Σε ό,τι αφορα τον προσωπικό μας χώρο (λ.χ. το σώμα μας), το τι επιτρέπουμε και τι όχι είναι καθαρά δική μας υπόθεση και δεν υπάρχει, ούτε και πρέπει να υπάρχει, αντικειμενικό κριτήριο για το αν λ.χ. είναι "υπερβολικό". Απ' τη στιγμή που κάτι σε ενοχλεί, εκεί τελειώνει η συζήτηση. Εμένα, ας πούμε, σε γενικές γραμμές δε μου αρέσει να με αγγίζουν άλλοι άνθρωποι πλην τριών συγκεκριμένων. Δε το γουσάρω, μου προκαλεί ταραχή. Σε κάποιους αυτό φαίνεται από υπερβολικό και περίεργο, μέχρι και κομπλεξικό. Κομπλεξικός ή όχι, είναι το σώμα μου και το κάνω ό,τι θέλω, όπως και εσύ, όπως και όλοι μας.Αφού σε ενοχλεί λοιπόν (για οποιονδήποτε λόγο), του το λες, κι αυτός συνεχίζει, έχεις δίκιο κι αυτός άδικο.
15.3.2018 | 12:03
Ειναι λαθος που εκνευριστηκα;
Με τον φιλο μου, που ειμαστε μονο ενα μηνα μαζι, συνηθιζει να ειναι υπερβολικα διαχυτικος οταν ειμαστε εξω. Δεν εχω προβλημα σε καποια φιλια και καποια πειραγματα αλλα πολλες φορες με αγγιζει σε σημεια (στηθος, γοφους) που εξω με φερνουν σε αβολη και αμηχανη θεση αν και τις περισσοτερες φορες δεν μας βλεπουν αλλα ατομα. Ιδιαιτερα εκνευριστηκα χθες που ενω του μιλουσα και ας μην ηταν σημαντικα εκανε παλι τα ιδια. Του ειπα να σταματησει γιατι δεν ακουει τι λεω και μου επανελαβε τα τελευταια μου λογια αλλα του ειπα πως το μυαλο του δεν ειναι εκει σε εμενα και τι του λεω και οταν το ξαναεκανε του ειπα πως δεν ειμαι ενα ματσο κοκαλα μονο. Το καταλαβε οτι εκνευριστηκα και το σταματησε, μετα βρισκομουν σε ενταση μεχρι να χωριστουμε αν και προσπαθουσα να το κρυψω. Κατα τα αλλα ειναι γλυκος, ρομαντικος και δεν εχω κανενα παραπονο αλλα δεν μπορω να καταλαβω αν ειμαι υπερβολικη . Μετα αρχιζω και με τις ανασφαλειες μου πως δεν τον ενδιαφερω σαν χαρακτηρας αλλα δεν του λεω τιποτα γιατι θεωρω πως ειναι ενα προσωπικο μου θεμα.
7
