ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεύτερο και τελευταίο μέρος. Προτιμώ να το γράψω ως μια δεύτερη εξομολόγηση, από το να απαντήσω στα ήδη υπάρχοντα σχόλια. Προτιμώ την κάλυψη αυτής της ανωνυμίας. Είμαι από τις γυναίκες που έτσι κι αλλιώς δεν το είχαν και ιδιαίτερα με την μητρότητα. Για πολλούς λόγους. Αυτό που πονάει περισσότερο είναι το εξής:Ότι μια γυναίκα που δεν μπορεί στα 34 να τεκνοποιήσει, αυτομάτως στοχοποιείται. Δηλαδή παύει πλέον ο περίγυρος να σου λέει «άντε κάνε κι εσύ ένα παιδάκι να τακτοποιηθείς», αλλά αντ’ αυτού σου λένε, «Είδες; Τι κατάλαβες που δεν έκανες παιδί; Τώρα έχασες για πάντα την ευκαιρία σου.» Ή «κοίτα, καλώς ή κακώς σου έτυχε αυτό. Πρέπει δυστυχώς κι εσύ να ρίξεις τα στάνταρ σου στο τι ζητάς από έναν σύντροφο γιατί δεν μπορείς να του προσφέρεις το βασικότερο.»Ναι, έχω ακούσει και τέτοια. Αλλά όχι, εγώ δεν θέλω να ρίξω τα στάνταρ μου για το τι ζητάω από έναν μελλοντικό σύντροφο.Όχι κυρίες και κύριοι, δεν υστερώ σε τίποτα από τις άλλες γυναίκες. Εγώ το ξέρω. Αλλά έχω κουραστεί να προσπαθώ να πείσω και τους άλλους. Απλά το χθεσινό τηλεφώνημα, ήταν το κερασάκι στην τούρτα. Τέλος πάντων, ευχαριστώ για την υπομονή σας, υπόσχομαι να μην σας πρήξω περισσότερο γι’ αυτό. Αργά ή γρήγορα θα την βρω την άκρη μου. Πάντα την βρίσκω.