ΚΙΝΗΣΗ ΤΩΡΑ

Στο σημερινό «Α μπα»: με σπασμένα πόδια

Στο σημερινό «Α μπα»: με σπασμένα πόδια Facebook Twitter
98

__________________

1.


Αγαπημενη Α, μπα και σχολιαστές, σας χαιρετώ... Η αλήθεια είναι ότι δεν ξερω γιατι αποφασισα να γράψω εδω... Τα προβλήματα μου είναι τόσο κοινότυπα. Τοσο ίδια με τα προβλήματα των υπολοίπων που δεν ξερω καν αν πρεπει να τα αναφέρω... Απλα τις τελευταίες μέρες νιωθω τόσο μίζερη. Στεναχωρημενη. Η οικονομική μου κατάσταση μου προκαλεί ενα μόνιμο αγχος. Είμαι φοιτήτρια στην Αθήνα, μακριά από τους δικούς μου που μένουν στην επαρχία και δεν δουλεύω. Ντρέπομαι που κλαίγομαι για τα λεφτά όταν δεν δουλεύω καν. Απλα η σχολή μου - ιατρική - είναι πολύ απαιτητική (όπως και χιλιάδων άλλων παιδιών που δουλεύουν το ξέρω) και εχει περίεργα ωράρια (εφημεριες, υποχρεωτικες παρακολουθησεις, κλινικες καθημερινά τα πρωινά). Οι γονείς μου προσπαθούν να στηρίξουν εμενα και τα αδέρφια μου με καθε τρόπο που μπορούν. Δουλεύουν και οι δύο αλλά είναι πολύ δύσκολο να συντηρεις 5 παιδιά εκ των οποίων οι 4 είναι φοιτητές σε αλλη πολη. Τους είπα ότι σκέφτομαι να βρω μια δουλειά και μου είπαν ότι τώρα η δουλειά μου είναι να αφοσιωθώ στη σχολή μου και αν δεν μου φτάνουν τα χρήματα που μου στέλνουν θα προσπαθησουν να στέλνουν κι άλλα... Αλλά εγω δεν θελω να μου στείλουν αλλα. Στερούνται οι ίδιοι για να μας σπουδάσουν. Δεν περισσεύει ουτε 1 ευρώ. Όχι μόνο δεν περισσεύει τίποτα, δανείζονται συνεχώς για να τα βγάλουν περα. Δεν εχω κανενα παράπονο από τους γονείς μου. Κάνουν ότι μπορούν. Απλα νιωθω θυμο, δεν ξέρω για ποιον. Νιωθω αδικημενη, δεν ξέρω από ποιον. Ποτε δεν ηθελα να ειμαι πλούσια ή να ξοδεύω αλόγιστα σε ρουχα και καλοπεραση. Αλλα οταν μετραω τα διλεπτα για να βγαλω τον μήνα με κυριεύει ο θυμός, επειτα στεναχωρια, κλαμα και τέλος αγχος για το μέλλον. Αυτή η κατάσταση έχει επηρεάσει και την κοινωνική μου ζωή όπως είναι αναμενόμενο. Πολύ σπάνια λεω ναι σε προταση για έξοδο ακόμα και για εναν καφε. Καθε φορα που γιορτάζει ενας φίλος και ξερω οτι θα με καλέσει σε γιορτή κλπ αγχωνομαι για το δωρο που πρέπει να αγοράσω. Δεν μπορώ να ευχαριστηθώ τίποτα. Δεν ζω.
Μαλλον ήθελα απλά καπου να τα πω. Και την πληρώσατε εσεις.
Λένα, σε ευχαριστώ πολύ για την παρέα που μου κάνεις όταν διαβάζω τη στήλη σου. Σε ευχαριστώ που μου δείχνεις το προφανές που δεν ειχα σκεφτεί. Ίσως να το κανεις και αυτή τη φορά, αν μου απαντησεις.
- Μπατίρω


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Σπουδάζεις ιατρική. Κοίταξε να διαπρέψεις λοιπόν. Αυτή είναι η διέξοδος σου και δεν την έχεις δει ακόμα. Πάρ' το στα σοβαρά. Γίνε καταπληκτική γιατρός και θα λυθούν όλα αυτά τα προβλήματα.

__________________
2.


Αγαπημένη μου Αμπά,
Ήρθε λοιπόν αυτή η ώρα που πρέπει και εγώ να σου γράψω το πρόβλημα μου. Ξέρω ότι προφανώς δεν είναι σοβαρό αλλά εμένα με ταλαιπωρεί. Είχα μια σχέση από απόσταση με ένα παιδί, εγώ Αθήνα αυτός Κρήτη. Κάποια στιγμή στην διάρκεια της σχέσης του είχα δώσει μερικά βιβλία Γερμανικών γιατί σκόπευε να δώσει εξετάσεις για να πάρει ένα πτυχίο, ενώ εγώ ήδη το έχω και του έδωσα τα βιβλία μιας και δεν τα χρειαζόμουν. Χωρίσαμε λοιπόν και εγώ ,μετά από αρκετούς μήνες η αλήθεια είναι, τα ζήτησα πίσω. Του εξήγησα ότι δεν τα χρειάζομαι άμεσα απλά θεώρησα καλό να τα ζητήσω τώρα πριν περάσει παραπάνω καιρός γιατί μετά θα ήταν αρκετά περίεργο να εμφανιστώ και να τα ζητήσω. Του είπα πως αν σκοπεύει να τα χρησιμοποιήσει να τα κρατήσει και όταν μπορεί να μου τα στείλει. Μου απάντησε λοιπόν ότι όχι δεν τα χρειάζεται και αφού είναι δικά μου θα μου τα στείλει από Δευτέρα (έστειλα μήνυμα Παρασκευή). Ε λοιπόν έχει περάσει 1,5 μήνας και τα βιβλία ακόμα έρχονται. Δεν ξέρω τι να κάνω. Σκέφτηκα να ξαναστείλω μήνυμα αλλά από την άλλη δεν θέλω να είμαι η τρελή που ζητάει τα βιβλία της. Είμαι σε τρομερά δύσκολη θέση, δεν θέλω να γίνω κουραστική με τα μηνύματα. Πες μου σε παρακαλώ τι να κάνω είσαι η τελευταία μου ελπίδα. Σε ευχαριστώ πολύ πολύ.


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Μπορείς να μου πεις γιατί σε ταλαιπωρεί αυτό το θέμα; Γιατί προφανώς δεν είναι τα βιβλία το πρόβλημα σου. Σου είναι δύσκολο να δεχτείς ότι είναι κάτι που δεν μπορείς να ελέγξεις; Ότι υπάρχει μια εκκρεμότητα που δεν μπορείς να βάλεις στο ντουλαπάκι του μυαλού σου ως ολοκληρωμένη; Ό,τι και να είναι, δεν είναι καλό. Σου είπε ότι θα σου τα στείλει, δεν σου τα έστειλε, άστα να πάνε στο καλό, ξέχνα τα βιβλία, πέτα το τηλέφωνό του, δεν χρειάζεσαι τα βιβλία για να νιώσεις καλύτερα. Μερικές φορές στη ζωή χάνουμε. Πράγματα, ανθρώπους. Πρέπει να είμαστε στη θέση να το ξεπερνάμε.

__________________
3.

Κατηγορούν την Kylie τη Jenner ότι με τις νυχάρες της αποκλείεται να αλλάζει πάνα στο μωρό, να το ντύνει κλπ. Και τι έγινε δηλ; Θα δεθεί λιγότερο με το παιδί της επειδή δεν κάνει κάποιες από αυτές τις μωρουδίστικες δουλειές;

Κι μια ακόμη ερώτηση: ποιον έχει πατέρα το παιδί;! Γιατί για παιδί του Travis, μοιάζει πολύ με τον Tyga.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Αν μπορεί να πληκτρολογεί στο κινητό, μπορεί και να αλλάξει πάνα, και δεν νομίζω ότι υπάρχει άνθρωπος στον πλανήτη που αναρωτιέται αν η Κάιλι μπορεί να πληκτρολογήσει στο κινητό της. Δεν το λέω έτσι. Το έχω δει να το κάνει στο ριάλιτι, αυτή και όλες οι μακρονύχες, και δεν μπορούσα να πιστέψω στα μάτια μου. Γίνεται.


Πάντως, συμφωνώ μαζί σου, εννοείται. Δεν είναι αυτό κριτήριο για το αν είναι καλή μάνα, αυτή ή οποιαδήποτε άλλη.


