Αφού λες ότι είναι ο άνθρωπος σου δεν πρέπει να χωρισεις. Ειμαστε ολοι τόσο μοναδικοί. Αυτος δεν καταλαβαινει τα αστεια σου, οκ. Φαντάζεσαι όσο το επεξεργαζεσαι να σε προλαβει και να σε χωρίσει αυτος πρωτος για κάτι που υστερεις; Ξανάρχομαι σε αυτο που ειπες με τον άνθρωπο σου, αν το εννοείς δεν πρέπει να εισαι επιπολαια. Το γυαλι δεν ξανακολλαει. Σκέψου αυτο με τον άνθρωπο σε συνδυασμό τα δυο χρόνια που ειστε μαζι φιατι είστε μαζί; από συνήθεια; αν εννοεις οτι είναι ο άνθρωπος σου αποκλείεται να εισαι απο συνήθεια μαζί του.
9.4.2018 | 18:26
Ο,τι να ναι
Αυτό είμαι. Ένα ο,τι να ναι. Στα 27 μου μετά απο 2 χρόνια σχέση να ξέρω ότι παρότι μαγαπαει, δεν πληροί τις προϋποθέσεις που θέλω. Επαγγελματικά και νοητικά δεν με καλύπτει. Εννοώ πως θέλω ο σύντροφος μου να με εμπνέει, να μπορώ να επικοινωνω. Δεν επικοινωνούμε στα αστεία, με κουράζει παρα πολλές φορές, όταν θα πω κάτι και δεν θα το καταλάβει. Θα μου λέει χαζομάρες συνέχεια, είναι σαν παιδι. Δεν τον θαυμάζω με μια κουβέντα.Απ την άλλη νιώθω σε πολλές φάσεις ότι είναι ο άνθρωπος μου, ότι τον αγαπάω, ότι μου αρέσει που χαίρεται με απλά πράγματα και που είναι με το χαμόγελο στα χείλη. Ότι με προσέχει και όταν είμαστε μαζι είναι εκδηλωτικός και περνάμε πολύ καλά. Παρά πολλές φορές νιώθω ότι επηρεάζομαι απ τα στερεότυπα της οικογένειας μου με τα επαγγελματα, με το στατους με το μυαλό. Εντάξει, γνωρίζω ότι είναι επιφανειακά όλα αυτά και αλήθεια προσπαθώ να τα αποβάλλω. Μα, το πνευματικό και το θέμα της επικοινωνίας με στοιχειώνει συνέχεια. Πως χωρίζεις στα 27; πως αποφασίζεις ότι δεν είναι ο κατάλληλος άνθρωπος για το υπόλοιπο της ζωής σου; πώς ξαναρχιζεις απ την αρχή; θα βρεις άραγε αυτό που ονειρευεσαι; και αμα δεν το βρεις ποτέ;
8