ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δίκιο έχεις κι εσύ... απορία το 'χω, γιατί μερικοί ακριβώς ενώ τους εξηγείς ότι δεν έχεις ξεπεράσει κάτι κι ότι γι' αυτό προτιμάς το φιλικό-αν θέλουν κι εκείνοι βεβαίως-επιμένουν να στην πέφτουν κι όχι για καμιά ξεπέτα αλλά ακριβώς για να γίνουν ένα ωραίοτατο παυσίπονο;

ΕΛΕΟΣ Βρε γαμω την τύχη μου παλι..απορία το χω, γιατί εσείς που μπλέκετε με τους ανέτοιμους χωρισμένους τα ρίχνετε σε αυτούς και όχι στο άδειο το κεφάλι σας που τους επιλέγει. Και άντε, αυτοί είναι σε ανάγκη στήριξης και την παίρνουν από οπου βρουν. Εσείς γιατί δεν αναλαμβάνετε τις ευθύνες των επιλογών σας;

Έχεις και εσύ ευθύνη (και καθένας) που πάει και μπλέκει με φρεσκοχωρισμένο ενώ φαίνεται ότι εκείνος απλά ψάχνει για παυσίπονο.

Δίκιο έχεις. Εξουθενώνει συναισθηματικά ο άχαρος ρόλος της "αντιβίωσης". Απ'ότι έχω καταλάβει, για χψζ λόγους (αδυναμία χαρακτήρα, φόβος μοναξιάς, κλπ) υπάρχουν πολλοί (οι περισσότεροι?) που δεν μένουν μόνοι τους έως ότου ξεκαθαρίσει η συναισθηματική φόρτιση από μια προηγούμενη σχέση. Με αυτό ως δεδομένο, θεωρώ ότι δεν έχει νόημα να περιμένουμε από τους άλλους να φερθούν σωστά. Πρέπει να αναπτύξεις ιδία άμυνα έναντι του φαινομένου. Ας πούμε, εγώ βασίζομαι: στο ένστικτο μου, τον ιδιόρρυθμο χαρακτήρα μου, και κάποια άλλα "φίλτρα" που απομακρύνουν ανθρώπους που τυχόν θα προσπαθούσαν να με "αφαιμάξουν" συναισθηματικά. Π.χ., αναφέρεται συχνά στον/ην πρώην, ή αναφέρεται σπάνια αλλά υγραίνονται τα μάτια,... φύγε (και πολλά άλλα σημαιάκια).