__________________
1.
Αυτό που κατάλαβα σήμερα είναι πως δεν αρκεί να θέλεις κάτι που θέλει και ο άλλος για να είστε μαζί. Δεν αρκεί να θέλετε και οι δύο παιδιά για να κάνετε μια οικογένεια, δεν αρκεί να θέλετε και οι δύο μια σχέση για να είστε μαζί. Είναι πολύ γενική αυτή η διατύπωση: "θέλω αυτο" "αα το θέλω και γω" αρα το κάνουμε μαζί! Τότε πως γίνεται να κάνεις μια νέα οικογένεια; πως γίνεται να εμπιστευτείς κάποιον άλλον όταν δεν έχεις το δικαίωμα να ξέρεις τα πάντα γι αυτόν; Ούτε για τους γονείς μου ξέρω τα πάντα αλλά είμαι απόλυτα σίγουρη πως μπορώ να τους εμπιστευτώ για τα πάντα.
Νομίζω δεν θέλω να έχω εμπιστοσύνη σε κανέναν, πως γίνεται να το ξέρει αυτό ο άλλος, να τον ενοχλεί και να συνεχίζει να είναι μαζί μου;
Μάλλον είναι πολύ δύσκολο να βρεις κάποιον που να έχετε τις ίδιες αντιλήψεις και να βλέπετε τα πράγματα με την ίδια οπτική. Ακατόρθωτο μου φαίνεται, δεν θα συμβεί ποτέ!
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Είναι πράγματι πάρα πολύ δύσκολο. Ακατόρθωτο όμως δεν είναι. Κι αυτό επειδή κάθε άνθρωπος είναι μεν ξεχωριστός, αλλά ταυτόχρονα κανείς μας δεν είναι τόσο ξεχωριστός ώστε να μην μπορεί να βρει άλλους ανθρώπους με παρόμοιες απόψεις. Αν ήταν έτσι, ούτε φίλους θα κάναμε, ούτε συνεργασίες, ούτε πολιτικά κόμματα.
Δεν μπορείς να έχεις πλήρη εμπιστοσύνη σε κανέναν (είσαι τυχερή που αισθάνεσαι έτσι για τους γονείς σου, μη νομίζεις ότι όλα τα παιδιά νιώθουν έτσι) αλλά δεν χρειάζεται. Αντιθέτως, του προσθέτεις μεγάλο βάρος αν έχεις αναθέσει την ευθύνη του εαυτού σου. Πρέπει να εμπιστεύεσαι τον άλλον για να κάνεις μαζί του οικογένεια, αλλά παράλληλα πρέπει να του αφήνεις το περιθώριο να κάνει λάθη. Αυτό που μπορείς να κάνεις, και πρέπει να κάνεις, είναι να καταφέρεις να έχεις εμπιστοσύνη στον εαυτό σου. Να τον ξέρεις τόσο καλά ώστε να μπορείς να προλάβεις τις προβληματικές και αδιέξοδες σχέσεις. Αυτό είναι η δύσκολη δουλειά. Αν την κάνεις, το να βρεις ταίρι γίνεται λίγο πιο εύκολο.
__________________
2.
