ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
3.3.2018 | 03:26

Με πληρώνει την πληρώνω

Ομολογώ ότι στις 10 φορές μέσο όρο εγώ θα κεράσω τις 6 κι η κοπέλα μου τις 4, χωρίς φυσικά να μετράμε κιόλας αλλά στο περίπου δηλαδή λιγάκι παραπάνω εγω. Θεωρώ ότι το κέρασμα είναι κάτι που έχει να κάνει με τα οικονομικά του καθένα στο ζευγάρι. Όταν όμως ο λογαριασμός είναι μικρός
14
 
 
 
 
σχόλια
Όταν ξεκινάς να βγεις με έναν άνθρωπο για να γνωριστείτε καλύτερα και εσύ μου 'ρχεσαι με το κομπιουτεράκι στο χέρι περιμένοντας με στη γωνία για το πότε θα υπερβώ τα άγνωστα σε μένα, βλακώδη και μικροπρεπή στάνταρ σου, νομίζω ότι πρέπει να τελειώνει άρον άρον το εφιαλτικό ραντεβού ώστε το αγόρι να ζευγαρώσει τάχιστα με μια goldigger έτσι για να νιώσει και δικαιωμένος ότι πληρώνει, ο κιμπάρης!
Η τελευταία παράγραφος-πρόταση-χείμαρρος της Φουρφούλο νομίζω ότι κλέινει και το ζήτημα για το πως αντιμετωπίζονται τα διάφορα "τεστάκια" από σοβαρά άτομα. :)
Να πω δύο παραδείγματα:Δουλεύεις, έχουν καθυστερήσει την πληρωμή σου και ο φίλος σου προτείνει μια έξοδο. Του λες οτι ακόμα δεν έχεις πληρωθεί και δεν μπορείς να ακολουθήσεις. Τότε τι θεωρείται σωστό/επιθυμητό; Να σου πει "οκ περιμένουμε μέχρι να μπορέσεις" (ξενέρα) ή να σου πει "πάμε, κερνάω γιατί θέλω να βγούμε και να σ'έχω δίπλα μου να περάσουμε όμορφα" κι εσύ να'χεις κατά νου να τον ευχαριστήσεις με την πρώτη ευκαιρία είτε κερνώντας είτε μ'ένα δωράκι είτε με μια εκπληξούλα κτλ;Μην τρελαίνεστε με την ισότητα ή τις παραδόσεις σε αυτά τα θέματα, πάνω απ'όλα είμαστε άνθρωποι. Λίγο-πολύ με τον ίδιο τρόπο φερόμαστε και στους καλούς μας φίλους όταν βρίσκονται σε δύσκολη θέση.Βγαίναμε παρέα που μεταξύ άλλων υπήρχε και ένα αρραβωνιασμένο ζευγάρι, το οποίο συζούσε περιστασιακά στα σπίτια των γονιών και στις διακοπές, ενώ ετοιμάζονταν να παντρευτούν και αγοράσουν δικό τους. Ο τύπος της έπαιρνε μέχρι και το €0,80-€1,20 για τον ελληνικό που παράγγελνε, παρόλο που ήταν άνεργη χρόνια, ενώ εκείνος δούλευε με αξιοπρεπή μισθό. Τους έβλεπα λαι ντρεπόμουν για λογαριασμό του. Πείτε ό,τι θέλετε, αυτόν δεν τον παντρευόμουν.(Σημείωση: παντρεύτηκαν, η κοπέλα βρήκε μια δουλειά προσωρινή part-time, έκαναν παιδάκι και γίνεται λίγο-πολύ το ίδιο. Τραγικούλι.)
Φιλε εξ.η δική σου τακτική ειναι όπως ανέφερες να δοκιμάζεις την νοοτροπια της γυναικας στα λεφτά. Δν ειναι ουτε καλο αλλα ουτε κ κακο. Ειναι ο τρόπος σκέψης σου,που σε κανει να διαφερεις. Αν αυτο αρεσει τοτε μν κολλας πουθενά.Η λογικη μου ειναι να βγεις ενα ραντεβού απλο να κεράσεις, να το δεχτεί η γυναίκα κ να περασεις όμορφα. Δν ειναι θεμα τιμής ή ανδρισμού αλλα το θεωρω πιο λεπτό απο το να διαιρούμε την ώρα της πληρωμής.