Το μωρό μου φαίνεται πολύ γλυκούτσικο, οπότε πιστεύω ότι ευτυχώς δεν πήρε καθόλου από τον πατέρα του, όποιος κι αν είναι από αυτούς που διαλέγει.


__________________
4.


Α μπα μου, Α μπα μου!!
Έχω μία κολλητή φίλη, ετών 37 όπως κι εγώ, η οποία δεν έχει δουλέψει ποτέ στη ζωή της γιατί έχει από την οικογένειά της μία πολυκατοικία (ω ναι υπάρχουν και αυτοί οι άνθρωποι) και εισπράττει νοίκια από 12 διαμερίσματα! Η ίδια, εκτός από πανέμορφη, είναι καταπληκτική προσωπικότητα! Αυτός ο άνετος τρόπος ζωής της έχει επιτρέψει να ταξιδέψει άπειρα, να ζήσει πολλές κι ενδιαφέροντες εμπειρίες, να διαβάσει να γνωρίσει ξεχωριστούς ανθρώπους... Ποιο είναι το πρόβλημα?! Η «κανονική» μου παρέα δε θέλει ούτε να την ακούει! Μου λένε πως είναι τραγικό κάποιος να μη δουλεύει όσα λεφτά και να έχει, πως είναι παράσιτο πως δε γίνεται κάποιος που είναι επί της ουσίας πλούσιος να μην κάνει απολύτως τίποτα, έστω φιλανθρωπίες έστω να έχει ένα χόμπυ κλπ κλπ... Εγώ ρε Α μπα σκέφτομαι πως άμα δεν είχα βιοποριστικό θέμα, εννοείται ούτε κι εγώ θα δούλευα! Ναι, δε θα δούλευα και πιστεύω πως η στάση των φίλων μου είναι καθαρή καθαρότατη ζήλια.. Εσύ τι πιστεύεις για τα σούπερ ευκατάστατα άτομα που δε δουλεύουν?
- όχι, δεν πειράζει!


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Πες τους ότι η άποψη ότι ο άνθρωπος μόνο μέσω της δουλειάς του αποκτά αξία είναι μια καπιταλιστική θεώρηση της ζωής, όμως ταυτόχρονα απεχθάνονται τη φίλη σου επειδή εκμεταλλεύεται τον καπιταλισμό, ενώ έχει καταφέρει να απορρίψει μέσα της την βασικά καπιταλιστική θεώρηση της αξίας της ζωής. Ινσέψιον.


__________________
5.


Καλημερα Αμπα και αναγνώστες! Θέλω να μιλαω συνεχεια για εναν τυπο που εχω απωθημένο παρα πολλά χρονια(ας πουμε 10)...θελω να αναλυω και να ξαναναλυω τι πηγε στραβα και το απωθημενο μου αυτο δεν εγινε μια σχεση... Ειτε σχεση σεξ ειτε περιστασιακή ειτε σχεση κανονική.. Ψαχνω αφορμες οταν βρισκομαι με παρεες να ανοιγω θεμα για γκομενικα γιι να μπορω ετσι με αυτα που λεμε να ηρεμησω... Νιωθω ανακουφιση αν εστω και 1 φορα τη μερα συζητήσω για αυτον. Βεβαια ο ιδιος δε ξερει τι κολλημα εχω φαει μαζι του.. Μπροστα του το εχω παιξει απειρες φορες αδιάφορη. Απλα το θεμα μου ειναι οτι.. Νιωθω να κουραζω τους ακροατες μου με την μανια μου να συζηταω συνεχεια για το ίδιο θεμα. Μου ειπαν το εχουμε εξαντλησει δεν υπάρχει κατι αλλο να πουμε.. Και πιανω τον εαυτο μου να θυμωνει. Τι να κανω αλλο; (ειμαι 32...εχω δουλεια.. Εχω ζωη... Αλλα το μυαλο κάπου στα χαμενα) - τρικυμια εν κρανιω

 

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Δεν θα μακρυγορήσω. Έχεις μια εμμονή που σου δημιουργεί προβλήματα στις σχέσεις σου με τους άλλους. Δεν ξέρω γιατί, και πώς, αλλά δεν έχει σημασία, σημασία έχει ότι σίγουρα δεν ξέρεις εσύ, και όχι μόνο δεν ξέρεις, αλλά δεν έχεις καν καταλάβει ότι πρέπει να το βρεις. Πρέπει να βρεις την αιτία που έχεις κολλήσει έτσι. Ο τύπος είναι ένα αξεσουάρ που χρησιμοποιείς, δεν έχει ούτε αυτός σημασία. Πριν βάλεις σε σοβαρό κίνδυνο την θέση σου στην κοινωνική ομάδα που βρίσκεσαι, πρέπει να πας σε ψυχολόγο για να βρεις αυτό το μυαλό που είναι στα χαμένα.


__________________
6.


Οταν αγαπας αληθινά καποιον γίνεται να σταματήσεις να τον αγαπας καποια στιγμη?
- Εσμεραλντα Ντοτσε


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Πρέπει να ωριμάσεις αρκετά ώστε να σταματήσεις κάποτε να χρησιμοποιείς την φράση «αγαπώ αληθινά». Οι άνθρωποι δεν αγαπάνε ούτε αληθινά, ούτε ψεύτικα. Λένα ψέματα για την αγάπη τους, αλλά πρέπει να πιστέψεις ότι σπάνια το κάνουν εσκεμμένα. Ο καθένας αγαπάει όπως και όσο μπορεί, και φυσικά, όσο θέλει και όσο του βγαίνει. Το συναίσθημα και ο έλεγχος του είναι μια ικανότητα που βελτιώνεται με τα χρόνια, αν το θέλουμε βέβαια, και κάνουμε μεγάλη προσπάθεια.


Για να απαντήσω στην ερώτηση που κάνεις: αν (συνειδητοποιήσεις ότι) κάποιος σταματήσει να σε αγαπάει, αυτό δεν λέει κάτι για το κατά πόσο σε αγαπούσε πριν. Επίσης, αν κάποιος σε αγαπάει τώρα, αυτό δεν τον δεσμεύει ούτε τον υποχρεώνει να σε αγαπάει για πάντα, όσο και αν σε αγαπάει τώρα.


_________________
7.


Πάω να σου γράψω και παάντα κάπου εκεί στη μέση του κειμένου μου το χάνω, είναι τόσα πολλά αυτά που θέλω να ρωτήσω κάθε φορά. Τώρα όμως το χω. Μετά από μακροχρόνιες ερωτικές σχέσεις στη ζωή μου , μια ωραία πρωια τσουπ εμφανίζονται οι κρίσεις πανικού και σου αλλάζουν όλο το είναι. Και θα μου πεις που κολλάει το ένα με το άλλο... Πάντα ήμουν της άποψης ότι ο σκοπός της ζωής μας είναι η οικογένεια τα παιδία και και και (Κακόμοιρούλα αδερφούλα μου τώρα σε καταλαβαίνω). Μετά όμως τις κρίσεις πανικού οι οποίες έχω να πω είναι μεγάλο σχολείο, νιώθω ότι το δεν θέλω να ξανά μπω στη διαδικασία της σχέσης, με πνίγει η σκέψη και μόνο. Και κάπου εδώ έρχεται ο Ζορό. Ένας πολύ χαλαρός τύπος ο οποίος κέρδισε την προσοχή μου. Και ενώ θα έπρεπε να είμαι χαρούμενη γιατί η χαλαρότητα ήταν αυτή που ζητούσα, κάτι λείπει.. Τι λείπει όμως?
- Όταν ήρθε το χάος.


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Νομίζω ότι λείπει να μας εξηγήσεις πώς κολλάει το ένα με το άλλο και με το τρίτο, γιατί δε νομίζω ότι κι εσύ έχεις καταλάβει. Αν λες ότι κατάλαβες ότι οι σχέσεις δεν είναι το άλφα και το ωμέγα επειδή οι κρίσεις πανικού σε εμποδίζουν να κάνεις σχέση, και με αυτό έχει βγει κάποιο χρήσιμο συμπέρασμα, είναι σα να λες ότι επειδή έσπασες το πόδι σου κατάλαβες ότι δεν θέλεις να περπατάς όλη την ώρα. Οι κρίσεις πανικού μπορεί να σε έχουν διδάξει πράγματα, δεν αμφιβάλλω για αυτό, όπως κάθε δυσκολία· μολαταύτα αν πιστεύεις πραγματικά ότι είναι σχολείο, είναι σα να λες ότι αδυνάτισες όσο ήθελες μέσω γαστρεντερίτιδας. Για να μην συνεχίσω τις παρομοιώσεις, οι κρίσεις πανικού είναι ένα πρόβλημα που πρέπει να λύσεις. Θα γίνουν γνώση και χρήσιμο εφόδιο ΑΦΟΥ τις λύσεις. Μέχρι τότε παραμένουν πρόβλημα που σε εμποδίζει να ζήσεις τη ζωή σου. Είναι ένα πρόβλημα που από πίσω κρύβει άλλα προβλήματα, τα οποία δεν βλέπεις, και οι κρίσεις αυτές είναι ο τρόπος που έχει το σώμα σου για να σε αναγκάσει να τα δεις.


