Τι λες τώρα, ρε παιδί μου!! Λες και τα γράφω εγώ, ειλικρινά!!!Πόσο μοιάζουν κάποια γεγονότα στις ζωές των ανθρώπων τελικά!Γιατί δεν το προσπαθείς; Και εγώ τα ίδια με εσένα σκεφτόμουν πριν από κάποιο διάστημα, αλλά δεν αντέχω άλλο να ζω με τα "αν".
3.4.2018 | 02:42
Μα c'est la vie που λένε και οι Γάλλοι
Διδυμακι σε σκεφτόμουν σήμερα. Πέτυχα στο μετρό κάποιον που σου εμοιαζε πάρα πολύ. Τον χαζευα και σκεφτόμουν αν θα εχει κι αυτός τόσο όμορφα περίεργη προσωπικότητα σαν κ σένα. Του έλειπε, όμως, το σκοτάδι σου. Είσαι ομορφος ανθρωπος, το ξέρεις; Μακάρι να στο έχουν πει. Ήθελα να στο πω πριν καιρό, αλλά έμεινα κ γω στα επιφανειακα.Ωρες ώρες σκέφτομαι πόσο θα θελα να είχαν εξελιχθεί διαφορετικά τα πράγματα. Να με ειχες γνωρίσει καλύτερα και σε άλλη φάση. Να ήμασταν φίλοι τώρα. Να τα λέμε, να μπορώ να σου στείλω να μάθω πως είσαι, αν είσαι καλά. Να συζητάμε για θρησκείες, αστέρια, ταξίδια, σεξ, θάλασσα και σκοτάδι. But it takes two to tango! Και συ μάλλον δεν θες να χορέψεις.Αλλά δεν με πειράζει αν δεν σκέφτεσαι το ίδιο για μένα. Αν αυτή η οικειότητα που νιώθω όταν γυρνάω πίσω και σκέφτομαι τις συναντήσεις μας, δεν είναι αμοιβαία. Νιώθω ευγνωμοσύνη που σε γνώρισα και που εστω και κάτω από αυτές τις εντελώς ετεροχρονισμενες συνθήκες συναναστράφηκα μαζί σου.Εύχομαι να βρίσκεσαι σε καλύτερη φάση απ' ότι σε άφησα.Εις το επανιδείν- εάν και οπότε.
2
