ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ένα παιδί που σπουδάζαμε μαζί στην Αγγλία είχε δείξει ενδιαφέρον. Μου το λέγαν οι φίλες μου και άφηναν υπονοούμενα κοινοί μας φίλοι. Ήταν πάντα λιγομίλητος και σοβαρός. Έχουμε 4 χρόνια διαφοράς. Εγώ ξεκίνησα το 2013 πρωτοετής και εκείνος ήταν στην τελευταία χρόνια (εγώ σπούδαζα law αυτός πολιτικός μηχανικός). Γενικά πάντα ήταν άλλου και μελαγχολικός και δεν προχώρησε το πράγμα. Εγώ (όχι για ηθικούς λόγους αλλά επειδή βαριέμαι) δεν κάνω γενικά το πρώτο βήμα. Επειδή είμαι και λίγο εγωίστρια χεχε. Την χρόνια του μεταπτυχιακού άρχισε να δείχνει ενδιαφέρον πάλι. Μου είπε πως δουλεύει σε μια industrial πολύ στην Αγγλία και δεν του αρέσει και θέλει να επιστρέψει στην Ελλάδα αλλά είναι καλά τα λεφτά. Συμφωνήσαμε να μιλήσουμε στο τηλ γιατί είπε πως πεθύμησε την φωνή μου. Με είχε και περίμενα 4 ώρες - είχα τσιτωσει γιατί δεν μου αρέσει να με στήνουν. Μου ανακοίνωσε πως μιλούσε με την αδερφή του. Πρώτο φάουλ. Τι την έπιασε; Για συμβουλές; Δεν ξέρω. Πρώτη φορά μιλούσαμε μετά από χρόνια και αντί για flirty exchange άρχισε να μου λέει τα προβλήματα της δουλειάς. Το μόνο σχόλιο που έκανε όταν του είπα τους λόγους που είμαι Λονδίνου «σου αρέσει τόσο το Λονδίνο που έμεινες για μαστερ;>. Ήταν αμήχανος και εγώ είχα νεύρα ακόμα που δεν με έπιασε την ώρα που συμφωνήσαμε και φαινόταν στον τόνο της φωνής μου χαχα. Μετά με ρώτησε αν σκοπεύω να επιστρέψω στην Ελλάδα. Του είπα θα δω, γιατί ; Δεν είπε ούτε αν θέλει να κατέβει Λονδίνο να βρεθούμε για καφέ, γενικά φαινόταν έτοιμος για απόρριψη. Όλο κάτι υπονοούμενα τύπου γιατί δεν μιλούμε μέσω video call του είπα δεν είναι αυτό που συμφωνήσαμε. Και μετά τον διέγραψα και δεν ξανά ασχολήθηκε. Έστελνε όλο καρδούλες και ήταν εκδηλωτικός στο messenger αλλά το τηλεφώνημα βατερλό... ούτε έδειξε ενδιαφέρον ούτε προσπάθεια. Οι φίλες μου με λένε σνομπ επειδή τους είπα πως δεν έχουμε πολλά κοινά. Εντωμεταξύ εγώ καμία σχέση. Του είπα πως μου άρεσε η όπερα και ήταν όλο ειρωνεία. Εγώ δεν υπονόησα ούτε ότι ήταν λαϊκός αλλά εκείνος υποσυνείδητα έβγαζε ένα κόμπλεξ; Δεν ξέρω. Confused