Με αυτά τα δεδομένα πραγματικά είναι εντελώς άκαιρο να συζητάμε για τον Ζορό που κέρδισε την προσοχή σου. Αυτό σου έλειπε.


98

ΚΙΝΗΣΗ ΤΩΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

20 σχόλια
#1 αγαπητή φίλη, ως νέα γιατρός γράφω για να σου δείξω το φως στο τούνελ. Για να κάνεις κλινικές και εφημερίες προφανώς είσαι σε μεγάλο έτος οπότε σύντομα τελειώνεις. Όντως η δουλειά σου είναι η σχολή σου, αφοσιώσου και πέρνα όλα τα μαθήματα για να μην καθυστερήσεις το πτυχίο. Μετά, πολύ σύντομα, θα μπεις στο αγροτικό και στην αναμονή για ειδικότητα. Ο μισθός που θα παίρνεις θα υπερκαλύπτει τις ανάγκες σου, ειδικά στην επαρχία, και θα μπορείς και να βοηθάς τους δικούς σου. Το καλό με την ιατρική είναι ότι ξεκινάς με μια εξασφάλιση, σε αντίθεση με άλλες σχολές που βγαίνεις στην αναζήτηση εργασίας . Τα δύσκολα έρχονται μετά την ειδικότητα..
#1 αντιμετώπισα αυτό το θέμα τον πρώτο χρόνο που ήρθα Αγγλία όταν έπρεπε με μισθούς από locum δυο μηνών να βγάλω ένα χρόνο και τα δίδακτρα για το μάστερ, με κάποια ελάχιστα λεφτά για τα εδώ δεδομένα που μπορούσε να μου στείλει ο πατέρας μου. Η ιατρική εχει εκτός από πολύ διάβασμα και πολλές επιπλέον απαιτήσεις γιατί η δουλειά μας έχει να κάνει σε ένα μεγάλο μέρος κ με την συναισθηματική κ οποία άλλη υποστήριξη ανθρώπων κ οικογενειών που λόγω ασθενειας είναι αυξημένων αναγκών. Ειδικά όταν αυτοί δεν έχουν τα υλικά η πνευματικά μέσα να αντιμετωπίσουν το το τους συμβαίνει ο γιατρός πρέπει να τους συνδράμει πολύ παραπάνω. Όλο αυτό είναι εξοντωτικό και φθοροποιό αν δεν έχεις αναπτύξει κάποιες άμυνες, όχι το να παύεις να νοιάζεσαι κ να τους σκέφτεσαι , αλλά τις δικές σου διεξόδους, που θα πρέπει να είναι υγιείς. Όταν πάνω στις όλες τις απαιτήσεις της δουλειάς έχεις κ την δική σου οικονομική ανασφάλεια, είναι φυσικό να αισθάνεσαι φόβο, λύπη η θυμό . Ο θυμός είναι ας πούμε μια πιο υγιής αντίδραση από την κατάθλιψη. Η συμβουλή μου: όπως λέει η αμπα υπάρχει φως στο βάθος του τούνελ, αυτό από πλευράς οικονομικής ειναι προσωρινό. Όσο σπουδάζεις μπορείς να βρεις κάτι να σε υποστηρίξει εγώ πχ στην Ελλάδα έδινα μαθήματα αγγλικών η να ρωτήσεις κάποιον από τους διδάσκοντας σου αν χρειάζονται κάποια βοήθεια κάποιων ωρών στο γραφείο τους για να έχεις ένα χαρτζιλίκι. Για ένα χρόνο στο Λονδίνο η διασκέδαση μου ήταν η κυριακάτικη εφημερίδα και ένα παγωτο από το σουπερμάρκετ, κ μια φορά το μήνα ένας καφές σε ακριβό μαγαζί. Βρες άλλες διεξόδους π δεν κοστίζουν κ ότι μπορείς άλλο π να σε κάνει να αισθάνεσαι ότι φροντίζεις τον εαυτό σου. Στη δουλειά μας είναι πολύ σημαντικό αλλοιώς δεν μπορούμε να φροντίσουμε τους άλλους. Επένδυσε στους φίλους σου, μίλα μαζί τους, αυτοί ηταν πάντα για μένα σωτηριοι. Μη φοβάσαι. Μπήκες ιατρική, αυτό σημαίνει ότι έχεις και ικανότητες κ κάποια δύναμη χαρακτήρα. Σου τα γράφει κάποια π εξακολουθεί κ αντιμετωπίζει πολύ πίεση στη ζωή της, αλλά πλέον από ένα σημείο καθηγητικής (!) ;-) επιστημονικησ κ οικονομικής καταξίωσης . Το πιο σημαντικό εινσι ότι παρόλη την πίεση, πάντα κυριαρχεί β αίσθηση ότι αυτό που κανεις πραγματικά βοηθά. Αυτό σου δίνει δύναμη κ στην πιο απελπισμένη στιγμή. Αλλά να μάθεις να φροντίζεις ουσιαστικά τον εαυτό σου για να μπορείς να το κανεις. Σε φιλώ καλή τύχη.
#7νομιζω ότι αντι να πνιγείς τον εαυτό σου, καλύτερα είναι να τον αγαπήσεις, να συμφιλιωθείς μαζί του,να βρεις τι είναι αυτό μέσα σου που σε κρατάει και να το αφησεις,καιολα θα γίνουν πιο εύκολα.P.S.Ο Ζορό συνήθως εμφανίζεται για να βοηθήσει
#1 Συγγνώμη αλλά το "γίνε καταπληκτική γιατρός" δε λύνει όλα τα άμεσα προβλήματα, ίσως τα λύσει σε βάθος δεκαπενταετίας, μέχρι τότε όμως θα εξακολουθήσουν να υφίστανται οι οικονομικές δυσκολίες εκτός αν κάτσει κανένα Τζόκερ.
Εμένα άλλο με φόβισε στη συγκεκριμένη περίπτωση και δεν το είπα από σεβασμό στην στηλοδέσποινα. Κάπως έτσι δεν ξεκινάνε οι φακελακι-οαιτούντες γιατροί κι οι γιατροί που παίρνουν δώρα από τις φαρμακευτικές για να συνταγογραφούν αβέρτα; Με πείνα λόρδα και κατσίκωμα της εξίσωσης γιατρός=πολλά φράγκα στον εγκέφαλο...
Καραβάν', όπως είπα κ σε άλλο σχόλιο, αυτοί οι ανθρωποι είχαν θέματα από πριν. Δε φταίει το επάγγελμα. Αντίστοιχα, πόσοι υπάλληλοι πολεοδομίας λαδώνονται; Εξεταστές οδήγησης; Η λίστα είναι μεγάλη. Αν δεν είσαι αναίσθητος στον πόνο του άλλου κ παντού βλέπεις ευκαιρίες να εκμεταλλευτείς τον συνάνθρωπο, θα το κάνεις ακόμα κ αν γεννήθηκες γόνος μεγαλοβιομήχανου...
Tώρα που το λέτε Rosa-Σκιά-Lisa συνειδητοποιώ ότι πράγματι προέτρεξα. Άνθρωπος είμαι και λάθη κάνω.Ελπίζω να με συγχωρήσει η ερωτώσα #1. Και της εύχομαι να γίνει μια καταπληκτική γιατρός.
Οκ Καραβάν' ,όπως και σε όλα τα επαγγέλματα,έτσι και στους γιατρούς ,υπάρχουν άτομα που αισθάνονται την ανάγκη να προσφέρουν στους άλλους μην έχοντας ως προτεραιότητα τα φράγκα.Επίσης,θεωρώ ότι για παράδειγμα ,καρδιοχειρούργοι,χειρούργοι γενικώς και πολλές άλλες ειδικότητες βαρέων βαρών δεν αμοίβονται όσα και να παίρνουν.Μιλάμε για ώρες ατελείωτης,εξαιρετικά υπεύθυνης,εξοντωτικής δουλειάς .Δεν πληρώνονται τα νυχτέρια,οι40-50 ασθενείς που βλέπει κάποιος στα εξωτερικά ιατρεία κάθε μέρα.Τα νοσοκομεία λειτουργούν επειδή υπάρχει ακόμα φιλότιμο.Και δεν εξαιρώ φυσικά το νοσηλευτικό προσωπικό που λιώνουν στα πόδια τους.Μιλάμε για ήρωες.Τα αναλώσιμα είναι είδος πολυτελείας και προς αναζήτηση και καλείται κανείς να περιθάλψει ανθρώπους με αυτά τα δεδομένα Ουγκάντας.Υπάρχουν γιατροί που εφημερεύουν μέρα παρά μέρα ελλείψει προσωπικού.Εάν κάποιος δεν διαθέτει χρήμα για ιδιωτικό,δοξάζει τον Θεό που υπάρχουν ακόμα ευσυνείδητοι άνθρωποι,όπου τους βρει.Και πάντως,ακόμα βρίσκει πολλούς.