Εχω μια καλη και αγαπημενη φιλη εδω και 10 περιπου χρονια τωρα. Απο την πρωτη στιγμη που τη γνωρισα ειχε ενα τεραστιο κολλημα με εναν τυπο που απο εκεινη παντα ηθελε αυτο που λεμε 'just sex' ενω εκεινη παντα επιθυμουσε κατι παραπανω με αποτελεσμα συχνα να παραμυθιαζει τον εαυτο της και να ερμηνευει τα γεγονοτα οχι αντικειμενικα αλλα με τις παρωπιδες του ερωτα της γι'αυτον. Ο τυπος αυτος μπαινοβγαινε παντα στη ζωη της και της την εκανε ανω κατω και έμενα παντα εγω να προσπαθω να μαζεψω τα συντριμμια. Καποια στιγμη παντρευτηκε, μετακομισε και ησυχασαμε απο αυτον. Η φιλη μου κατορθωσε να συνελθει και να το ξεπερασει. Ωσπου ξαφνικα εδω και λιγο καιρο και μετα απο 8χρονη απουσια, επανεμφανιζεται και παλι στη ζωη της με διφορουμενες προθεσεις. Ακομη δεν της εχει πει ξεκαθαρα τι θελει απο κεινη (btw ειναι ακομη παντρεμενος) και προς το παρον αφηνει απλως αοριστα υπονοούμενα. Ομως εγω ακουω τα καμπανακια να χτυπουν...η φιλη μου απο τη στιγμη που τον ξαναειδε, εχει ξεμυαλιστει και οταν προσπαθω να την κανω να δει τα πραγματα αντικειμενικα νιωθω οτι κακιζει μαζι μου. Γενικα δεν της αρεσουν οι συμβουλες οταν ειναι "δυσαρεστες" ή την ξεβολευουν. Πως να το αντιμετωπισω; Δεν θελω οταν ρωταει τη γνωμη μου να εξωραιζω τα πραγματα και να μη της λεω οτι πραγματικα σκεφτομαι αλλα οτι θελει η ιδια να ακουσει.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Εδώ θα φανεί πόσο αγαπημένη φίλη σου είναι, και πόσο αγαπημένη φίλη της είσαι εσύ. Αν ρωτάει τη γνώμη σου μόνο για να ακούσει αυτά που θέλει, πρέπει να της το πεις, με όσο πιο γλυκό και ήπιο τρόπο μπορείς. Αν θέλει τη γνώμη σου, να είναι έτοιμη να την ακούσει. Αν θέλει να ακούσει καθησυχαστικά πράγματα, πρέπει να σκεφτεί γιατί τα έχει ανάγκη. Μήπως επειδή καταλαβαίνει ότι τώρα πάει να μπλέξει ακόμη χειρότερα;
Προσπάθησε να πεις την γνώμη σου, αλλά προσπάθησε και να μην την επιβάλλεις. Την λες, και συνεχίζεις την ζωή σου. Μην το παίρνεις ως απόρριψη ή ως αδιαφορία η αδυναμία αν δεν θέλει να σε ακούσει. Είναι η δικιά της ζωή, και θα κάνει όσα λάθη θέλει (και δυστυχώς, πρέπει). Δεν μπορείς να την ζήσεις εσύ για αυτή. Καλύτερα να σταματάς τον εαυτό σου όταν λες «εγώ στη θέση σου θα» διότι δεν είσαι στη θέση της, και προσπάθησε να είσαι εκεί αν στραβώσουν τα πράγματα χωρίς να λες «εγώ σου τα'λεγα». Κι αυτή το ήξερε, μη νομίζεις. Αλλά ήλπιζε.
Και κάτι τελευταίο: μην υποβιβάζεις την ιστορία της. Αν αυτός επέστρεψε οχτώ χρόνια ολόκληρα μετά, ενώ είναι παντρεμένος και σε άλλη πόλη, έστω και με μισόλογα, κάτι περισσότερο υπήρχε από το σκέτο σεξ που λες εσύ, δεν τα έβγαλε όλα από το μυαλό της. Ακατάλληλος για αυτή μπορεί, αλλά ίσως όχι ακριβώς με τον τρόπο που το έχεις στο μυαλό σου.
__________________
3.
