ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Η μητέρα μου ,όταν επιστρέφω σπίτι, τις φορές που με φιλοξενεί κάποια φίλη μου ή το αγόρι μου, ωριεται γενικότερα. Τα λόγια της συνήθως φανερονουν ζήλια. Σπίτι δεν έχεις; Γαϊδούρα κλπ. κοσμικά... Ποιος σε σπιτωνει πάλι; ή πριν ακόμα να φτάσω σπίτι με παίρνει τηλέφωνο ενώ είμαι με παρέα για να γυρίσω σπίτι-χωρίς κανένα λόγο- λέγοντας όμοια, σπίτι δεν έχεις, δεν βαρέθηκες ..με σκοπό να μου χαλάσει κάργα τη διάθεση και να φύγω.. Είμαι 23 χρονών και αυτό γίνεται εδω κ 5 χρόνια ..με έχει κουράσει αφάνταστα, καταλήγει σε καυγάδες καθε φορά που γυρνώ, και με απομακρύνει ακόμα περισσότερο από κοντά της. Και θέλω να μου πείτε..Δηλαδή αντί να χαρεί που γυρισα σώα, που περασα καλά, πρέπει να μου την λέει; Και γιατί να ζηλεύει το ίδιο της το παιδί; Γιατί να μην καταλαβαίνει ότι έχω και παρεες και θέλω να περναω όπως όλοι οι φοιτητές με τους φίλους τους; Για να σας προλάβω έχω προσπαθήσει να της εξηγήσω αλλά είναι στον κόσμο της.. για να φανταστείτε πριν καιρό αντιδρούσε ακόμα και επειδή ήθελα να βγαίνω 2 φορές μες την εβδομάδα απλα για καφε, και μου ελεγε να επιλέξω.. ή να παρατήσω τους φίλους μου. Είναι χειριστικη σε πολλά θέματα, προσπαθεί να με κάνει να νιώθω κόμπλεξ, νομίζει ότι μπορεί να ελέγχει όλους στο σπίτι.. Δεν νιωθω καλα ουτε μεσα στο ίδιο μου το σπίτι.