Δεν έχεις άδικο.Όμως ΟΛΟΙ μας έχουμε κατά νου περιπτώσεις ανθρώπων που επιβίωσαν σε αντίξοες συνθήκες. Τουλάχιστον παλεύει για να πραγματοποίησει το όνειρό της.Διαθέτει πολύ μυαλό για να σκεφτεί ότι είναι, ως προς αυτό, πολύ τυχερή(μετά από πάρα πολύ προσωπικό μόχθο φυσικά),επομένως η ιδέα ότι χρειάζεται να αντέξει συγκεκριμένο χρόνο ,κάνει τα πράγματα πιο υποφερτά.Προσωπικά θεωρώ ότι την πιέζει πολύ το γεγονός ότι οι γονείς της παλεύουν.Με την διαφορά ότι οι προσπαθειές τους φαίνεται να καρποφορούν.Είναι πάρα πολλοί εκείνοι οι οποίοι δεν έχουν τα ανάλογα αποτελέσματα,αν και προσπαθούν. Επιμένω ότι είναι θέμα διάθεσής της σε ένα βαθμό και θα την βοηθούσε τρομερά να μιλάει κάπου.
# 5. Έχω περάσει κάτι παρόμοιο. Σχεδόν ίδιο θα έλεγα. Μήπως υπάρχουν πράγματα που θα ήθελες να πεις στον " τύπο " και που ποτέ δεν μπόρεσες?Οπότε τα συζητάς με άλλους ψάχνοντας για κατανόηση και επιβεβαίωση, τα οποία θεωρείς ότι δεν πήρες αρκετά όσον αφορά το συγκεκριμένο θέμα ?Επίσης θα ήθελα να αναφέρω ότι η ιδέα του αναλυτή με βρίσκει απολύτως σύμφωνη.
#4Φυσικά, ζηλεύουν...Από που προκύπτει οτι επειδη δεν δουλεύει, δεν εχει κι ενδιαφέροντα, όταν μας λες οτι εχει και καταπληκτική προσωπικότητα και "ενδιαφερουσες" εμπειρίες από βόλτες και ταξιδια;Είναι αμόρφωτη δλδ; δεν εχει δραστηριοτητες;Απλά δεν μπορουν να ειναι στην θεση της και την θάβουν μηπως νοιώσουν καλυτερα.Ναι, εκμεταλλεύεται την τύχη της να "εχει".Τίποτε δεν αμφισβητεί, σόρι κιολας.Ο καπιταλισμός προβάλει σαν αξια την εργασία για να συνεχίσουν να τραβάνε κουπί τα δουλακια. Αυτό δεν αφορά τους έχοντες. Μόνο τους κωπηλάτες.Μην μπερδευεστε..
#2 Δεν ξέρεις πώς με νευριαζουν αυτοι οι άνθρωποι που δεν επιστρεφουν πράγματα τα οποία δεν τους ανήκουν. Οταν εσύ δινεις κάτι το οποίο δεν το χρειάζεσαι τη δεδομένη χρονική στιγμή σε κάποιον που θα του φανεί χρήσιμο, θα του γλιτώσει χρόνο και χρήματα, το κάνεις με ολη σου την ψυχή. Κατι σαν διευκόλυνση, σαν να σου δίνει κάποιος το βιβλίο που δεν είναι διαθέσιμο στη βιβλιοθήκη και το χρειάζεσαι παση θυσία, σαν τον αναπτήρα που ψάχνεις γιατί ο δικός σου δεν ανάβει κι εσύ είσαι στη μεση του πουθενά. Είναι θέμα ευγενειας να το επιστρέψεις. Δεν γνωρίζει κανείς αν κάποιος μοχθησε για να τα αποκτήσει. Δυστυχώς εχω γνωρίσει πολλούς τέτοιους ανθρώπους και θυμάμαι ένα-ενα τα πράγματα που δεν επιστράφηκαν ποτέ.Να στείλεις κι άλλο μήνυμα, να πάρεις και τηλέφωνο. Να επιμείνεις. Και στην ανάγκη πες ότι τα χρειάζεσαι άμεσα. Είναι δικά σου κι αν κάποιος πρέπει να αισθάνεται άσχημα είναι αυτός που τα κρατάει και δεν τα επιστρέφει αν και του ζητήθηκε να το κάνει.
Συμφωνώ απολύτως! Με εκνευρίζουν πολύ οι άνθρωποι που δανείζονται και είτε "ξεχνάνε" να το επιστρέψουν είτε δεν σέβονται αυτό που δανείστηκαν και το επιστρέφουν σε κακή κατάσταση. Δείχνει τουλάχιστον αγένεια σε κάθε περίπτωση.Έχω δανείσει ακριβά βιβλία σε συνάδελφο, για να τον διευκολύνουν στο μεταπτυχιακό του, και μου τα επέστρεψε με υπογραμμίσεις και ένα σωρό σημειώσεις, γιατί "έτσι τον βολεύει". Έχω δανείσει επίσης αρκετά βιβλία σε μία γνωστή μου φοιτήτρια για την πτυχιακή της και έκανε πάνω από εξάμηνο να τα επιστρέψει, "γιατί αποφάσισε να παραδώσει την πτυχιακή της την επόμενη εξεταστική περίοδο". Κι εγώ θα επέμενα να τα πάρω πίσω τα βιβλία. Ακόμα κι αν είναι κάτι που δεν έχω άμεσα ανάγκη, το δανείζω για να εξυπηρετήσω σε μία συγκεκριμένη χρονική στιγμή, όχι για πάντα.ΥΓ. Επίσης, μία φιλική συμβουλή: ο πλέον σίγουρος τρόπος για να ΜΗΝ σου επιστραφεί αυτό που δανείζεις είναι να μεσολαβήσει κάποιος τρίτος και να μην έχεις προσωπική γνωριμία με αυτόν που δανείζεται (τύπου "ξέρω ότι έχεις ένα μαραφέτι και ο μπατζανάκης μου χρειάζεται ακριβώς ένα ίδιο...Μου το δίνεις να του το δώσω και θα στο επιστρέψει αμέσως;" Αν δεν γνωρίζεις προσωπικά τον μπατζανάκη, don't. Θα ξεχάσεις μια και καλή το μαραφέτι και θα παρεξηγηθείς στο τέλος και με τον μεσολαβητή. True story.
Αμαρεττο, έχεις τόσο δικιο! Οσο για τον μπατζανακη, έχω να σου πω και για το διπλό δανεισμό. Εγώ σου δίνω για σένα κι εσύ μετά το δίνεις κάπου αλλού. Τελικά δεν κατάλαβα πότε αν φταίει που δίνω, ο τρόπος που το δίνω ή αν απλά φταίνε αυτοί που δεν επιστρέφουν αυτό που τους δόθηκε (σκόπιμα ή μη).
Συμφωνώ.Η δε προηγηθείσα μεταξύ τους ερωτική σχέση επιδεινώνει τρομερά την πολύ κακή εντύπωση.Θεωρώ πάντως ότι ο τύπος ενδόμυχα επιθυμούσε να διατηρήσει επικοινωνία.Μιλάμε για πρώην,όχι για την γειτόνισσα ή την φίλη που(θεωρεί αυτός ότι) δεν υπάρχει πρόβλημα να επιστρέψει τα βιβλία όποτε νομίζει ή και να τα κρατήσει επειδή
Όχι, βρε γραφένιο, δεν φταίει ο τρόπος που δίνεις (φαντάζομαι ότι δεν λες δηλαδή "πάρ'το χάρισμα"). Είμαι αυστηρή, αλλά φταίνε πάντα αυτοί που δεν επιστρέφουν. Δικαιολογώ μόνο την περίπτωση του να το έχουν όντως ξεχάσει, αλλά και πάλι αν το υπενθυμίσεις, ούτε αυτή η δικαιολογία ισχύει. Και ακόμα και αν για κάποιο λόγο χαλάσει το δανεικό, πάλι μπορεί κάποιος να το παραδεχτεί και να το αντικαταστήσει, όχι να κάνει την πάπια.