Ζω σε εναν κοσμο γεματο μίσος. Και το χειρότερο είναι οτι προσπαθούν να μου το επιβάλλουν. Να μισώ ανθρώπους που ειναι διαφορετικοί απο εμένα. Να μισώ ανθρώπους πριν προλαβω να τους γνωρίσω, πριν προλαβουν να κανουν κακό σε κανέναν. Κουράστηκα να εξηγώ και να ακούνε μονο ο,τι τους συμφέρει. Κουράστηκα να ακούω, απο δω κι απο κει κι απ' το ενα δωμάτιο στ' άλλο, να ακούω τα πάντα. Για τις επιλογές που δεν έκανα, για τις ευκαιρίες που πέρασαν ανεκμετάλλευτες. Και κανεις να μη θελει να καταλάβει πως καμια ευκαιρία δεν θα είχα κυνηγησει γιατί καμια ευκαιρία δεν με ενδιεφερε πραγματικά. Δεν πρέπει να τους δινεις τιποτα, γιατί οσο τους δίνεις θελουν κι αλλο. Και δε θα ακουσεις μπράβο για το κουραγιο σου, ουτε κανεις θα σε πιστεψει οταν λες πως δεν ήταν ολες οι επιλογές, επιλογες σου. Και θα εχουν δικιο. Κανενας δε με ανάγκασε, κανένας δε μου εβαλε στο λαιμο μαχαίρι. Οι επιλογές όμως εγιναν, τις εκανα για να τελειώνω, να φυγει κι αυτό, να σας κανω τη χάρη, να είμαι ελεύθερη. Κι αν εχω καταλάβει κατι απ' τη ζωή μου, σ' αυτά τα λιγα χρονια που ακολουθησαν ειναι οτι αυτό ειναι το μεγαλύτερο ψέμα που εχω πεÎ στον εαυτό μου. Δεν ειμαι ελεύθερη, ειμαι σε ενα δρόμο που δε διαλεξα, κι ας τον εχω διαλέξει. Και ναι, μπορω να στριψω και να παω αλλου, αλλά γιατί θα πρέπει να έχω χασει τοσα χρόνια; Κι αυτός ο κοσμος, με τους δαίμονες που κυκλοφορουν παντού, να μην αντεχεις να ζεις σε αυτον τον κοσμο. Με το σκοταδισμό του, τα ταμπού του, τα κομπλεξ και το μίσος του. Καλύτερα οσο πάει, όσο προοδευουμε ως κοινωνία. Αλλα οχι αρκετά, απέχουμε πολύ απ' το αρκετα. Κι εγω κουράστηκα να σκέφτομαι τα χρονια που θα πρέπει να ζήσω σε αυτον τον κοσμο. Να ψαχνω στον εαυτο μου κατι να πιαστω, και να μην ειμαι σιγουρη αν βλέπω κατι. Κουράστηκα να δίνω και να μην παίρνω τιποτα. Μόνο κριτική και φοβο και αβεβαιότητα και μετα παλι τίποτα. Ποσο πιο τίποτα να μου εδιναν τα όνειρά μου; Διαβασα κυριε καθηγητα, και τωρα τι;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Έχει μεγάλη σημασία αν έγραψες αυτά που έγραψες μια στιγμή μαύρη που όλοι περνάμε κάποτε, ή αν είναι όλα αυτά όσα σκέφτεσαι καθημερινά. Αν είναι αυτή η καθημερινή σου πραγματικότητα, τότε πρέπει κάποιος να σου πει ότι δεν είναι ανάγκη να ζεις έτσι. Δεν είναι όπως τα λες, είναι όπως τα λες μέσα στο κεφάλι σου αυτή την περίοδο, και αυτά που έχουμε στο κεφάλι μας μπορούν να αλλάξουν. Όσα βλέπεις ως δεδομένα, είναι ρευστά, όσο και αν δεν φαίνεται τώρα. Πήγαινε να κάνεις θεραπεία και η ζωή σου θα αλλάξει πολύ εντυπωσιακά. Δεν θέλω να πω «προς το καλύτερο» γιατί δεν μπορώ να σου δώσω υπόσχεση ευτυχίας, γιατί δεν είναι η μόνιμη ευτυχία κάποια ρεαλιστική ή ακόμα και επιθυμητή μόνιμη κατάσταση. Μπορώ να σου δώσω όμως υπόσχεση περισσότερης αυτογνωσίας που φέρνει περισσότερη προοπτική και αντικειμενικότητα για να αντέχεις αυτά που δεν μπορείς να αλλάξεις, αλλά να μπορείς να διακρίνεις αυτά που αλλάζουν.
