Φιλε μου η ψυχιατρικες διαταραχες δεν ειναι αρωστειες οπως τις χαρακτηριζει μεγαλη μεριδα του κοσμου. Αλλα ειναι μηχανισμοι αμυνας του ανθρωπου σε πραγματικες καταστασεις η νοητες στρεβλωσεις-αντιληψεις του μυαλου του. Ωστοσο δεν εχει νοημα να κανεις καποια διαγνωση μονος σου. Αυτο που ειπες ομως με την πεθερα σου και τον συγχωρεμενο τον πεθερο σου εχει βασεις. Καθως αντιγραφουμε απο μικροι τις σχεσεις των γονιων μας και τις συμπεριφορες τους. Το καλυτερο για την γυναικα σου θα ηταν να κανει ψυχοθεραπεια ωστε να βρει τις αιτιες των συγκρουσεων του και τις στρεβλες αντιληψεις που εχει για την πραγματικοτητα. Αλλα το θεμα ειναι οτι αν καποιο ατομο δεν πειστει το ιδιο για την προβληματικοτητα της καταστασης του και δεν εχει προσωπικα ισχυρα κινητρα καθε προσπαθεια τριτου μπορει να γινει αντιληπτο ως πιεση και να επιφερει την αναλογη αντιδραση.
13.3.2018 | 17:24
διπολικη διαταραχη
Ειμαι σε απογνωση...Εδω και 2,5 χρονια ζω με την γυναικα μου μια αντιστοιχη κατασταση που δεν εχει φτασει στο σημειο της διαγνωσης απο καποιον ειδικο αλλα εγω ειμαι σχεδον σιγουρος οτι η γυναικα μου πασχει απο διπολικη διαταραχη.Ενω ειναι εμφανισιμη, κοινωνικη, επικοινωνιακη, εξωτερικα (εκ πρωτης οψεος) δειχνει ενα ατομο φυσιολογικο, στις ιδιαιτερες προσωπικες της στιγμες και σε ατομα που θα την γνωρισουν καλυτερα και σε βαθος χρονου αργα ή γρηγορα θα εκπλαγουν.Πρωτιστως βεβαια αυτο που ενδιαφερει εμενα ειναι η δικη μας σχεση και δευτερευοντος η σχεση της με τον περιγυρο της (πχ οικογενεια, φιλοι κλπ).Στις ιδιαιτερες προσωπικες μας σχεσεις προκειται για ενα υπερευαισθητο ατομο που δινει αγαπη, στοργη προς το προσωπο μου.Ειναι ατομο που της αρεσει να δινει αγαπη , να δεχεται χαδια στοργη και αμεριστη προσοχη πραγμα που και εμενα με ικανοποιει και με γεμιζει μιας και εγω πιστευω οτι ειμαι δοτικο ατομο.Αυτες ειναι οι ευχαριστες στιγμες!!!Υπαρχουν ομως και στιγμες και αυτο συμβαινει πολυ συχνα (2-3 φορες την εβδομαδα) που αυτο μετατρεπεται σε αθεραπευτη κτητικοτητα προς το προσωπο μου δλδ ολο το ενδιαφερον πρεπει να στρεφεται παντα προς τη γυναικα μου και σε κανεναν αλλο (πχ γονεις, φιλους) σε σημειο που οταν κατα την αποψη της δεν της τα προσφερω να γινεται ακρως προκλητικη και ευαιρεθιστη!!Ξεκιναμε καυγαδες που συνηθως διαρκουν ωρες ατελειωτες ακομα και το βραδυ χωρις ορια για να με μεταπεισει οτι αυτη εχει δικιο και δεν της δειχνω την πρεπουσα προσοχη σε αυτα που ισχυριζεται και οτι δεν την υποστηριζω.Σημειωτεον οι αφορμες ειναι δια ασημαντο λογο που τις μετατρεπει σε μειζον ζητημα ανευ λογου και αιτιας!!!Δλδ πλαθει μια ιστορια καποιος την ενοχλεισε, καποιος δεν την βλεπει με καλο ματι, βλεπει παντου εχθορους και συνομοσιες και το χειροτερο πολλες φορες λεει ψεμματα για να κατηγορησει καποια προσωπα και καταστασεις ετσι ωστε να δικαιολογησει την δικη της συμπεριφορα!!Η ιδια σε εκρηξεις θυμου ειναι ικανη να διαδωσει τα προσωπικα της προβλημαta σε αλλους (πχ μεσω facebook) και την επομενη να κατηγορει τους αλλους ή και εμενα οτι καποιοι την κατηγορουν και την κουτσομπολευουν χωρις αυτη να εχει δωσει δικαιωμα!!!Την επομενη παλι μπορει να εχει καταλαβει το λαθος της αλλα αυτη η κατασταση παλι δεν παυει να ειναι προσωρινη...Αποτελεσμα ολων αυτων των καταστασεων ειναι να ερθω σε ρηξη με τους γονεις μου γιατι οι ανασφαλειες και οι φοβιες της αφορουσαν και αυτους και να ζουμε καταστασεις πρωτογνωρες ανευ λογου και αιτιας!!!Πολυ φοβαμαι οτι αυτη η ειδους συμπεριφορα προερχεται απο αντιστοιχα βιωματα στην οικογενεια της καθως διακατεχεται απο μια εξαρτηση με την μητερα της (τηλεφωνιουνται ανα μια ωρα σχεδον) και αυτο που ζουμε εμεις τωρα ζουσαν στο παρελθον μεταξυ της πεθερας μου και τους εκλιποντος πεθερου μου τον οποιο εγω δεν γνωρισα...Εγω βεβαια δεν παυω να την αγαπω και σαν ατομο δοτικο και υπομονετικο προσπαθω να δικαιλογησω αυτη την κατασταση...Υπαρχει αραγε περιπτωση διπολικης διαταραχης ή ειναι απλως θεμα χαρακτηρα που δεν υπαρχει περιπτωση να αλλαξει κατι προς το καλυτερο:Γιατι ειμαι στα προθυρα διαζυγιου
3