Επειδή έχει γίνει μεγάλο θέμα γενικότερα με το ποιος πληρώνει ποιον και τι, και αν πρέπει ο ένας ή αν πρέπει ο άλλος, πιστεύω πως το θέμα αυτό κρίνεται κατά περίπτωση και είναι ευρύτερο του ποιος προσφέρει τι στον άλλο με ποιο τρόπο και ποιο σκοπό.
Είναι αγχωτικός ο τρόπος σκέψης. Νομίζω πολλές και πολλοί θα προτιμούσαν να πάνε να κάτσουν σε παγκάκι μ' αυτά που διαβάζουν γιατί τα 15-20 ευρώ που λες είναι πολλά για κάποιους. Δεν βγάζουμε όλοι τρελά λεφτά. Είναι απλό. Άλλοι έχουν οικονομική άνεση, άλλοι μόνιμα οικονομικές δυσκολίες και ισχύει και για τα δύο φύλα. Ισότητα θα έχουμε στον οικονομικό τομέα και στις ζωές μας όταν θα πληρωνόμαστε το ίδιο για τις υπηρεσίες που προσφέρουμε αλλά και όταν θα έχουμε τις ίδιες ευκαιρίες στην εκπαίδευση/στην εύρεση εργασίας. Στις δουλειές που οι γυναίκες έχουν περισσότερη πέραση έχει να κάνει με το να είσαι καθαρίστρια/φροντιστής/εξυπηρετική και μαζί μ' αυτά να κρίνεται και να μετράει η εμφάνιση και η ηλικία. Αλλά σε μια εποχή που οι πιο πολλοί νέοι ασχέτως φύλου τα βγάζουμε με ψίχουλα, καλό είναι να κάνουμε οικονομικές εξόδους και να είμαστε λαρτζ σε συναισθήματα και πράξεις. Νισάφι πια.
Δηλαδή είναι θέμα ισότητας? Εάν πετάξω καμια ατάκα "αγαπημένη είμαι σκλάβος σου, δέσμιος των ματιών σου, κάνε με ότι θες, τ'αφήνω όλα πάνω σου" λες να βρω καμια τύπισα να μου τα ακουμπάει? Μήπως είναι θέμα προυπολογισμού? Δηλαδή, εάν εσύ βγάζεις πολύ περισσότερα από την σύντροφο σου, πάλι θα θες να πληρώνετε ~50/50? Ή, εάν βγάζεις πολύ λιγότερα, γιατί να μην κερνάει συχνότερα?Εμένα μου βγαίνει αυθόρμητα άλλη συμπεριφορά. Πληρώνω εγώ. Είτε είναι αρχή, μέση, τέλος μιας γνωριμίας. Δεν το σκέφτομαι καν. Μόνο σε μια περίοδο οικονομικής λιτότητας, άφηνα την τότε σύντροφο να καθαρίζει αρκετά έξοδα και ένιωθα χάλια. Πρόσεξε, δεν το παίζω μπιγκ σπέντερ. Για τον εαυτό μου είμαι της σχολής "ολιγαρκής και αυτάρκης" (ανεξαρτήτως του πόσα βγάζω). Αλλά, για τους γύρω μου, χαίρομαι να διευκολύνω τα πράγματα όσο επιτρέπει το μπάτζετ. Δεν το έχω σκεφτεί ποτέ ως εξαγορά ή ανισότητα. Εντάξει, ίσως έχει παίξει ρόλο ότι οι κοπέλες που έλκω/έλκομαι έχουν ισχυρά δομημένη προσωπικότητα και δεν κοιτάνε να αφαιμάξουν το πορτοφόλι του άλλου. υ.γ. έχε κατά νου ότι τα έξοδα ατομικής περιποίησης (καλλυντικά, κλπ.) είναι υψηλότερα για τις γυναίκες... δηλαδή, έχει προπληρώσει ένα ποσό, για να είναι στην πένα όταν θα βγείτε ραντεβού...