Φτάνει να το θέλεις, έτσι;
__________________
4.
Καλησπέρα Λένα, σου εύχομαι ότι καλύτερο!
Σαν τακτική αναγνώστρια θέλω να σου κάνω κι εγώ μια ερώτηση. Το διάστημα μεταξύ εξαμήνου και χρόνου είναι οκ για συγκατοίκηση;
Είμαι εδώ και 6 μήνες με τον υπέροχο σύντροφο μου, όλα βαίνουν καταπληκτικά ομαλά. Μένουμε στην Αθήνα και οι δύο, απλά μας χωρίζει μια απόσταση της μιας ώρας με τα μέσα. Επειδή εγώ μένω με τους δικούς μου και εκείνος μόνος του, συνήθως τη βγάζουμε σπίτι του. Και για να καταλάβεις, από τον πρώτο καιρό της σχέσης ήδη έμενα δύο τρία βράδια την εβδομάδα σπίτι του και τώρα ουσιαστικά είναι σαν να έχω φυτρώσει εκεί μέσα. Υπάρχουν πράγματα μου παντού, κοιμάμαι εκεί τα περισσότερα βράδια πλέον, δουλεύω και εκεί μερικές φορές (έχω κάποια project τα οποία γίνονται και από το σπίτι), γενικά εκεί γίνεται όλη μας σχεδόν η δραστηριότητα. Γυρνάω σπίτι σχεδόν μόνο για να αλλάξω ρούχα που λέει ο λόγος, και να δω τη μάνα μου.
Με λίγα λόγια η καθημερινότητα μου είναι σαν να διαδραματίζεται όλη στο διαμέρισμα του και εγώ να έχω την βάση μου αλλού. Αυτό το αλλού, που είναι και μακριά, όπως καταλαβαίνεις κουράζει και ούτως ή άλλως είχα τη μετακόμιση (μόνη μου) σαν πλάνο στο άμεσο μέλλον.
Να σημειωθεί επίσης ότι με τον σύντροφο μου έχουμε κοινό τρόπο ζωής και κοινές συνήθειες.
Δεν βλέπω λοιπόν κάποιο πρακτικό πρόβλημα στο να μετακομίσουμε μαζί, μάλλον πρακτικότερο θα ήταν, θα έλεγα. Από την άποψη κιόλας ότι αν μετακομίσω κάπου μόνη μου, πάλι όλη την ώρα μαζί θα είμαστε, απλά πότε στο δικό του, πότε στο δικό μου. Αυτό που φοβάμαι είναι οι κινδυνολογίες των γύρω, ότι θα φθαρεί η σχέση μας αν κάνουμε κάτι τέτοιο τόσο νωρίς, αλλά δεν βλέπω το λόγο, αφού συνεργαζόμαστε υπέροχα.
Μήπως τελικά για περισσότερη "ασφάλεια" να πιάσω το δικό μου σπίτι και στην πορεία βρεθούμε σπιτωμένοι εκεί, ε βολευόμαστε εκεί;
Ελπίζω να σου έκανα σαφές ότι ο συλλογισμός μου περιλαμβάνει συναισθηματικούς, πρακτικούς και οικονομικούς λόγους. Σε ευχαριστώ πολύ!
-μέλλον συγκάτοικος
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Μην ψάχνεις εγγυήσεις, μην ψάχνεις κάποιον να σου πει το μέλλον. Έχουν παντρευτεί άνθρωποι με εβδομάδες σχέσης και πήγε καλά, έχουν παντρευτεί άλλοι μετά από δέκα χρόνια σχέσης και χώρισαν μέσα στο εξάμηνο. Δεν υπάρχει μαθηματική φόρμουλα επιτυχίας, ειδικά μια που περιέχει το χρόνο. Υπάρχει συνταγή λελογισμένου ρίσκου, και αυτό ακριβώς είναι η συγκατοίκηση. Δεν χρειάζεται να βασανίζεσαι τόσο πολύ. Όσο δεν είσαι εξαρτημένη οικονομικά από αυτόν με κάποιο τρόπο και μπορείς πάντα να αλλάξεις γνώμη, δεν είναι τόσο μεγάλο βήμα όσο σου φαίνεται τώρα.
