ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είχα γράψει παλαιότερα για το πώς με έχουν συσχετίσει κατά καιρούς με το χαρακτηρισμό ρομπότ. Πριν λίγες μέρες μου συνέβη κι άλλο περιστατικό που με έκανε να αισθανθώ σαν εξωγήινη (ενδιάμεσα έχουν συμβεί κι άλλα, αλλά αυτό μου προκάλεσε μεγαλύτερη εντύπωση).Αρχικά να πω ότι παρότι διαχειρίζομαι λογαριασμούς facebook και πολλών άλλων social media λόγω της δουλειάς μου, δεν έχω προσωπικούς λογαριασμούς πουθενά. Κυρίως γιατί απλά δεν βρίσκω το λόγο κι εφόσον δεν μου ικανοποιούν κάποια πρακτική ανάγκη, δεν έχω social media.Βρέθηκα λοιπόν σε μια παρέα πριν κάποιες μέρες. Τους πιο πολλούς δεν τους γνώριζα. Κατά τα 2/3 της εξόδου όλοι ήταν με τα κινητά στα χέρια και ξέφευγε καμιά κουβέντα πού και πού αλλά όχι κανονική συζήτηση. Έκανα μια-δυο προσπάθειες να ρολλάρει η συζήτηση κι αφού έπεσα σε τοίχο, άνοιξα την τσάντα μου κι έβγαλα το βιβλίο που διαβάζω αυτό τον καιρό.Μια κοπέλα φάνηκε να προσβλήθηκε και μου λέει "Μα, καλά, τώρα θα διαβάσεις που είμαστε όλοι μαζί?". Τη ρώτησα τί διαφορά έχει από το ότι όλοι είναι με το κινητό στο χέρι και κανείς δεν μιλάει με κανέναν. Μου είπε ότι δεν είναι το ίδιο καθώς οι πιο πολλοί απαντάνε σε μηνύματα που τους έχουν στείλει στο fαcebook και κάτι τέτοια. Και τελειώνει ρωτώντας με "Εσύ δεν απαντάς στα μηνύματα που σου στέλνουν, έτσι αγενής είσαι?"Της απάντησα "Δεν απαντάω. Γιατί δεν έχω facebook.", για να λάβω την ειρωνική ερώτηση "Και πώς ζεις?". "Πολύ καλά, ευχαριστώ", της απάντησα και τσαντίστηκε παραπάνω. Οι υπόλοιποι ηρέμησαν τα πνεύματα και το θέμα έληξε εκεί με εξαίρεση κάτι μπηχτές που μου πέταγε πότε-πότε.Λίγο πριν φύγουμε και αφού μου πέταξε άλλο ένα ειρωνικό σχόλιο, τη ρώτησα πόσο χρονών είναι. Μου είπε 28. Τη ρώτησα γιατί λοιπόν συμπεριφέρεται σαν να είναι 15. Ε, εκεί μου τα έσουρε, δεν μαζευόταν. Μέχρι που με ρώτησε ποια νομίζω ότι είμαι."Είμαι η _______, είμαι 30 χρονών και είμαι ευτυχισμένη. Κάνω ένα επάγγελμα που λατρεύω, έχω υπέροχους φίλους και γονείς και είμαι υγιής. Αγαπημένο μου χρώμα είναι το μωβ. Μου αρέσει ο χειμώνας. Αγαπώ τα βιβλία και τη μουσική. Αλλά θα τα ήξερες όλα αυτά αν είχες αφήσει το κινητό στο τραπέζι.", της είπα και ξαναφούντωσε ότι δεν την ενδιαφέρει να με μάθει κλπ.Ε, κι έφυγα. Δεν με πείραξε. Βασικά δεν με ένοιαξε καθόλου. Ούτε στεναχωρέθηκα, ούτε νευρίασα. Ένας φίλος που ήταν εκεί μου είπε ότι δεν πρέπει να είμαι τόσο "κλινική" κι ότι αυτό είναι που τσαντίζει τους άλλους σε μένα.Κλινικό ρομπότ από εδώ και πέρα λοιπόν.