Νομίζω οι ερωτήσεις 1 και 4 συνδέονται στο βάθος. Η φοιτήτρια θυμώνει που δεν μπορεί να έχει μια υποτυπώδη ελευθερία από τα λιγοστά χρήματα που διαθέτει, ενώ πληρεί στα μάτια της κοινωνίας τα κριτήρια. Δηλαδή είναι πολύ καλή φοιτήτρια ιατρικής που προσπαθεί σκληρά κόντρα στις αντιξοότητες (βλέπε κοινωνική ανέλιξη). Και στο 4, οι φίλοι επιδίδονται σε σχολιασμό για την πλούσια που δεν δουλεύει και προκαλεί (ενώ όλοι ξέρουν ότι οι ίδιοι θα κάναν ακριβώς το ίδιο αν είχαν σταθεί τυχεροί). Το θέμα όμως με τον πλούτο και την δημιουργία του είναι ότι δεν έχει κοινωνικές ευαισθησίες, δεν είναι βραβείο σε αυτούς που συμμορφώνονται στις επιταγές της κοινωνίας (βλέπε φοιτήτρια ιατρικής), και σχετικά σπάνια απλά τυχαίνει κάποιος να γεννηθεί πλούσιος (σχετική έννοια ο πλούτος, γιατί μια πολυκατοικία κάνει κάποιον απλά ευκατάστατο). Το κακό στην Ελλάδα είναι η δαιμονοποίηση της επιχειρηματικότητας, που είναι ο βασικός πυλώνας δημιουργίας πλούτου (τουλάχιστον σε μια σχετικά καπιταλιστική κοινωνία). Σόρρυ για το σεντόνι αλλά μου πάτησε καλό αυτό με τον πλούτο.
" Το κακό στην Ελλάδα είναι η δαιμονοποίηση της επιχειρηματικότητας"Α γειά σου! Και δεν είναι μόνο για την δημιουργία ξερού πλούτου αλλά και για τη δημιουργία θέσεων εργασίας ή παραγωγής καινοτομίας και πολλών άλλων πραγμάτων.
Πολύ ενδιαφέρον το σχόλιό σου.Επειδή τυχαίνει να έχω καλό φίλο ευκατάστατο προς πλούσιο (σας είχα γράψει προχθές σε ένα σχόλιο για τότε που τον πήγαμε camping) ξέρω ότι ο κόσμος θα σε φθονήσει όπως και να έχει και θα το εκφράσει άκομψα. Ο συγκεκριμένος έχει κάνει φοβερές σπουδές και πέτυχε πολύ καλή και εξειδικευμένη δουλειά στον τομέα του με την αξία του. Βρέθηκαν άνθρωποι να πουν ότι αφού δεν έχει ανάγκη να εργάζεται, τότε γιατί "έφαγε" τη θέση από κάποιον άλλον. Πιάσε το αυγό και κούρεφτ'το.
Φούστα κλαρωτή, λογικό αυτό με το φίλο σου γιατί αυτή είναι μια κυρίαρχη νοοτροπία. Δηλαδή αν δεν πάρει αυτός τη θεση, θα την πάρω εγω. Όμως υπάρχουν συγκεκριμενες θέσεις σε εταιρίες (που σέβονται των εαυτό τους) οπου προτιμούν να της αφήσουν κενές παρά να πάρουν κάποιον λιγότερο ικανό.
Ακριβώς. Φθόνος είναι. Δηλαδή αν ήταν επαγγελματικά ενεργή θα την συμπαθούσαν; Απλώς τότε δεν θα ήταν εμφανής η οικονομική της κατάσταση και τότε ίσως να την συναναστρέφονταν καλοπροαίρετα.
Καλά γενικά ο κόσμος κάτι θα βρει να πει ότι και να κάνεις. Όμως πραγματικά ειναι κρίμα, μετά από 9 χρόνια κρίσης να υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν ότι τα χρήματα φυτρώνουν στα δέντρα.
Μάγε, εγώ προσωπικά γμτ δεν την καταλαβαίνω αυτή τη νοοτροπία. Σε μια δουλειά κριτήριο για να προσληφθείς είναι οι ικανότητες και όχι η ανάγκη σου- διαφορετικά λέγεται φιλανθρωπία. Επίσης στην περίπτωση του φίλου μας οι άνθρωποι που τα λένε αυτά δεν είναι ότι ανταγωνίζονται για την ίδια θέση με εκείνον οπότε νιώθουν αδικημένοι (δεν ειναι καν στον ίδιο κλάδο). Οπότε δυο γάιδαροι μαλώνανε σε ξένο αχυρώνα.
#1εφαγες τον γαιδαρο κι εμεινε η ουρα, κι εσυ θυμωνεις...προερχεσαι απο μια φτωχη οικογενεια, που εκανε θυσιες για να εχεις ελπιδες για ενα ανετο μελλον.εκανες κι εσυ θυσιες για να εχεις ελπιδες σε ενα ανετο μελλον.η επιτυχια στις εξετασεις για την ιατρικη σχολη , δεν ειναι κατι απλο η αυτονοητο, ειναι το απιαστο ονειρο ΠΑΡΑ πολλων μαθητων.τωρα που τα καταφερες, κλαιγεσαι>?η σχολη σου ειναι το εισιτηριο για μια ζωη χωρις στερησεις.κοιτα να το αξιοποιησεις στο επακρο
#5 εισαι 32 εχεις χασει ήδη 10 χρόνια από το να κάνεις μια πραγματική προσπάθεια να προχωρήσεις στην ζωή σου...10 χρόνια! το κάθε ένα απο 365 μέρες κάνε τα μαθηματικά, νίωσε μέσα στο πετσί σου πόσα έχασες, πόσα πράγματα θα μπορούσες να κάνεις, πόσα έχασες..νιώσε αυτό το πράγμα, πόνεσε για αυτό, και μετά αναρωτίσου θες να χάσεις άλλα τόσα χρόνια έτσι? Να χάσεις όλη σου την ζωή έτσι? 42,52..πότε θα είναι η κατάλληλη στιγμή να σταματήσεις από τα 22 έφτασες τα 32 μετα τι? Θεωρώ πως μόνο αν το κάνεις αυτό θα καταλάβεις οτί κάτι δεν πάει καλά και οτι χρειάζεται να πας να μιλήσεις σε έναν ψυχολόγο. Για τους φίλους σου μην ανησυχείς, τους έχεις ήδη κουράσει αφάνταστα πολύ και θέλουν να σταματήσεις γιατί λέτε τα ιδια και τα ιδια για 10 χρόνια, είνα βαρετό το λιγότερο. Και επίσης θα ήθελα να σκεφτείς κάτι ακόμα, όπως λες τον βλέπεις ακόμα και το παίζεις χαλαρή, αν ήταν ο έρωτας της ζωής σου ή έστω κάτι σημαντικό όλα αυτά τα χρόνια θα είχατε βρει και οι δυο μια ευκαιρία να κάνετε κάτι να ξαναείστε μαζί αλλά δεν κάνατε ούτε ο ένας, ούτε ο άλλος. Αυτο σημαίνει 1) δεν ήταν κάτι σημαντικό και 2) οτι αντι να κάνεις κατι και να προσπαθήσεις, προτίμησες να κάτσεις πίσω και να κλαις και να λες ναι αλλά θα μπορούσε.. άκου την συμβουλή της Λένας και πήγαινε να μιλήσεις σε κάποιον ειδικό, λυπήσου τον εαυτό σου λίγο
#4Σε ένα παράλληλο σύμπαν, όπου κι εγώ έχω λύσει το οικονομικό ζήτημα όπως η φίλη σου και δεν χρειάζεται να δουλεύω, είμαι μαμά ενός μωρού που δεν αγχώνομαι για την επιστροφή μου στη δουλειά, έχω από την αρχή μια μπειμπι σιτερ να με βοηθάει συμπληρωματικά, ασχολούμαι όποτε μπορώ βοηθώντας σε μη κερδοσκοπικες οργανώσεις ανθρώπους με ζητήματα υγείας (είμαι επαγγελματίας υγείας), πηγαίνω ταξίδια, ζωγραφίζω και διαβάζω βιβλία. Αυτα..!
