλαστ χωρις ομως να κλεισει ποτέ την πληγή που μου αφησε ο αλλος. Δεν τον σκεφτομαι τον αλλο παρα σπάνια ομως φοβαμαι πολυ μην τυχον βγει αυτο αργοτερα... μεγαλο και πολύπλοκο το κείμενο αλλα ειναι μεγάλοι και πολύπλοκοι και οι φόβοι μου!