ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εδώ και περίπου 7 χρόνια ήμουν με μια κοπέλα σε μια κατάσταση στην οποία δεν μπορώ να καταλάβω αν ήμουν ο θύτης η το θύμα γιαυτό και θέλω να μοιραστώ την ιστορία μου μαζί σας.Τα τρία πρώτα χρόνια ήμασταν είτε σε σχέση, είτε σε ελεύθερη σχέση και άλλες φορές απλά φίλοι. Λόγο του γεγονότος πως αφιέρωνε υπερβολικό χρόνο στον υπολογιστή για να μου μιλάει και αμελούσε τα μαθήματα της, της ζητούσα για μεγάλα διαστήματα να μην έχουμε επαφή ώστε να εστιάσει στο διάβασμα.Από τον τέταρτο χρόνο, όταν μπήκε στο δεύτερο έτος στη σχολή, της ζήτησα να ήμαστε μόνο φίλοι γιατί η απόσταση είχε γίνει μεγάλο πρόβλημα, όμως δεν πάψαμε να νιώθουμε όσα νιώθαμε και πριν. Πλέον όμως εκείνη μου ζήταγε να μην μιλάμε για ορισμένο διάστημα και συγκεκριμένα τα καλοκαίρια και στις γιορτές. Τον χειμώνα ήθελε κάτι σοβαρό και μόνιμο και το καλοκαίρι χρόνο για να σκεφτεί.Το καλοκαίρι πήγαινε στο χωριό όπου ήταν ο πρώην της.Αυτό συνεχίστηκε μέχρι και πρόπερσι, στον έβδομο χρόνο μας.Παρόλο που δεν είχαμε σχέση και ήμασταν απλά φίλοι μου έλεγε συνέχεια πως είμαι τα πάντα για εκείνη, πως δεν θα αγαπήσει άλλον όπως εμένα και πως θα κάνει τα πάντα για να έρθει να μείνει κοντά σε εμένα. Το είχα δει στα μάτια της πως όσα έλεγε τα εννοούσε, τουλάχιστον έτσι μου φαινόταν εμένα.Πέρυσι έκανε τα λόγια της πράξη και ήρθε να μείνει κοντά σε εμένα όμως πλέον δεν θέλει να ξέρει τίποτα για εμένα. Δεν μεσολάβησε κάποιο καβγάς που να το δικαιολογεί, απλά το επέλεγε. Προσπάθησα να της μιλήσω τρεις φορές και μου λέει για ευκαιρίες που μου έδωσε, για λάθη που έγιναν και γενικά δεν θέλει καμία επαφή μαζί μου.Είχαμε περάσει και στο παρελθόν σε τέτοια φάση έπειτα από μεγάλους τσακωμούς, που δεν θέλαμε να μιλάμε ο ένας στον άλλον, όμως μετά από λίγο καιρό τα βρίσκαμε. Γενικότερα από τον πέμπτο χρόνο και έπειτα συμπεριφερόταν παράξενα, μου τα έλεγε μπερδεμένα, έψαχνε αφορμές για τσακωμούς και γενικότερα ενώ έλεγε πως είμαι τα πάντα για εκείνη ταυτόχρονα δεν ήταν ξεκάθαρη στα λόγια της, σαν να έκρυψε κάτι που δεν ήθελε να μου πει.Περάσαμε εφτά χρόνια από απόσταση μια κατάσταση πολύπλοκη που λέγαμε για αγάπες και ιστορίες όμως τώρα που μας χωρίζουν μόλις 5 χιλιόμετρα δεν θέλει να ξέρει τίποτα για εμένα.Μάλιστα από ότι είδα έχει βρει ήδη αντικαταστάτη με τον οποίο δούλεψαν και μαζί και δείχνει κάτι παραπάνω από ευτυχισμένη δίπλα του. Με εμένα, την μοναδική της αγάπη που δεν θα βρει άλλη σαν εμένα κλπ δεν θέλει πάρε δώσε όμως με μια χαρά την βλέπω με το παλικάρι που είναι τώρα.Έρχομαι τώρα εγώ να ρωτήσω, ήμουν η καβάτζα της μέχρι να έρθει εδώ και με χρησιμοποιούσε τόσα χρόνια για να περάσει την ώρα της όσο σπούδαζε ή της κατέστρεψα την καρδιά με την επιμονή μου να την κρατήσω φίλη για τόσα χρόνια και να την κάνω να εστιάσει στη σχολή και όχι σε εμένα?Γιατί όσο μας χώριζαν 500 χιλιόμετρα έλεγε πως είμαι τα πάντα για εκείνη και τώρα που μας χωρίζουν 5 δεν θέλει ούτε να με ξέρει?Τελικά είμαι ο θύτης ή το θύμα σε όλο αυτό?