ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σε γενικές γραμμές συμφωνώ με όσα γράφεις.Είναι κουφό να έχουμε τόσες πολλές επιλογές,πολλούς τρόπους επικοινωνίας και να μην υπάρχει θέληση για επικοινωνία.Σε καταλαβαίνω, δεν αρκεί να θέλει μόνο η μια πλευρά να επικοινωνήσει.Ωστόσο, δεν πιστεύω ότι έχει να κάνει μόνο με το γεγονός ότι υπάρχει μεγάλη έλλειψη εμπιστοσύνης,περισσότερο απροθυμία βλέπω όταν παρατηρώ πως λειτουργούν οι γύρω μου.Η χρυσή τομή κατά τη γνώμη μου είναι να βρεθείς σε εναν χώρο που συχνάζουν άτομα που να έχετε κοινά ενδιαφέροντα.Δεν μπορεί,κάποια στιγμή κάποιος θα μιλήσει για να γίνει η αρχή.

Η χρυσή τομή (φ) δεν υπάρχει έτσι όπως το ζητάς στις ανθρώπινες σχέσεις, γιατί έχεις πάνω από δύο "παράγοντες". Ξέχασες να αναφέρεις τον ρόλο σου στο όλο σύνολο. Για να μην το νερντιάσω το θέμα τελείως, αν εσύ τα έχεις καλά με τον εαυτό σου και είσαι δυνατός χαρακτήρας, δεν σε πολύ απασχολεί το αν θα μιλάς πολύ ή λίγο ή πότε. Ούτε θα σε πολύ απασχολεί αν είσαι σήμερα περισσότερο μόνος και αύριο λιγότερο. Θα λες αυτό που θες και αν έχεις επιλέξει σωστούς, για εσένα, ανθρώπους δίπλα σου, θα σε αγαπάνε για αυτό που είσαι και όχι για το πόσο. Δεν ξέρω αν γίνομαι απόλυτα κατανοητή... ελπίζω να κατάλαβες κάπως τι εννοώ.

Να ριψοκινδυνευσεις αλλιως θα σαπίσεις. Δεν είναι όλοι οι ανθρωποι κακοί ,ούτε όλοι οι ανθρωποι κλειστοί. Υπάχρουν πραγματικά υπεροχα ατομα εκει έξω. Παραδειγμα... Μιλαγα το μεσημέρι με μια κοπέλα 3 χρόνια μεγαλύτερη μου. Επέμενε να μου λεει ότι δεν μπορείς να εμπιστευεσαι κανέναν, ότι όσο και αν ξερεις κάποιον πάντα πρέπει να περιμένεις να σου την κάνει. Ότι και καλά μπορεί το αγορι σου να σε κερατωνει και να μην το ξέρεις και ότι μπορεί οι φίλοι σου πίσω από την πλάτη σου να σε θάβουν... Να προσπαθω να της εξηγησω ότι δεν είναι όλοι οι ανθρωποι έτσι.. Τίποτα εκείνη "είσαι μικρη και δεν ξέρεις " ηταν η απαντηση. Τωρα σκεψου, αυτη η κοπελα, που μου φαινεται μια χαρα καλή, με αυτο το σκεπτικο "φοβου και ελλειψης" τι εχει να προσφερει? Ουτε καλή φίλη θα ειναι αφου δεν πιστευει στις φιλίες ούτε καλή συντροφος. Γινεται ενα με τα ατομα που θέλει να αποφυγει εξαιτιας του φοβου της. Για μένα ο σωστος τρόπος σκέψης είναι ότι όσα ακυρα και να φας απο φιλους και συγγενεις, όσο και να σε πληγωσουν στο τελος δεν σημαινει τιποτα και δεν σου εχουν κλεψει τιποτα. Θεωρω ότι οι ανθρωποι δεν "αδειαζουν" και ότι κάνεις δεν μπορει πληγωνοντας σε η απορριπτοντας σε να μειωσει την αξια σου.

η αλήθεια είναι οτι έχω σκεφεί τα ίδια έχω βιώσει τα ίδια έχω γευτεί τα ίδια έχω πει τα ίδιαΚαι πάλι δεν έχω βρει Tην απάντηση. Είναι από αυτές τις αιώνια αναπάντητες απορίες .. όλο και κάποια συμβουλή θα σου δώσει κάποιος , αλλά την χρυσή τομή, ποτέ. Από προσωπική σκοπιά , καταλήγω να βρίσκω πράγματα κ καταστάσεις που με κάνουν να νιώθω , ενώνοντας το καινούργιο(για εμένα) με την άνεση που θα δώσω και θα μου προσφέρει αυτό. Και στην τελική " δοκιμάζεις" ρωτώντας πας στην πόλη. " { κ πάλι ούτε αυτό είναι απάντηση.πάρτο σαν σκέψη} :)