ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν ''πιάνεται'' στις εικόνες. Η εξομολόγηση έχει την έννοια του να ''αναγνωρίσω'' αυτό που έκανα μπροστά σε κάποιον άλλο, τον ιερέα, όχι να μονολογήσω ενώπιον μίας εικόνας και να πω τον πόνο μου. Το να προσευχηθείς, είναι κάτι άλλο. Πάντως, η εξομολόγηση όντως είναι κάτι λυτρωτικό στην πράξη.

Ο εξομολόγος (δηλ. ο "ψυχολόγος" της εκκλησίας) είναι ο καθρέφτης σου. Εκεί δείχνεις τον χειρότερο σου εαυτό. Αυτό που πραγματικά σε καθαρίζει είναι η αντιμετώπιση των πραγμάτων που έκανες, όταν σταθείς με θάρρος στον καθρέφτη. Η συνειδητοποίηση των λαθών σου, των συνεπειών που προκάλεσαν και το κοίταγμα στα μάτια του τέρατος που όλοι ήμασταν/υπήρξαμε/είμαστε, καπου, σε κάποιον, κάποτε. Η ευχή είναι στο πλαίσιο του μυστηρίου και της εκκλησίας.Δε θα νιώσεις κάθαρση χωρίς τον καθρέφτη και χωρίς να έχεις σκεφτεί (ή να έχεις οδηγήσει τον καθρέφτη να σου δείξει) την άλλη πλευρά.

Καντο και σε ενα δεντρο αν εσενα σε κανει να αισθανεσαι καλα και αν πιστευεις οτι χρειαζεται να εξομολογηθεις.

Η ουσια της εξομολόγησης ειναι η επικοινωνία κ η αναγνώριση της "αμαρτίας" απο εμας τους ίδιους κ με την βοήθεια του ιερέα ή αλλης τεχνικής (ανάλογα την θρησκεια)η εξύψωση του είναι μας.Απο λεγόμενα ιερέα που εγινε μπροστα μου μια τέτοιου είδους συζήτηση ο ιερεας απάντησε: να πας στην εικονα,να μιλήσεις κ να πας σπιτι σου.Εφ όσων αυτη ειναι η αναγκη σου τοτε μν πιεζεσαι.

Δεν καταλαβαίνω γιατί τέτοιες εξομολογήσεις δεν λαμβάνουν καθόλου σχόλια. Πρέπει να είναι διατυπωμένο ένα πνευματικό ζήτημα με φρασεολογία τουρλού τουρλού μανιφατούρα για να φαίνεται "ψαγμένο" και "φιλοσοφημένο". Τέλος πάντων. Για να συντομεύω στο ερώτημα που τίθεται. Φυσικά και "πιάνεται" και έχει αξία και η προσευχή δεν γνωρίζει όρια. Ωστόσο η εξομολόγηση ως τελετουργία έχει τον επιπρόσθετο χαρακτήρα ότι θα μιλήσεις σε κάποιο αυτί που δεν θα σε ακούσει μόνο αλλά και θα σε "ξαλαφρώσει" επειδή θα το δημοσιοποιήσεις (το μοιρασμένο βάρος σε άλλον άνθρωπο είναι αλλιώς από το ανύπαρκτο βάρος ενός αγίου ή θεού) και ταυτόχρονα επειδή θα σου επιδώσει ένα "επιτίμιο" υποτίθεται (κάποια συμβουλή ή συμβολική πράξη που καθαίρει). Κάθε τελετουργία έχει κάποια σκοπιμότητα που υφίσταται. Από κει και πέρα αυτά είναι τελείως προσωπικά ζητήματα κι αν δεν σε πείθουν δεν υπάρχει λόγος να τα ακολουθείς. Υποκριτική ευσέβεια δεν νοείται.