ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειμαι παντρεμενη με δυο παιδακια, εδω κ χρονια δεν παιρνω τη συναισθηματικη καλυψη που λαχταρω να εχω απο τον συζυγο. Δεν τον νιωθω συντροφο... Μου λειπει το σ'αγαπω, σπανια, σπανιοτατα θα το πει κ συνηθως αφου το εχω πει εγω πρωτα. Εγω παλι το κοψα να το πολυλεω, αφου προσκρουω σε τοιχο. Με τα παιδια ασχολειται, με τα καθημερινα καθηκοντα επισης, αλλα φτανει αυτο; Δεν εκφραζεται γενικοτερα κ δε μιλαει ευκολα για αυτα που τον απασχολουν... Σε δικα μ παλι θεματα συχνα μετανιωνω που ανοιξα κουβεντα, γιατι αντι να πει κατι εποικοδομητικο ή απλα να με ακουσει ωστε να νιωσω καλυτερα που ειπα καπου το προβλημα μου, αυτος θα με επικρινει κ θα ριξει πανω μ το προβλημα... Κ για να προλαβω καποια σχολια θα πω πως ερωτευτηκαμε σφοδρα κ παντρευτηκαμε, ειχε προηγηθει και σχεση τρια χρονια, οικονομικο προβλημα δεν υπαρχει κ επισης κ οι δυο μας ειχαμε εμπειριες οταν βρεθηκαμε, ημασταν στα 30....