#5: Το λες κ μόνη σου, ΨΑΧΝΕΙΣ αφορμές για να μιλήσεις γι' αυτόν κ νιώθεις ΑΝΑΚΟΥΦΙΣΗ μόνο όταν θα το καταφέρεις τελικά.Φαντάσου να άκουγες αυτά τα λόγια από μια φίλη σου. Ή να σου έλεγε ότι ψάχνει κάθε μέρα όλο της το σπίτι για έναν πιθανό λεκέ κ ότι νιώθει ανακούφιση μόνο όταν θα βρει έναν κ τον καθαρίσει. Κ κάθε φορά έλεγε στην παρέα για τον λεκέ κ αναρωτιόταν αν χρησιμοποίησε το σωστό καθαριστικό. Πώς θα σου φαινόταν;Θα σε βοηθήσει πολύ να μιλήσεις σε κάποιον ειδικό ψυχικής υγείας. Εκεί θα αισθανθείς όντως ανακούφιση. Μη δυσκολεύεις άλλο τη ζωή σου.
#1 λυπάμαι που είσαι σε αυτή τη θέση!Όντως η σχολή είναι πολύ απαιτητική και θα ήταν πολύ πολύ δύσκολο να δουλεύεις παράλληλα χωρίς αυτό να επηρεάσει την απόδοσή σου. Μπορείς να απευθυνθείς σε κάποιο σύλλογο για πολύτεκνους για να δεις τι βοήθεια θα μπορούσαν να προσφέρουν; Φαντάζομαι μέσω της σχολής έχεις ψάξει για δωρεάν σίτιση, στέγαση κλπ. Μπορεί να ακουστώ σκληρή, αλλά θα το πω. Μην ανησυχείς για τους γονείς σου αυτή τη στιγμή - αν δανείζονται, αν στερούνται κλπ. Πάρε μάθημα για το μέλλον πώς γίνεται ένας οικογενειακός προϋπολογισμός. Η κατάσταση είναι δύσκολη, αλλά υπάρχει φως στο τέλος του τούνελ. Και μάλιστα δυνατό φως. Βάλε το κεφάλι στα βιβλία σου, κοίτα να γίνεις τέλεια στο αντικειμενό σου και κράτα το στόχο σου ψηλά. Δε θα είναι πάντα έτσι.
Αγαπητο 4, με αργοσχολους ουτε εγω πολυασχολουμε (δεν τους εχθρευομαι βεβαια), ο λαος λεγει: αργια μητηερ πασης κακίας, σχεδον κανεις δεν ξεφευγει απο αυτο. Εμενα αυτο που μου κανει εντυπωση είναι εστω καπου εθελοντικα, κατι βρε αδερφε; με τι προβληματίζετε; καλα τα ταξίδια αλλα η υποχρεωτικη συνυπαρξη με ανθρωπους που δεν διαλεγεις βοηθα πολυ στην ωριμανση, περαν αυτου είναι λαθος αυτο που είπε η Α μπα, οτι δηλαδη η δουλεια δεν φερνει ολοκληρωση, δουλεια =εργασία μετα αποδοχων, αμα εχει λυσει το βιοποριστικο δεν χρειαζεσαι τις αποδοχες αλλα την εργασία την χρειαζεσαι.Σημερα το πρωι, ξυπνησε, μετα τι κανει; πως αλληλεπιδρα με την υπολοιπη κοινωνία περαν των καφε, ποτα, ταξιδια και συζητησεις; η αλληλεπιδραση είναι βασικο συστατικο για την διαμορφωση προσωπικότητας. Δεν μπορει κατι θα κανει.
Ποκοπίκε εσύ ειδικά που έπαιζες και WoW ξέρεις ότι άνετα γεμίζει η μέρα. Τόσες χιλιάδες φοιτητές που θυμούνται τη σχολή στους 3 μήνες των εξεταστικών, τους υπόλοιπους 9 πώς αλληλεπιδρούν με την υπολοιπη κοινωνία περαν των καφε, ποτα, ταξιδια και συζητησεις;
Αν η κοπέλα δεν έχει ένα ταλέντο σε κάτι, ώστε να το σπουδάσει και να δουλέψει πάνω σ'αυτό, δεν το βρίσκω περίεργο που δεν δουλεύει. Τι θα μπορούσε να κάνει, να δουλέψει σε τυροπιτάδικο ενώ έχει τόσα λεφτά; Ποιος ο λόγος; Έχω γνωρίσει κατά καιρούς τέτοιους 'γόνους' που το μόνο που κάνουν είναι ταξίδια και καλοπέραση, αλλά αυτό που με εκπλήσσει κάθε φορά δεν είναι ότι δεν δουλεύουν, αλλά ότι δεν ενδιαφέρονται να σπουδάσουν στα καλύτερα Πανεπιστήμια του κόσμου, οτιδήποτε τους ενδιαφέρει. Αφού έχουν τα λεφτά, γιατί δεν ασχολούνται με την καλλιέργεια και τη μόρφωση τους; Αυτό είναι που με ξενερώνει εμένα. Φυσικά το ξέρω πως είναι αυστηρό κριτήριο γιατί δεν θέλουν όλοι να σπουδάσουν.Κατά τ'άλλα, όσο και να αγαπάω τη δουλειά μου, μακάρι να ήμουν στη θέση της και να ταξίδευα σε όλο τον κόσμο. Εκεί να δεις αλληλεπίδραση Ποκοπίκε. Δηλαδή δεν ανοίγει το μυαλό σου όταν γνωρίζεις άλλες κουλτούρες και αλληλεπιδράς με εντελώς διαφορετικά άτομα από σένα, ενώ άμα συναναστρέφεσαι κάθε μέρα τη Μαρίκα στο διπλανό γραφείο, που ακούει μπουζούκια και δεν έχει διαβάσει ένα βιβλίο στη ζωή της, οι ορίζοντες σου διευρύνονται; Τους συναδέλφους όπως και τους συγγενείς δυστυχώς δεν τους διαλέγουμε. Οπότε νομίζω ότι δεν στέκει τόσο αυτό το επιχείρημα.Για τους φίλους της, έχω να πω 'όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια.'
Εξωγήινη ,το "ταλέντο" και το επάγγελμα ,είναι 2 εντελώς διαφορετικά πραγματα ,με εντυπωσιάζει που τα συγχέεις.Προσωπικά ,εχω κι εγώ ενα ταλέντο.Δεν θέλω να φανώ ψωνάρα αλλα το έχω.Παρ όλα αυτά ,το να το κάνω επάγγελμα είναι μια διαδικασία κοστοβόρα ,επίφοβη ,κουραστική και εμπεριέχει εμπλοκή με άπειρους αρκουδιάρηδες που θα πρέπει να γλείφω για χρόνια.Σκέφτομαι σοβαρά να το απαρνηθώ επαγγελματικά γιατι το επαγγελματικό περιβάλλον του ταλέντου ειναι τοξικό και δεν θελω να φάω τα χρόνια μου έτσι.Πραγματικά το "ταλέντο" και τα "βρες το ταλέντο σου" ειναι μια αμερικανιά.Ενα χρύσωμα χαπιού.Αναφορικά με τη φίλη ,πρέπει να βρεί αλλες παρέες ,ας αρχίσει τις παρέες με άλλους γόνους να ησυχάσει κι αυτή απο αυτους να ησυχάσουν κι αυτοί απο αυτήν.Δεν κανουμε όλοι για παρεα με ολους ,τι να γίνει.
Μίλτο μιλούσα μόνο για τους πολύ πλούσιους που δεν έχουν ανάγκη να δουλέψουν. Εκεί, ναι, το μόνο κίνητρο είναι το ταλέντο σε κάτι. Καμία σχέση με αμερικανιές και χρύσωμα χαπιού. Παρόλ'αυτά πιστεύω ότι αν έχεις κλίση στο επάγγελμα σου, και πιο εύκολα το ασκείς και πιο ευτυχισμένος γίνεσαι, πολύ απλά γιατί σου πάει.
Λοιπόν ένα γενικότερο σχόλιο για τη Μαρίκα που ακούει μπουζούκια. Έχετε σκεφτεί ποτέ (ειδικά Καραβάν και Ποκοπίκε) ότι ο λόγος που η Μαρίκα 'βγαίνει' πιο γνήσια και άξια για παρέα από άλλους είναι ότι οι προσδοκίες είναι μηδενικές οπότε μας εκπλήσσει ευχάριστα από τα αυτονόητα; Δηλαδή θα πει ή θα κάνει 3 αξιόλογα πράγματα το χρόνο και θα πούμε 'Βρε τη Μαρίκα, δεν της το'χα, τελικά κοίτα να δεις που την είχα παρεξηγήσει'. Αν όμως έχουμε απέναντι μας έναν άνθρωπο που εκτιμάμε εξαρχής τότε οι προσδοκίες μας είναι ήδη πολύ υψηλές, άρα πρέπει να κάνει 10πλάσια προσπάθεια από τη Μαρίκα και θα του συγχωρεθούν και πολύ λιγότερα στην πορεία.Κάπως έτσι από το σχολείο ακόμα θυμάμαι να λένε για τα ρεμάλια της τάξης 'ψυχούλα είναι μωρέ' επειδή στις 2 από τις 10 περιπτώσεις φέρθηκαν μη αναμενόμενα καλά, ενώ τα πραγματικά καλά παιδιά τα έτρωγε η μαρμάγκα.
