ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Όντας μοναχοπαίδι εχω μάθει να εχω όλη την προσοχή των γύρω μου πανω μου κάνοντας μου οποιαδήποτε χαρη! Τωρα πια ομως που εχω φυγει απο το σπιτι και ειμαι μονη μου άρχισα να καταλαβαινω πως δεν ειναι αυτο το φυσιολογικό και πως πρεπει να μαθω να υποχωρώ και να συμβιβάζομαι! Ανακάλυψα μεσα απο μια σχεση που εχω τους τελευταιους Μηνες πως ειμαι εγωίστρια κατι που το απαρνιόμουν μεχρι τωρα! Το θεμα ειναι πως ολα αυτα τα καταλαβα τη στιγμή που άρχισα να εχω «προβλημα» με τον (σχεδόν) φιλο μου επειδη δεν στρέφει όλη του την προσοχή πανω μου ή γιατι δεν ξεσκίζεται για να με δει με αποτέλεσμα Να του τα χώνω και ο ίδιος να εχει ψυχρανθει κάπως μαζι μου πραγμα που δεν μου αρεσει διότι τον εκτιμώ πολύ σαν άνθρωπο και δεν θελω να χαλάσει αυτο που έχουμε και μάλιστα εξαιτίας μου και λόγω αυτού! Η αληθεια ειναι πως και με τους φίλους πιστευω ειμαι εγωίστρια κι εγωκεντρική Αλλα δεν συνεβη κατι ώστε να φαω «σφαλιάρα» και το καταλάβω, βέβαια όσο θυμαμαι μερικά πραγματα που γίνανε σκεφτομαι πως Εγω θα με ειχα χτυπήσει και αυτο δεν ειναι όμορφο νομίζω πως αν συνεχίσω ετσι θα μεινω αν Οχι μονη μου, με άτομα απο υποχρέωση και αυτο δεν ειναι όμορφο! Για αυτο Συνηδητοποιησα πως πρεπει και να αλλαξω κάποια πραγματα μεσα στο μυαλό και στον τρόπο σκέψεις μου, να γινω πιο υπομονετική και να μην κανω φασαρία με το παραμικρό ή να υποχωρώ και σε κάποιες καταστάσεις! Δεν ξερω ομως πως μπορω να «φτιάξω» αυτο το ελάττωμα μου!! Τι προτείνετε;;