ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Παιδικός μου φίλος βαφτίζει το παιδί του. Χαθήκαμε απο τότε που παντρεύτηκε λόγω της γυναίκα του, προφανώς και δεν μας συμπάθησε εμένα με τη σύζυγό μου και απο τότε απομακρύνθηκε, τον απομάκρυνε. Βρισκόμαστε πλέον σπάνια.Πριν λίγο καιρό πήρε να μου ανακοινώσει ότι βαφτίζει το παιδί του. Δεν μου είπε καν ώρα και που, μόνο ημερομηνία... Λέω θα δώσει προσκλητήριο. Περιμένω περιμένω, τίποτα. Μου στέλνει μήνυμα πριν 10 μέρες "τι κάνεις καλά;". Δεν είχα κάρτα να απαντήσω, πήρα τηλ. Δεν μου είπε τίποτα για προσκλητήριο και ούτε ήθελα να ρωτήσω για τη βάπτιση. Σαν ακάλεστος ένιωθα χωρίς να ξέρω ώρα και εκκλησία. Τελικά του λέω, "προσκλητήρια βγάλατε"; Α ναι βγάλαμε μου λέει, να περάσω να σου το φέρω. Πότε θα είσαι σπίτι; ΤΟ απόγευμα μπορείς; Ναι, έλα του λέω εδώ θα είμαι!!!Πέρασαν 10 μέρες και σε 3 μέρες είναι η βάπτιση! Τίποτα ακόμη. Έχω στενοχωρηθεί και σκέφτομαι να μην πάμε καθόλου αφού δεν έχω ούτε προσκλητήριο στα χέρια μου και δεν μου έδωσε καμία σημασία.Εσείς πως το βλέπετε; Τι λέτε; Πείτε μου τη γνώμη σας; Περιμένω να το σκεφτεί μόνος του. Δεν του λέω ακόμη τίποτα γιατί σίγουρα θα μου πει. Α θα στο έδινα αυτές τις μέρες απλά είχα δουλειές. Και επειδή οι υπόλοιποι έχουν πάρει, μόνο εγώ δε πήρα, νιώθω σκουπίδι τελείως.Αξίζει να πάω χωρίς προσκλητήριο στα χέρια μου και με αυτά που έχουν γίνει ή όχι; Υποτίθεται ότι με κάλεσε, αλλά ανεπίσημα και δεν βρήκε χρόνο να περάσει να μου το δώσει;Σε όλους τους άλλους πως πρόλαβε; Κοντά μένουμε.