Ποκοπίκε πιστεύω ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν κάποιο ταλέντο και αν το βρουν και το αξιοποιήσουν θα είναι ευτυχισμένοι. Καμία σχέση με αυτά που λες, δεν με ενδιαφέρει πώς προπαγανδίζουν οι Αμερικάνοι το εργασιακό τους καθεστώς. Ταλέντο μπορεί να είναι και το να είσαι καλός στο να επισκευάζεις αυτοκίνητα. Αυτό σημαίνει ότι θα είσαι και πολύ καλός και ευτυχισμένος ασκώντας το επάγγελμα σου. Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω από πού κι ως πού το ταλέντο είναι τζιζ λέξη. Επίσης, δεν έχει σχέση με την τελική κρίση του ατόμου ως 'μέτριο' ή 'κακό' ή 'άριστο'. Το ταλέντο θέλει τεράστια δουλειά για να καλλιεργηθεί, να αναδειχθεί και να διατηρηθεί κι αυτό το βρίσκω τρομερά δίκαιο. Για πόσους λέμε ότι χαράμισαν το ταλέντο τους και είναι κρίμα.
Εξωγήϊνη δεν είναι θέμα απλώς προσδοκιών. Αυτό θα ήταν υπεραπλούστευση. Εγώ το εννοούσα σε άλλη βάση σχετικά την πηγαιότητα "της Μαρίκας απ'τα μπουζούκια". Ότι η έκφρασή της κι η αντίδρασή της είναι πιο γνήσια επειδή δεν φέρει το βαρίδι της μόρφωσης (και της πάση θυσία ανταπόκρισης σε αυτήν) που φέρουμε εμείς. Διάβαζα προχθές αφού το ανακάλυψα στο Google χάρις σε κουοτάρισμα άλλου σχολιαστή αυτό το κείμενο:http://www.enallaktikos.gr/ar30546el-kwstis-papagiwrgis-otan-pasxizei-kaneis-na-ekfrastei-to-megisto-empodio-einai-i-paideia-toy.htmlΚαι κουοτάρω με τη σειρά μου:"Η αλήθεια των λόγων μας ανήκει μόνο αν την εξαγοράζουμε με το τομάρι μας. Σκαμπίλι άγνευτο δεν παίζεται. Αυτή είναι η μόνη στέρεη παιδεία. Κάποιος που υπηρετεί τις ιδέες του, που τολμάει να πάει στη σκηνή, να ανέβει στο βουνό – ε, αυτός είναι σαν τα λόγια του, τόσο σωστός και τόσο πλανημένος, πληρώνει τη νύφη με λεφτά παντελονάτα, άρα είναι φίλος και αποδεκτός. Αλλά πώς να γίνει φίλος ένας που φιλολογεί πάνω στην υποτιθέμενη αλήθεια του, που είναι ειλικρινής μόνο όταν πηγαίνει στους γιατρούς να εξεταστεί;Δε δέχονται να δοκιμαστούν ως ασκούμενοι: αυτό είναι το απογοητευτικό με τους θεωρητικούς. Ένας δικηγόρος σπουδάζει μερικά χρόνια και στη συνέχεια, σαν να τελειώσουνε τα ψέματα, αρχίζουν τα αληθινά ψέματα της δουλειάς. Από τα κιτάπια και τη θεωρία κατέρχεται πια στο γκεζί. Αναγκαστικά περνάει από τη θεωρία στην πράξη, από τις διακηρύξεις στην πραγματικότητα. Αλλά ένας άκαπνος θεωρητικός πώς να περάσει στην πράξη; Κατεβάζοντας ως τ’ αυτιά τη τραγιάσκα του βιβλιογνώστη, μιλάει ασταμάτητα για παλάτια που δεν είδε.[...]Εδώ άλλωστε φωλιάζει το πρόβλημα με την ερίτιμο αδελφότητα των εγγραμμάτων: δε γυρεύουν να εγκολπωθούν την όποια διδασκαλία τους, να την εκθέσουν στα κύματα της ζωής, τους αρκεί να γίνουν τζουτζέδες της. Πώς να μην καταντήσει ο κόσμος των γραμμάτων μασκαράτα και κάλπικο ανθρωπομάζωμα; Όταν ακονιτί διδάσκουν ό,τι άλλοι άνθρωποι κατάκτησαν με βάσανα, πώς να εκτιμήσουν τα βάσανα; Αυτοί μελετητές είναι, ορντινάτσες, μεταφραστές, διερμηνείς, πιστοί στο γράμμα. Φυλάνε τα ρούχα του νεκρού. Τίποτε άλλο.Για όλη αυτή την επονείδιστη κουστωδία μία είναι η συμβουλή: πες αυτό που σε παιδεύει, μην ντρέπεσαι, φανού αυτός που είσαι, κάψε το ψευδοεγώ του πανεπιστημίου, πέτα τις βάτες από τους ισχνούς ώμους σου – πάψε να βρυχάσαι και να κάνεις το θηρίο."
Parisie οντως γεμιζει αλλα το wow όταν δεν είναι ξεκουραση αλλα γεμισμα είναι προβλημα.Εξωγήινη, η εργασία δεν είναι θετικη μονο αν εχεις ταλεντο σε κατι, αυτη η θεωρηση είναι αρκετα cheerleading αμερικανια, η δουλεια σε κανει βιωματικα υπευθυνο για την ζωή σου, εχεις δεν εχεις ταλεντο. Αναφορικα με την αλληλεπιδραση στα ταξίδια, τα ψυχαγωγικα ταξιδια ψυχαγωγικη αλληλεπιδραση θα σου προσφερουν, όσοι ταξιδευεται συχνα για να ανοιξετε τους οριζοντες σας ποσο συχνα αλληλεπιδρασατε σε ουσιαστικο επιπεδο με τις δυσκολίες των κατοικων; Είναι καλα και χρησιμα και οποιος μπορει να τα κανει επιβάλεται να τα κανει, αλλα δεν αντικαθιστουν την αλληλεπιδραση σε συνθηκες υποχρεωσης, γιατί δεν υπάρχουν παραμετροι οπως υποχρεωτικοτητα και μαρκοχρόνιος εγκλωβισμος συνυπαρξης. Οταν θα πας δυο εβδομαδες στο Λονδινο ή στην Νικαράγουα δεν λειτουργεις με γνωμωνα ότι με δαυτους θα ζησω την υπολοιπη ζωή μου και αρα θα πρεπει να επενδυσω στην κατανοηση στο πως λειτουργουν, αισθανονται, αντιλαμβανονται κτλ. Αν θες τα ταξίδια δεν είναι τιποτα αλλο απο τα τρεϊλερ (εβαλα και διαλυτικα) των ταινιων, όχι ομως οι ταινίες αυτες καθ'αυτες. Το ταλεντο είναι πολυτελεια στην ζωή όχι ικανη και αναγκαια συνθηκη. Η πλειοψηφία των ανθρωπων (και ημων εδω στη Lifo, αναγνωστων και σχολιαστων) είμαστε αταλαντοι, δηλαδη μετριοι και δεν είναι κακο, για την ακριβεια η μετριοτητα προσωπικα με μαγευει περισσότερο απο "ταλαντουχος" ο ενας, "ταλαντουχα" η αλλη, "ταλεντο" εδω, "ταλεντο" εκει, "ταλεντα" παντου και το αισθημα της μη αναγνωρισης του "ταλεντου" διαχυτο παντου βεβαιως βεβαιως. Τα περι βρες το ταλεντο σου ενω είναι απο καλη προθεση ανοικει στο ίδιο προβλημα της ασφυξίας της προσδοκιας που σχολιασα. Η εξαπλωση της cheerful empowerment λογικης βρες το ταλεντο σου με την δουλεια επιασε ταβανι απο τον παραλογα ακριβοπληρωμενο απο τις καπιταλιστικες εταιριες κλαδο των "διοικηση επιχειρησεων" (και ναι θεωρω την "διοικηση επιχειρησεων" και τα "σεμιναρια" τους την πιο μεγαλη παρασιτικη παπατζα που πουλα φυκια για μεταξωτες κορδελες για να πεισουν τους απλους εργαζόμενους ότι ο λογος που δεν μεγαλουργουν οπως οι ιεραρχικα ανωτεροι τους επειδη εκεινοι δεν κανουν κατι καλα, "να δειτε οι πετυχημενοι ανωτεροι σας τι καναν καλα, θαυμαστε τους, μιμηθητε τους κτλ").