ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Παρατηρώ πως όλο και περισσότεροι άντρες και γυναίκες παραβιάζουν τα προσωπικά μου όρια. Αναφέρομαι στη λεκτική συμπεριφορά αλλά και σε χειρονομίες. Για παράδειγμα, πολλοί με αποκαλούν "κοριτσάκι μου" ή "γλυκιά μου" ενώ το είδος της γνωριμίας δεν το δικαιολογεί (ούτε και η ηλικία μου, είμαι 43) Το ίδιο πρόβλημα έχουν και ορισμένες φίλες μου. Η συμπεριφορά αυτή εφαρμόζεται από άντρες και γυναίκες σε γυναίκες. Όποτε έχει συμβεί κάτι παρόμοιο και προσπάθησα να δείξω πως δεν μου αρέσει, έχω κατηγορηθεί πως είμαι περίεργη και μυγιάγγιχτη ή ψωνισμένη. Μετά το θέμα ξεχνιέται και τίποτε δεν αλλάζει. Άλλοι πάλι πολύ εύκολα πιάνουν και χαϊδεύουν το χέρι μου στιγμιαία και δεν μου αρέσει. Αναφέρω περιστατικά που συμβαίνουν, δεν συμβαίνουν ούτε συνέχεια ούτε κάθε ημέρα. Μου έχει τύχει και άντρας και γυναίκα να προσβληθούν θανάσιμα επειδή τραβήχτηκα ή επειδή είπα ευγενικά πως δεν μου αρέσει να με πιάνουν. Μια φορά μια γυναίκα συνάδερφος με είδε που έπαιρνα ασπιρίνη για τον πονοκέφαλο και ήρθε και με αγκάλιασε και μου είπε πως "όλοι χρειαζόμαστε κάπου κάπου μια αγκαλιά" κι εγώ εκνευρίστηκα και της απάντησα απότομα πως κανένας δεν χρειάζεται μια αγκαλιά από όποιον βρεθεί μπροστά του. Μετάνιωσα μετά αλλά ήταν αργά. Με αυτή την συνάδερφο ποτέ δεν είχαμε σχέσεις μια καλημέρα μόνο. Αυτή η γυναίκα έλεγε μετά στους άλλους πως ο κόσμος κατάντησε έτσι όπως κατάντησε εξαιτίας ανθρώπων σαν κι εμένα που είναι κρύοι και αγενής, και πως γέμισε ο τόπος από κακόβουλους ανθρώπους. Εμένα μου αρέσει να έχω πολύ κοντά μου μόνο τους δικούς μου, τον άντρα μου και τα παιδιά μου και δυο τρεις φίλες. Νιώθω καμιά φορά πως οι αποστάσεις που κρατάω στενοχωρούν άλλους ανθρώπους και δεν το θέλω, αλλά αν φερθώ αλλιώς θα στενοχωριέμαι η ίδια. Τελευταία ήμουν στο ασανσέρ μαζί με τον υπεύθυνο του τμήματός μου και όπως μιλούσαμε μου λέει αυτός "φαίνεσαι κουρασμένη" και άρχισε να πειράζει τα μαλλιά μου χαμογελώντας μου. Με έπιασε πανικός γιατί δεν μου αρέσουν αυτά και γιατί ένιωσα να ασφυκτιώ μόνη μου μαζί του μέσα σε τόσο μικρό και κλειστό χώρο και έσπρωξα απότομα το χέρι του λέγοντάς του πως δεν μου αρέσει αυτό που κάνει. Αυτός θύμωσε πολύ, κοίταξε μπροστά και όταν άνοιξε η πόρτα έφυγε χωρίς να χαιρετήσει. Το είπα σε μια συνάδερφο και αυτή σχολίασε πως κακώς φέρθηκα έτσι και πως σε όλες το κάνει και καμία δεν του έχει σπρώξει το χέρι. Πάλι εγώ βγήκα η περίεργη και θέλω να ρωτήσω αν εσείς οι γυναίκες νιώθετε καλά με κάτι τέτοιο. Προσπάθησα να σας περιγράψω το πρόβλημά μου ελπίζω να καταλάβατε. Θέλω να προσθέσω πως όποτε έχω ζητήσει από γυναίκα να με προσφωνεί με το όνομά μου και μόνο , είτε έχει πάρει ύφος απαξιωτικό σαν να είμαι ηλίθιο ψώνιο είτε πάνε στο άλλο άκρο και λένε ούτε λίγο ούτε πολύ πως τις πλήγωσα γιατί αυτές είναι ευαίσθητες και θέλουν να μοιράζουν αγάπη και ζεστασιά γύρω τους και πως δεν θα μου ξαναμιλήσουν καθόλου. Αν είναι ευαίσθητες, δεν θα έπρεπε να νιώσουν πως δεν μου αρέσει ο τρόπος τους, και δεν θα έπρεπε να με προσφωνούν όπως αρέσει σε μένα και όχι σε εκείνες; Ή είμαι εγώ λάθος και πρέπει να τους αφήσω να φέρνονται όπως θέλουν ανεξάρτητα από το τι θέλω εγώ;Ευχαριστώ εκ των προτέρων για τυχόν σχόλια και συμβουλές.