ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

είμαι 20 χρονών κοπέλα. Κι έχω πολύ θέμα. Με τις σχέσεις με τους ανθρώπους γενικά, και ειδικά με το αντίθετο φύλο. Μέχρι πέρσι δεν είχα καθόλου κοινωνικό κύκλο οπότε ήταν λογικό ότι δεν υπήρχε ενδιαφέρον από κάποιον. Που να μ΄εβλεπε και που να με γνώριζε ωστέ να ενδιαφερθεί. Ήμουν ένα άτομο κλεισμένο σε ένα σπίτι, καταθλιπτικό. Φέτος άνοιξα τον κύκλο μου, βγήκα περισσότερο, είχα δραστηριότητα που με απασχολούσε πολλές ώρες και με έφερνε σε επαφή με αγόρια. Αποτέλεσμα 0 όμως. Θέλω να πω πως ούτε εμένα μου άρεσε κάποιος, αλλά ούτε κι εγώ άρεσα σε κάποιον . Τουλάχιστον όχι τόσο ωστέ να μου το πει ή να προσπαθήσει να είναι κοντά μου ή κάτι τέτοιο. Και δεν ξέρω τι κάνω λάθος γιατί προσπαθώ να είμαι ο εαυτός μου ή η καλύτερη βερσιόν του εαυτού μου. Και τώρα το αστείο είναι ότι είμαι ωραία εμφανισιακά σε φάση ότι μου το έχουν πει πια πολύ άνθρωποι είναι κοινή παραδοχή και ξέρω ότι στα περισσότερα στρειτ αγόρια αρέσω εμφανισιακά παρόλα αυτά δεν θα κάνουν κίνηση μαζί μου. Ίσως φαίνομαι πολύ ψυχρή ή σοβαρή και άπειρη ή αθώα και αφελής ή φαντάζει απίστευτα δύσκολο να με πλησιάσουν παρόλο που εγώ νομίζω ότι είμαι προσιτή. Ίσως απλά δεν τους αρέσω. Αλλά το θέμα είναι οτί δεν την παλεύω άλλο με τη μοναξιά. Κι ότι θέλω κάποιος να ενδιαφερθεί για μένα και να του αρέσω για αυτό που είμαι. Και να μου αρέσει και εμένα. Θέλω να δει και την καταθλιπτική μου πλευρά και όχι μόνο αυτή που φαίνεται χαρούμενη με κόσμο. Και να δει και όλες τις ώρες μοναξιάς που έχω περάσει. Και να καταλάβει.