ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πριν λίγο διάβασα μια εξομολόγηση ενός που έγραφε για τη βόλτα του σε οίκους ανοχής, μετά από νυχτερινή έξοδο. Απλά λυπάμαι που μερικοί άνθρωποι είναι τόσο βιαστικοί και θεωρούν ότι μέσα σε λίγα λεπτά ή ώρες θα καταφέρουν να "ρίξουν" τον άλλο κι αν δεν τους κάτσει εύκολα, οκ, πάμε στον επόμενο. Προφανώς αν ο άλλος σου δείχνει ότι δεν ενδιαφέρεται και σε κόβει δε θα επιμείνεις για να γίνεις κουραστικός ή να τον φέρεις σε δύσκολη θέση, αλλά καμιά φορά χρειάζεται να αφιερώσεις λίγο παραπάνω χρόνο για να γνωρίσεις τον άλλο και δε μιλάω για τις γνωριμίες στα μαγαζιά, οι οποίες κατά τη γνώμη μου για διάφορους λόγους δεν έχουν πολλές ελπίδες εξέλιξης. Επίσης, είναι κάπως άσχημο να αναφερόμαστε στο άλλο φύλο υποτιμητικά, επειδή δεν είχαμε την απήχηση που θέλαμε, αυτές είναι συμπεριφορές δημοτικού, δε νομίζετε; Και τέλος, αφού θέλουμε οι άλλοι να μας σέβονται και να μας φέρονται σωστά, δεν οφείλουμε να κάνουμε κι εμείς το ίδιο; μήπως οι γονείς μου μου τα δίδαξαν λάθος; μπορεί...Υγ. : Λεμόνι (το) σωστή κι εύστοχη όπως πάντα ;)