Αυτοί που λένε για φθορά σχέσης με την συγκατοίκηση ζουν κάπου στο 1950 που ο κόσμος παντρευόταν από προξενιό ή επειδή κάποιος χόρευε ωραία στα πανηγύρια. Δεν χρειάζεται μυστήριο μια σχέση για να βγάλει ρίζες. Ακριβώς το αντίθετο χρειάζεται: φως, αέρα, καθαρές κουβέντες, και δυο αυτόνομους ανθρώπους που δεν περιμένουν από τον άλλον να τους σώσει.
__________________
5.
Αγαπητή Α μπα και αγαπητοί συν αναγνώστες
Ας στειλω και τη δίκη μου ερώτηση μετα απο τοςα χρονια που διαβάζω σιωπηλά ...
Μετα απο ένα διαζύγιο και δυο παιδιά που εκανα θεώρησα οτι βρήκα νέο σύντροφο ζωής συγκατοικήσαμε και αποκτήσαμε και ένα παιδάκι. Το οποίο έβγαλε στην επιφάνεια πραγματα που δεν είχαμε συζητήσει γιατι δεν το θεωρούσα σωστό να τα ρωτήσω δεν έβρισκα τροπο ωραίο δηλαδή. Πχ επειδή υπάρχουν και παιδιά απο προηγούμενους γάμους τι θα γινει με τα κληρονομικά ; Ποτε θα πρέπει να τα ξεκαθαρίσουμε ;εγω πιστεύω σύντομα γιατι ποτε δεν ξερεις ποτε θα συμβεί το μοιραίο ...ο αλλος παλι έχουμε καιρό νέοι είμαστε. Ναι αλλα αν συμβεί πως ξεμπλέκεις μετα;;συνηθως πως το χειρίζονται τα ζευγάρια που έχουν και παρελθόν;δυο παιδιά αυτός δυο εγω και ένα νέο μεχρι τωρα....
-Νέοι με παρελθόν
AΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Αγαπητή φίλη, δεν διευκρινίζεις κάτι πολύ βασικό. Έχετε παντρευτεί, ή όχι; Γιατί αν συγκατοίκησες με σύντροφο ζωής, τα δικά του είναι δικά του, τα δικά σου δικά σου, και αν πάθει κάποιος κάτι κακό, τα παιδιά που έχει, από όλους τους γάμους, θα μοιραστούν τα υπάρχοντα του. Υποθέτω. Ας μας πει κάποιος.
Αν έχετε παντρευτεί τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα, αλλά όχι στον αέρα. Αν δεν κάνετε συγκεκριμένες κινήσεις, και πάλι υπάρχει αυτόματος πιλότος για τη μοιρασιά. Πρέπει να ρωτήσεις δικηγόρο. Αν ο αυτόματος πιλότος σου αρέσει, δεν χρειάζεται να κάνεις κάτι. Αν δεν σου αρέσει όμως...
Το θέμα βέβαια είναι αλλού: ότι έχετε διαφορετική αντιμετώπιση για την ευαίσθητη αυτή υπόθεση. Για ποιο λόγο σε απασχολεί αυτό το θέμα, ενώ αυτόν όχι; Υπάρχει σίγουρα κάποια εξήγηση, που ελπίζω να ξέρεις. Σίγουρα την ξέρεις. Αν η απάντηση σου είναι ότι δεν ξέρεις, τότε αποφεύγεις να την σκεφτείς και την αγνοείς επειδή δεν σου αρέσει καθόλου.
Μη ρωτάς τι κάνουν άλλα ζευγάρια. Δεν θα ξεκινήσετε κόμμα. Είναι πολύ προσωπικά αυτά τα θέματα. Άλλωστε η απάντηση εξαρτάται από το μέγεθος της περιουσίας, από την διαφορά της προσωπικής περιουσίας στο ζευγάρι, και πολλά άλλα.
