Επειδή είσαι κόρη της, δε σημαίνει ότι είστε ίδιες ή, έστω, παρόμοιες. Είστε άλλη ηλικία, μεγαλωμένες σε άλλες εποχές και με άλλες συνθήκες, άλλους τρόπους σκέψης κτλ. Αν το κατανοήσεις αυτό, θα καταλάβεις ότι δεν ωφελεί να επιθυμείς να σκεφτεται σαν εσένα ή να κατανοεί την οπτική σου. Κατανόησε εσύ ότι θα είστε για πάντα δύο διαφορετικοί άνθρωποι, ότι εσύ οφείλεις στον εαυτό σου να κάνεις ό,τι νομίζεις σωστό, να αποδέχεσαι τη διαφορετικότητά της, να της θέτεις όρια ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ ΝΑ ΣΕ ΑΠΟΔΕΧΤΕΙ ΑΥΤΗ (γιατί πολύ απλά ενδέχεται να μη μπορεί), ενώ παράλληλα, να σέβεσαι ότι την διαφορετική σου ύπαρξη την οφείλεις σε αυτή.
6.3.2018 | 20:26
Μαμά.
Η μαμά μου είναι μια πολύ καλή γυναίκα που αγαπάω όσο κανέναν, απλά είναι εντελώς διαφορετική από εμένα. Δεν είναι Ιδιαίτερα θηλυκή στους τρόπους της, είναι σφιγμένη, είναι πολύ γκρινιαρα και νευρική. Δεν την κρίνω αλλά την αποδέχομαι ακριβώς όπως είναι γιατί δεν θεωρώ ότι τα παραπάνω είναι κάτι κατακριτέο, έκτο ς από την γκρίνια. Εγώ πάλι είμαι αρκετά θηλυκή στους τρόπους και στην ψυχοσύνθεση , και πολύ εκδηλωτική. Σχολιάζει λοιπόν το πώς μιλάω, το πώς κινείται το σώμα μου, το πώς με πιάνουν εκρήξεις στοργης για τους άλλους και γενικά τι όλο στήσιμο μου. Νομίζει ότι προσποιουμαι κάτι, ενώ αυτή είναι απλά η φύση μου. Έως τα 16 έλεγχα την φωνή μου για να μην είναι τόσο λεπτή, πίεζα τις κινήσεις μου ώστε να μην σπάνε οι καρποί, να μην κουνιούνται οι γοφοί μου κλπ κυρίως μπροστά της. Πλέον έπαψα και όσες φορές με έχει προσβάλει, η μου έχει κάνει παρατήρηση, την αγνοώ. Θα μπορούσα και εγώ να πω ότι μιλάει με την χροιά μπάρμπα και ότι περπατάει σαν να έχει καταπιεί στύλο, αλλά δεν το κάνω. Είναι η μαμά μου, είναι αυτό που είναι και είναι όμορφη με τον τρόπο της. Μου την δίνει λοιπόν που με θεωρεί χαζοχαρουμενο ενώ είμαι απλά κορίτσι.
1
