ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εκείνο το βράδυ που πρωτοειδωθήκαμε,Νύμφη καθόσουν δίπλα μου.Ότι πιο όμορφο και γλυκό του αντιθέτου έχω δει, εσύ το είχες.Ο ουρανός γεμάτος αστέρια,κι όμως δεν χρειαζόταν να τον κοιτάξω και να χαθώ,όσο το φως του φεγγαριού έπεφτε πάνω σου,κοιτούσα εσένα στα μάτια και χανόμουν.Καθίσαμε μαζί ως το ξημέρωμα,την ώρα που έφερες την ανατολή μέσα μου.Ποτέ δεν θα υπάρξει όμοια ανατολή...Τώρα όμως, λείπεις μέρες...συννεφιασμένες ημέρες και νύχτες χωρίς φεγγάρι.Εκείνο το βράδυ που πρωτοειδωθήκαμε πόσο μου λείπει,Νύμφη ήσουν κι έπρεπε να φύγεις τελικά.Είναι κάτι που δεν το έμαθες ποτέ,κ' ίσως δεν θα ξαναβρεθούμε να το μάθεις,δυο λέξεις μονάχα... σε λατρεύω!Ι.ΔΚ.