__________________
6.
Α, μπα, συγχαρητήρια για τις απαντήσεις σου, μου έχουν λύσει πολλά προβλήματα και μου έχουν μάθει πάρα πολλά πράγματα που δεν θα είχα συνειδητοποιήσει στην ηλικία μου από μόνη μου. Είμαι 22, μουσικός, εργαζόμενη και φοιτήτρια.
Αν έχω καταλάβει καλά με βάση τις απαντήσεις σου τα σημαντικά πράγματα για να πετύχει μια σχέση (να έχει κάποιος τον κατάλληλο σύντροφο) είναι: ο θαυμασμός προς τον σύντροφο μας, η γνώση των επιθυμιών και των ορίων μας, το κοινό όραμα ευτυχίας. Δεν ξέρω αν ξεχνάω κάποιο, μάλλον όλα όσα σκέφτομαι περιλαμβάνονται σε αυτά τα τρία.
Μέσα από τις απαντήσεις σου και τα (ομολογουμένως πολλά, μάλλον για την ηλικία μου) καθημερινά περιστατικά και πολλή, αλλά πολλή εσωτερική αναζήτηση, θεωρώ ότι ξέρω πώς θα είμαι ευτυχισμένη σε μια σχέση. Ή τι να προσέξω σε έναν άνθρωπο που μου αρέσει ώστε να ξέρω αν αξίζει να μπλέξω, να προχωρήσω, πότε να σταματήσω να ασχολούμαι κλπ.
Τους τελευταίους 5 μήνες είχα διαδικτυακή επικοινωνία με έναν αγαπημένο μουσικό και συνάδελφο. Εφόσον δεν υπήρχε φυσική επικοινωνία μέχρι πριν από δύο μήνες, δεν το είχα στο μυαλό μου ότι αυτή η επαφή θα μπορούσε να εξεληχθεί ερωτικά, καθώς οι πληροφορίες που είχα για τον τρόπο ζωής και το χαρακτήρα του ήταν ελάχιστες. Και μιλάμε για έναν τρομερά ελκυστικό για τα γούστα μου άντρα. Επίσης, μου ρίχνει και δέκα χρόνια. Άλλος ένας λόγος που απομάκρυνε στο μυαλό μου το να γίνει κάτι μεταξύ μας.
Ναι αλλά τα είπαμε από κοντά. Και μιλάμε για μια τρομερά ελκυστική προσωπικότητα. Άνοιξα λοιπόν τα μάτια μου και τα αυτιά μου και άρχισα να περιμένω όλα τα πιθανά καμπανάκια, τα οποία είχα σκεφτεί προκαταβολικά. Τίποτα από όλα αυτά δεν έκανε. Του άρεσα σαν μουσικός και αρχίσαμε να κάνουμε παρέα, να παίζουμε μουσική παρέα κλπ. Είδα έτσι και τον τρόπο ζωής του, έμαθα και το όραμα ευτυχίας του και ωω θεοί, ταιριάζουμε. Παρά τη διαφορά ηλικίας. Και το ξεκινήσαμε και περνάμε υπέροχα. Και δεν έχω νιώσει ποτέ να με γεμίζει η επαφή με άνθρωπο κατά αυτόν τρόπο.
Η μάνα μου λέει ότι δεν έχει σημασία το πώς είναι αυτός ο άνθρωπος, και πόσο καλά τη βγάζουμε, η διαφορά ηλικίας είναι μεγάλο πρόβλημα. Η κολλητή μου (27) λέει να προσέχω και να έχω ακόμα πιο ανοιχτά τα αυτιά μου για κακοτοπιές και να μην περιμένω να κρατήσει πολύ το παραμύθι, λόγω της διαφοράς ηλικίας. Ο κολλητός μου λέει ότι εγώ ξέρω για την ευτυχία μου και μου εύχεται ολόψυχα κάθε ευτυχία (συνάδελφος κι αυτός 24).
