ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τον τελευταίο καιρό νιώθω αρκετά απογοητευμένη απο τις ανθρώπινες σχέσεις.Ισως βέβαια ειμαι πολυ μικρή ακόμη για να οδηγούμαι σε τέτοιες σκέψεις,αλλά ετσι νιωθω.Εδω και αρκετό καιρό νιωθω πως δεν εχω φίλες.Εννοώ πραγματικές.Δε θελω να το πιστεύω,αλλά δείχνουν οτι με ζηλεύουν.Και αυτο με στενοχωρει αφάνταστα.Εχω παρα πολυ καιρό να ακούσω καλο λόγο απο το στομα τους...ή δε θα σχολιάσουν τίποτα για οτιδήποτε καλό πώ ή για οτιδήποτε καλο μου συμβεί, ή θα το σχολιάσουν αρνητικά-πάντα με ειρωνικό τόνο και προς το αστειο-.Ακομη,με κοιτάνε περίεργα καποιες φορες,αυτο που λέμε «με περνάνε ακτινογραφια».Προσπαθω όμως να μη δίνω σημασία...Με κάποιες απο αυτές έχουμε ξεκόψει τον τελευταίο καιρό,ούτε μηνύματα (για ενα τι κανεις),ούτε τιποτα.Έχουν απομακρυνθεί χωρίς να συμβεί κατι,χωρις να κάνω κατι ασχημο.Αυτο έγινε απο τη στιγμή που χώρισαν..Σαν να ζηλεύουν που εγω εχω ακομα μια όμορφη σχέση.Με κάποιες αλλες παλι,ειναι καλύτερα τα πράγματα.Το μονο που με «χαλάει» ειναι τα αρνητικά σχόλια-που και που,πάντα προς το αστειο-και το γεγονός οτι ποτέ δεν μπορούν να βγούμε.Πάντα προφασίζονται διάφορα,αλλες φορές μάλιστα βγαίνουν μόνες τους,όταν εγω τους εχω πει απο πριν οτι δεν μπορώ.Οφειλω βέβαια να πω οτι περναω αρκετά ομορφα όταν ειμαστε μαζί,αλλά κατι μεσα μου με στενοχωρει.Γενικοτερα ειμαι ανθρωπος που δε φέρνει ποτέ τους άλλους σε δύσκολη θέση.Και Γι’αυτό δε ρίχνω ευθύνες σε μένα.Μου δείχνουν έντονα τη ζήλεια τους.Και δεν μπορώ να καταλάβω το γιατί..Ίσως επειδή εχω μια τόσο όμορφη και αγνή σχέση,ίσως επειδή εχω τόσο υπέροχους γονείς,ίσως επειδή με θεωρούν καλύτερη σε κάποια πράγματα...δεν ξέρω.Με στενοχωρει πολυ όλο αυτο,κυριως επειδή τις αγαπάω ολες πολυ.Ποτέ δεν εχω ζηλέψει κανέναν,και μου φαίνεται τόσο γελοίο όλο αυτο...