Αναφορικα με τους οριζοντες και τα ταξιδια, βλεπεις το ταξιδι πιο γεωγραφικα απο ότι πρεπει, οι οριζοντες σου θα ανοιξουν αμα συναναστρεφεσε με τους πολιτισμικα διαφορετικους σου, δηλαδη την Μαρικα που ακουει μπουζουκια, το ότι απαξιεις την Μαρικα με τα μπουζουκια της δεν σε προβληματιζει ότι δεν είσαι τοσο ανοιχτομυαλη όσο θεωρεις; η Μαρικα είναι η πολιτισμικα ξενη σε σενα όχι ο ομοιος σου που απλα μιλαει σε αλλη γλωσσα, στον τοπο της Μαρικα θα πρεπει να ταξιδεψεις. Ενας Ιρανος Δημοκρατικος είναι πιο ομοιος μου απο ότι ενας αναλφαβητος Ελληνας, ποιο ταξιδι εχει να μου προσφερει περισσότερα; Αν δεν μπορεις να κανεις το δυο μετρα ταξιδι να γνωρίσεις το διαφορετικο τι νοημα εχουν τα χιλιαδες χιλιομετρα για να γνωρίσεις το ομοιο σου; Το ταξιδι που ανοιγει τους οριζοντες είναι πιο συμβολικο απο ότι γεωγραφικα μετρησιμο.
απο που να το πιάσω και απο που να το αφήσω το σχόλιό σου, ειδικά με τις παπάτζες του μάνατζεμεντ...Χωρίς παρεξήγηση, αν δεν έχεις δουλέψει και αν δεν έχεις συναναστραφεί με μεγάλους μάνατζερ δεν μπορείς να το λες επειδή διάβασες ένα βιβλίο στο πανεπηστήμιο. ¨Εινα σαν να ακυρώνεις π.χ την δουλειά του κλοπ η του μουρίνιο κρίνοντας απο τον προπονητή της άνω ραχούλας..
Η προσωπική μου θέωρηση τείνει να συμφωνεί με κάποια points σου να ξες. Η Μαρίκα από τα μπουζούκια ενδέχεται να είναι πιο γνήσια από κάποιους μορφωμένους και να έχει και πιο σημαντικά πράγματα να πει στο κάτω μέρος της ούγιας. Επιπλέον η δημιουργική απασχόληση δεν έχει αναγκαιότητα ταλέντου. Άλλωστε και το ταλέντο είναι κατά 80% ιδρώτας και κάνοντας το γραφιά το καταλαβαίνει κάποιος πάρα πολύ καλά. Το δε γέμισμα χρόνου διαφέρει όντως από την δημιουργική απασχόληση κι είναι και η διαφοροποιήση ανάμεσα στον πλούσιο γόνο που κοπρίζει από τον πλούσιο γόνο που αφήνει ένα αποτύπωμα πέραν της κόπρου του. Η δημιουργική απασχόληση παράγει αποτέλεσμα. Το αποτέλεσμα δεν είναι αναγκαίο να αξιολογηθεί σε καπιταλιστικούς όρους. Υφίσταται όμως και σε πεδίο πέραν του Εγώ. Κατά την ταπεινή μου άποψη πάντοτε.
Συμφωνώ με Ποκοπίκο. Η εργασία συντείνει, μαζί με άλλους παράγοντες φυσικά, στην προσωπική μας εξέλιξη. Παρίσιε, το θέμα δεν είναι απλά πόσο εύκολα γεμίζει η μέρα. Όταν εξακολουθείς να φέρεσαι σαν φοιτητής από μια ηλικία και μετά δεν είναι υγιές, κάπου στο δρόμο κάτι έχεις χάσει.
Chulbis δεν μιλαω για τους θεωριτικους αλλα για ολους αυτους που περιφερονται στις εταιρίες που δουλευουμε και μας λενε παπατζες, και όταν ειδικα πειθουν να εφαρμοστουν οι "γνωσεις" τους τρεχουμε οι υπολοιποι να συμμαζεψουμε τα ασυμαζευτα. Εμμενω καθολικα στα των "διοικησεων επιχειρησεων" και τα "σεμιναρια" τους. Για τα υπολοιπα αν καποιος/α μπερδευτικε στο τι ηθελα να πω...ας διαβασει την Συνοψις απο το Καραβν'.Τελος αν καταλαβα καλα ο Parisios (διορθωσε με) δεν ειπε ότι το "γεμιζει ανετα" είναι θετικο αλλα ότι γίνεται ανεξαρτητως θετικου/αρνητικου.
Ποκοπίκε καλά κατάλαβες, απαντούσα σε αυτό που είπες, τι κάνει αφού σηκωθεί το πρωί. Κατάλαβα ότι εννοείς "πώς γεμίζει τη μέρα της".Κατά τα άλλα, ο καθένας ζει τη ζωή του όπως μπορεί, ή, αν είναι τυχερός, όπως θέλει. Δεν με ενδιαφέρει να κάνω αξιολογικές κρίσεις για τον τρόπο ζωής των άλλων, πόσο μάλλον όταν δεν είναι σε βάρος κανενός τρίτου.
Η κοπέλα ταξιδεύει, γνωρίζει ανθρώπους και διαβάζει. Αυτά τουλάχιστον λέει στη φίλη της. Και ποιος σας λέει ότι δεν σπουδάζει, δεν ερευνά την αγορά για κάτι που μπορεί να κάνει με διαφορά, και δεν σκέφτεται δική της εργασία; Ή δεν προσφέρει σε φιλανθρωπικές δράσεις χωρίς να το διατυμπανίζει; Επειδή δεν της το λέει; Σιγά μην τα λέμε όλα όσα κάνουμε. Αλλά και τίποτε από όλα αυτά αν δεν κάνει, αν φροντίζει να επενδύει το εισόδημά της σοφά, θα πολλαπλασιαστεί και θα τη συντηρεί για περισσότερο χρόνο. Είναι ήδη αρκετή πνευματική εργασία, ονομάζεται διαχείριση πλούτου. Άλλοι την κάνουν για λογαριασμό πελατών, άλλη για τον δικό τους πλούτο. Οι φίλοι νομίζω θα σκάνε εσαεί για οποιονδήποτε τυχερό που ανήκει στη δεύτερη κατηγορία.
θα θελα πολυ να αναλυσεις σε τι χρειαζεται η δουλεια, περαν του βιοπορισμου οπως ειπαμε, σε εναν ανθρωπο που δουλευει δωδεκαωρα, πωλητης σε μπακαλικο, η παιχνιδαδικο, για 300-400 ευρω και δεν τολμαει και να παραπονεθει για την καταπατηση των εργασιακων του δικαιωματων...
#7. Καλα αν μοιάζει στον Μπαντέρας δικαιολογείσαι . Άλλως δεν ειναι και τοσο αθωο που τον λες Ζορό. Εννοώ , ειναι ακρως σημειολογικο. Συγχωρα με, αυτο μου ηρθε . Τωρα , ειναι η αλεπού (αυτο σημαινει το όνομα ) που θα λύσει με το μυαλο του τους γριφους σου, ή ειναι η προβολή σου πως θες να βλεπεις τον εαυτο σου ή τι χρειαζεται να γινεις, ωστε να λυσεις αναίμακτα τα προβληματα σου. Απο την αλλη μονο με το μυαλό δεν βαφονται τ' αυγα.