Απ' όσο το έχω φιλοσοφήσει, πιστεύω ότι το πρόβλημα στη διαφορά ηλικίας είναι το όραμα ευτυχίας. Ναι αλλά εδώ είναι κοινό. Και περνάμε απίστευτα. Με σέβεται, δεν μου κάνει ούτε το δάσκαλο, ούτε τον προστάτη. Τότε ποιο είναι το πρόβλημα; Ακόμα και ο τρόπος ζωής μας μοιάζει, τα ίδια θέλουμε.
Παρόλα τα καλά δείγματα, νομίζω πώς είναι ελαφρώς νωρίς να βγάζω συμπεράσματα για το πώς θα πάει το πράγμα. Αλλά δεν θεωρώ ότι πρέπει να το καταδικάσω, λόγω διαφοράς ηλικίας. Κατ' αρχάς αυτός ο άνθρωπος μοιάζει και 4-5 χρόνια πιο μικρός απ' ότι είναι. Και δεν ψάχνω τον μπαμπά μου, ωω θεοί, πνεύματα και εξωγήινοι, ο άνθρωπος είναι σαν πιτσιρικάς δίπλα μου. Πού είναι το πρόβλημα;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Δεν είναι μεγάλη διαφορά τα δέκα χρόνια.
_________________
7.
Αγαπητή, α μπα, θα ήθελα τη γνώμη σου. Τι όμορφο μπορεί κάποιος να απαντήσει όταν του ζητάνε μια συνταγή μαγειρικής, που δε θα ήθελε να δώσει; Γενικά πώς φαίνεται στα μάτια του άλλου κάποιος που αρνείται, έστω και ευγενικά, να δώσει μια συνταγή; Επισημαίνω ότι δεν εννοώ συνταγή που υπάρχει γραμμένη σε sites ή βιβλία, αλλά από αυτές που πάνε από γενιά σε γενιά και σηματοδοτούν τη σπεσιαλιτέ μιας νοικοκυράς.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Διαφωνώ ιδεολογικά με την τοποθέτηση σου, και την βρίσκω αναχρονιστική. Πιστεύω ότι η γνώση πρέπει να μοιράζεται. Εδώ μεγάλοι σεφ, που είναι η δουλειά τους να παρουσιάζουν φαγητά που δεν υπάρχουν αλλού, βγάζουν συνταγές σε βιβλία και σε σάιτ γιατί ξέρουν ότι αν είσαι μάγκας, μπορείς να προσπαθήσεις, αλλά θα δεις ότι δεν θα μπορέσεις να το κάνεις ακριβώς ίδιο, γιατί η μαγειρική επιπέδου είναι κάτι πολύ παραπάνω από οδηγίες με υλικά και ποσότητες. Τα σκεύη, τα μηχανήματα, οι πρώτες ύλες, η εμπειρία και η ετοιμότητα προσαρμογής κάνουν τεράστια διαφορά στο αποτέλεσμα. Είναι κάποιες λεπτομέρειες που δεν γράφονται πουθενά. Πρέπει να τις ξέρεις, να τις αισθάνεσαι, να τις έχεις καταλάβει από την πείρα και τη διαίσθηση.
Αν ήξερες να μαγειρεύεις πραγματικά καλά, θα τα ήξερες όλα αυτά και δεν θα φύλαγες κάτι που έτσι κι αλλιώς μπορεί κάποιος να σου το ζήτησε από ευγένεια. Δεν φαντάζεσαι πόσοι νομίζουν ότι έχουν μια καταπληκτική σπεσιαλιτέ που δεν αρέσει σε κανέναν. Όλοι έχουμε από ένα τέτοιο παράδειγμα, αλλά κανείς δεν αντέχει να κακοκαρδίσει την νοικοκυρά.
Αν πάλι έχεις στα χέρια σου τη μυστική συνταγή που συναρπάζει και δεν ξέρει κανείς άλλος (και κανείς άλλος δεν μπορεί να συμπεράνει τρώγοντας), καλύτερα να το κάνεις επιχείρηση για να γίνεις κροίσος.
σχόλια