ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τα έσφιγγα και εγώ ένα διάστημα που βίωνα έντονο μετατραυματικό στρες. Ευτυχώς πήγα εγκαίρως στον οδοντίατρο πριν παρουσιαστεί φθορά. Τον εμπιστεύτηκα που μου το πρότεινε, παρόλο που το κόστος μου φάνηκε τσιμπημένο. Ομολογώ οτι είχε μεγάλη διαφορά και βοήθησε αμέσως, από την πρώτη νύχτα.'Ομως επειδή δεν μου άρεσε η αίσθηση και καταλάβαινα οτι είναι ψυχογενής αντίδραση, προσπάθησα να βρω τι μπορώ να κάνω για να κοιμάμαι όπως παλιά χωρίς βοήθημα. Με βοήθησε ο διαλογισμός, οι αναπνοές χαλάρωσης, η βελτίωση της διατροφής (βασικά νηστική κοιμάμαι καλύτερα) και η αποφυγή αλκοόλ. Οπότε δεν το ξαναχρειάστηκα ευτυχώς.'Ενας φίλος από το άγχος διαλύει τα μασελάκια από το τρίξιμο. Θέλει καινούριο κάθε 2-3μήνες. Ο γιατρός του σύστησε ήπια ηρεμιστικά, αλλά φοβάται να τα πάρει και μένει άυπνος.Δεν ξέρω, ό,τι καλύτερο μπορεί κάνει ο καθένας. Πάντως αφού κάτι δυσκολεύει την καθημερινότητά μας οφείλουμε να το ψάξουμε.

Θα πω και εγώ τον πόνο μου. Εγώ δεν τα τριζω ,τα σφίγγω,με αποτέλεσμα να έχουν υποστεί φθορές και ο οδοντίατρος μου είπε πως σε λίγα χρόνια δεν θα έχουν μυτουλες τα δόντια μου. Επίσης,μου είπε ότι είναι καθαρά ψυχολογικό και το μασελακι βοηθάει να "ξεμαθει" ο εγκέφαλος μιας και "πέφτει" σε τοίχο η πίεση που ασκεις. Και επίσης,μειονεται και η δύναμη που ασκεις. Εμένα χαριτολογώντας μου είπε πως αυτό δεν θέλει οδοντίατρο αλλά ψυχολόγο. Και σε πληροφορώ πως πήγα. Για διαχείριση άγχους. Τώρα με πιάνει μόνο κάποια βράδια που αγχώνομαι πολύ και επίσης εγώ πιάνω τον εαυτό μου να το κάνω και την ημέρα ασυναίσθητα. Οπότε θα βάλω και εγώ,δεν το γλιτώνω

Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο σε καταλαβαίνω. Θα σου πω την εμπειρία μου (και από μασελάκι) μήπως και βοηθηθείς.Ξεκίνησα να τρίζω τα δόντια μου στον ύπνο μου όταν ήμουν ακόμη στο σχολείο. Το ανακάλυψα ένα καλοκαίρι που είχαμε πάει διακοπές με την ξαδέρφη μου κι αυτή ξαγρύπνησε από την τρομάρα της! Δεν έσπασα κάποιο δόντι, αλλά ο οδοντίατρος παρατηρούσε μικρές φθορές. Θυμάμαι χαρακτηριστικά μου είχε πει ότι επειδή είχα κάνει ορθοδοντική και τα δόντια μου ήταν ίσια, αυτός ήταν ο λόγος που δεν είχα κάποια σημαντική φθορά. Επίσης μου είχε πει ότι το τρίξιμο των δοντιών το βράδυ ήταν ο επικρατέρεστερος λόγος που ξυπνούσα με πονοκέφαλο. Και κάπως έτσι μου πρότεινε να φοράω μασελάκι το βράδυ.Το φορούσα για πολλά χρόνια και όντως οι φθορές σταμάτησαν. Οι πονοκέφαλοι μειώθηκαν πολύ αλλά δεν σταμάτησαν τελείως, ούτε αυτή η αίσθηση πίεσης στα δόντια που νιώθεις καμιά φορά το πρωί όταν έχεις δώσει ρεσιτάλ το βράδυ. Υπήρξε ανακούφιση αισθητή απλά δεν ήταν η απόλυτη λύση.Φτάνοντας στα 20 είχα κουραστεί. Ο οδοντίατρος από την πρώτη μέρα μου είχε πει ότι είναι ψυχολογικό και κρίνοντας από το ότι ξεκίνησε γύρω στα 15 μου που πέρασα μια δύσκολη κατάσταση, η εξήγηση ταίριαζε. Μου είχε πει ότι τις περισσότερες φορές οφείλεται σε άσχος και στρες. Το θέμα με μένα ήταν ότι δεν ένιωθα ούτε άγχος, ούτε στρες, παρά μόνο ένα κενό και μια θλίψη (όσο κοινότυπο κι αν ακούγεται αυτό). Στα 20 λοιπόν είχα κουραστεί από την όλη κατάσταση. Διάβαζα διάφορα άρθρα, ρώτησα και κάποιους ψυχολόγους, μου πρότειναν κατά καιρούς ύπνωση, βελονισμό και διάφορα άλλα. Δοκίμασα κάποια από αυτά και δεν δούλεψε κάτι. Ξέρω όμως ανθρώπους που είχαν αποτέλεσμα, οπότε ίσως θέλεις να το κοιτάξεις. Το θέμα είναι ότι επειδή ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός, κάτι που λειτούργησε σε μένα μπορεί να μην λειτουργεί σε σένα και το αντίστροφο.Τελικά η λύση ήρθε από μόνη της στα 23 μου. Αυτό κι αν θα ακουστεί κοινότυπο, αλλά τότε ξεκίνησα να είμαι με τον σύντροφό μου. Τον πρώτο μήνα έτριζα τα δόντια μου κανονικότατα. Σιγά-σιγά όμως μειωνόταν η συχνότητα μέχρι που σταμάτησε μέσα στον πρώτο χρόνο. Νομίζω ότι τελικά μου έλειπε κάποια ισορροπία που την απέκτησα με αυτόν. Έχουν περάσει σχεδόν 8 χρόνια από τότε.Ελπίζω να σε βοηθήσει κάπου και η δική μου εμπειρία και εύχομαι να ανακουφιστείς τώρα που χρησιμοποιείς μασελάκι.

Αυτή την απάντηση θα στην δώσει ο ορθοδοντικός σου...