ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σημερα πήγα σε έναν γιατρό για μια εξέταση ρουτίνας. Ενώ το πρόβλημα αφορούσε τη μύτη μου με ρώτησε αν βγάζω έρπητα συχνά. Του απάντησα αυθόρμητα μια δυο φορές τον χρόνο, σε περιόδους έντονου στρες. "προβλήματα με το χρηματιστήριο;" με ρώτησε χαριτολογωντας. "Γιατρε, καλώς ασχολείσαι μόνο με μύτες κ αφτιά, τα άλλα άστα στους αρμόδιους συναδέλφους σου να τα κρινουν", μου ηρθε να του πω αλλά αρκέστηκα σε ένα χαμόγελο. Πέρσι, μετά από δύσκολη εγχείριση γιατρός με πίεζε να σηκωθώ ενώ σφαδάζα από τους πόνους, παροτρυνοντας με να χαμογελάσω λιγάκι κ δηλώνοντας ότι τα βλέπω όλα σοβαρότερα από ό,τι ειναι. Παιδιά, τι φάση; από ποτε ένας τρίτος, παρά τις όποιες θεωρητικές του γνώσεις, είναι σε θέση να γνωρίζει τα όρια μου κ τον ψυχικό μου κοσμο; λίγη διακριτικότητα δηλαδή!