Σου βγαίνει αυθόρμητα τέτοια συμπεριφορά επειδή έτσι έμαθες φίλε μου, αυτό ακούς και βλέπεις τόσα χρόνια, για αυτό και σου κακοφαινοταν όταν δεν πλήρωνες άλλωστε. Το κόστος των καλλυντικών προσωπικά με αφήνει παγερά αδιάφορο(και είναι δικαιολογία που ακούω κυρίως από γυναίκες αλλά από ότι φαίνεται την ενστερνίζονται και αντρες), καθώς δεν το κάνει για μενα, αλλά για να νιώσει αυτή πιο όμορφη. Θα μπορούσε κάλλιστα να βαφτεί ελαφρά και όχι να παστωθει, απλά πιθανότατα δεν θα ήταν αρκετό για να καλύψει τις "ανάγκες" της.Θα μπορούσα κάλλιστα να αναφέρω το κόστος για γυμναστηρια/διατροφή που πληρώνουν αρκετοί άντρες με πρόφαση πως το κάνουν για να είναι στην πένα για τις εξόδους τους,δεν το κάνουν για αυτό όμως,το κάνουν για την πάρτη τους.Τώρα, όσον αφορά το εισόδημα, αν το δικό μου ήταν 2-3 φορές μεγαλύτερο από της συντρόφου(υπόψιν τους μισθούς Ελλάδας ως μέτρο σύγκρισης), τότε ναι δεν θα είχα θέμα να πληρώνω τις εξόδους για καφέ(όπως θα έκανα και για ένα φίλο άλλωστε), αλλά δεν θα ήμουν και sugar Daddy, έχω και δικά μου έξοδα.Γενικά δεν συμφωνώ ακριβώς με τον τρόπο μεταχείρισης των πρώτων ραντεβού του εξ. αλλά ούτε και με τον δικό σου, μια πιο μέση λύση. Ας μην ξεχνάμε πως υπάρχουν και γυναίκες ~38 χρόνων που γράφουν εδώ πέρα, που είναι κάτω από την αίσθηση πως μπορούν να πηγαίνουν στα ραντεβού χωρίς καν χρήματα πάνω τους( από το πρώτο κιόλας),επειδή έτσι συνηθιζόταν. Το αποκαλούν ιπποτισμο, προσωπικά θα το πω εκμετάλλευση. Συνηθιζόταν και να είναι κλειδωμένη στο σπίτι και να αφιερώνει τη ζωή της στο νοικοκυριό και τον άντρα αφέντη, ας μην κρατάμε ότι μας βολεύει από την οχι και τόσο παλαιά εποχή.Υ.Γ : Γράφετε τα αγγλικά με λατινικούς χαρακτήρες ή μην τα γράφετε καθόλου, με βαράει στο μάτι.
Pinkakos εφόσον όπως λες, εάν το εισόδημα σου ήταν μεγαλύτερο, θα φερόσουν σαν κι'εμένα, τότε μάλλον συμφωνούμε επί της ουσίας. Ότι δηλαδή δεν είναι θέμα ισότητας, αλλά προδιάθεσης, και διαθεσιμότητας/καταμερισμού προϋπολογισμού.Τα περι κόστους των ειδών ατομικής περιποίησης/καλλωπισμού δε νομίζω ότι είναι δικαιολογία. Απλά το ανέφερα για όσους μετρούν έχουν μάθει να καταμετρούν το κόστος των ραντεβού.S.K.I., συμφωνώ και στα δυο. Εάν είναι να βγει κάποιος και να σκέφτεται ποιος θα πληρώσει, καλύτερα μη βγει καθόλου. Εμπειρικά, ναι, έτσι έχω "μάθει". Δύσκολα αλλάζει πλέον αυτό. Βέβαια, δεν έχει τύχει να βγω με άτομο που να με βλέπει ως "χορηγό"... δηλαδή, να μπορεί αλλά να μην σκέφτεται ποτέ να συμβάλει, εκεί κι'εγώ θα στράβωνα.
Scroll to top icon