Προχτές Σάββατο, κλεισμένος σπίτι λόγω αφραγκίας χτυπά το τηλέφωνο κατά τις 9:00 το βράδυ και μια πολύ γλυκιά φωνή με ρώταγε ποια εταιρία έχω για Τηλεφωνία, internet κλπ κλπ...Της τα απάντησα όλα... (15 λεπτά κράτησε η κλήση και απαντούσα κι άμεσα!) Δεν το λέω για να ακούσω συγχαρίκια από τον εξομολογούμενο, αλλά γιατί αν κι έβλεπα την ώρα να περνά και τελειωμό να μην έχει η πάρλα της κοπελιάς, άκουγα την αμφιβολία στην φωνή της να γίνεται έκπληξη και στο τέλος γέλια. Κι από έναν απρόσωπο πληθυντικό, περάσαμε σε έναν οικείο ενικό, μέχρι και σε πειράγματα!Και είχε πλάκα που στο τέλος ζήτησε κι ένα γενικό σχόλιο για την "εμπειρία της έρευνας" (?!?!?!) και το μόνο που της είπα ήταν για το βάρβαρο ωράριο Σαββατόβραδου που τους βάζουν... Ήταν έτοιμη να χώσει κι αυτή, αλλά κράτησε το σχόλιο για τον εαυτό της. χεχε..Απαντάτε ρε γαμώτο στις έρευνες... Δεν λέω σε κάτι περιπτώσεις που με το ζόρι σου πουλάνε ό,τι τους κατέβει, αλλά σε έρευνες. Δίνεται φαϊ σε έναν συνάνθρωπο και ελπίδα ό,τι δεν είναι ΟλΑ μαυρίλα!
27.3.2013 | 00:10
ΘΥΜΩΝΩ...
που οι περισσότεροι άνθρωποι, δεν σέβονται την δουλειά του άλλου! Που αντί να δείξουν κατανόηση και αλληλεγγύη , για να βγάλει ο συνάνθρωπός τους , ένα γαμημένο μεροκάματο , σου λένε λυπάμαι δεν μπορώ ! Και όχι,δεν χρειάζεται να αγοράσουν κάτι, εφόσον δεν πουλάμε! Πραγματικά, δεν μπορώ να καταλάβω , τόσο ηλίθιοι είναι; Το μόνο που χρειάζεται , είναι να διαθέσουν λίγα λεπτά από τον χρόνο τους....Εύχομαι όλοι αυτοί, να βρεθούν κάποτε στην θέση μου, και να μην βγάλουν φράγκο!
1
