ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Οι άντρες νομίζουν πως άπαξ και μας παντρεύτηκαν είμαστε ιδιοκτησία τους και δεν κάνει πλέον ούτε να βγούμε νύχτα ούτε να φύγουμε μερικές ημέρες μόνες μας. Ο άλλος λέει να βγαίνουμε απόγευμα για καφέ ή να βρισκόμαστε σε σπίτι δεν είμαστε καλά λέω εγώ. Σε λίγο θα μας πούνε να ζυμώνουμε πίτες και ψωμιά. Εμείς δεν τους λέμε ποτέ να μην βγουν άλλο που δεν κουνιούνται από μόνοι τους. Πριν δυο μήνες με τα χίλια ζόρια βγήκαμε οι γυναίκες σε κλαμπ και ο ένας είπε στην δικιά του μην τυχόν και επιστρέψει ξημερώματα, ούτε ο μπαμπάς της να ήταν πριν 20 χρόνια βέβαια, όχι τώρα. Έχετε δει κανέναν να επιστρέφει νωρίς από κλαμπ, εκεί μετά τα μεσάνυχτα πας πως θα επιστρέψεις νωρίς; Μια άλλη φορά πήγαμε στα μπουζούκια και οι δυο λέγανε δεν πάνε μόνες τους γυναίκες στα μπουζούκια και ας έχουμε πάει ελεύθερες τόσες φορές. Μιλάμε για μυαλά δεινοσαύρων. Ο δικός μου δεν λέει τίποτε αλλά μας το χαλάνε οι άλλοι και ειδικά δυο που είναι παλαιολιθικής νοοτροπίας. Να μαζευόμαστε λέει όλες σε ένα σπίτι μια φορά την εβδομάδα να πίνουμε τον καφέ μας. Μήπως να ρίχναμε και το φλυτζάνι; Λέω ξέρω γω. Ή να φτιάχνουμε κουλούρια με την ευκαιρία κανένα γλυκό σύκο καμία μαρμελάδα, γιατί όχι; Πήγαμε την άλλη φορά στο σπίτι της μιας και ήρθε και η πεθερά της που μένει κοντά και καθόταν μαζί μας. Μας έλεγε να προσέχουμε τους άντρες μας και πως η γυναίκα κρατάει το σπίτι και τέτοια ωραία είχα φρικάρει τελείως. Εξήντα χρονών γυναίκα να πεις πως είναι καμιά γριά. Φανταστείτε το αυτό να παντρευτείτε και να έχετε την πεθερά πάνω από το κεφάλι, τι δουλειά είχε να έρθει και να κάθεται μαζί μας; Ας πάει να πιει καφέ με τις φίλες τις δικές της. Τώρα μας έχουν βάλει τα δυο πόδια σε ένα παπούτσι και δεν μιλάει καμία για να βγούμε βράδι, αλλά αυτό δεν θα περάσει κάνω παρέα με μια συνάδερφο που έχει άντρα σαν τον δικό μου θα βγαίνω με αυτήν και ας περιφέρονται οι άλλες από σε σπίτι σε σπίτι εγώ αποχωρώ από την παρέα.