Την παρελθοντική ερωτική σχέση που είχες με το συνεργάτη σου ποιος θεώρησε ότι μπορεί να τη "φέρει" στην τωρινή σχέση; Ποιος του είπε γι΄αυτή και μάλιστα από την αρχή, όπως λες; Τα παιδιά του πρώην; η γυναίκα του; ο ίδιος ο πρώην; Έχω την αίσθηση πως αν το έκανε οποιοσδήποτε τρίτος, η "οργή" σου θα ήταν στραμμένη προς το πρόσωπο αυτό και όχι προς το σύντροφό σου.Μήπως λοιπόν το είπες μονη σου, θεωρώντας πως είσαι πολύ δυναμική, πολύ πετυχημένη... πολύ "καρίαρ γούμαν" και γενικότερα "πολλή" για το σύντροφό σου; Μήπως; Ενώ αρχικά λοιπόν τον αποκαλείς λογικό και ψύχραιμο, στη συνέχεια μιλάς απαξιωτικά για εκείνον. Θεωρείς εκείνον υπεύθυνο για τον παραλογισμό στη σχέση σας ενώ εσύ του βάζεις το παράλογο κι ανήθικο δίλημμα να επιλέξει ανάμεσα σε "εσένα και την ανασφάλειά του". Δηλαδή "Ή θα νιώσεις ενοχή που αμφισβητείς τα συναισθήματά μου ή θα αισθανθείς ντροπή για τα δικά σου". Και με έπαρση απαντάς μόνη σου ότι θα διαλέξει εσένα γιατί στο "εσένα". ΛογικόΕπίσης φαντάζομαι πρόσεξες ότι το πρώτο πρόσωπο πληθυντικού (δηλαδή το "εμείς") το χρησιμοποίησες μόνο μία φορά για την τωρινή σου σχέση, ενώ για την πρώην σχέση σου τέσσερις συνεχόμενες στην πρώτη παράγραφο. Γενικότερα παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον (για μένα τουλάχιστον) η εξομολόγησή σου, αλλά μου άφησε κι ένα μεγάλο ερωτηματικό. Συναισθήματα έχεις για τον άνθρωπο αυτό; Δεν έχεις εκφράσει ούτε ένα.
21.5.2018 | 02:45
Χάλασε το βράδυ μου και μάλλον και η σχέση μου
Ήμασταν 9 χρόνια μαζί. Χωρίσαμε πριν 6 χρόνια. Χωρίς καυγάδες και δράματα. Μας τελείωσε ο έρωτας, το σεξ και η διάθεση. Ανέκαθεν είχαμε επαγγελματική συνεργασία. Αρκετά επιτυχημένη. Δε συνέφερε κανέναν απ' τους δυο μας να την διακόψει. Αυτός παντρεύτηκε, έχει και παιδάκια, μια χαρά.Ο νέος μου σύντροφος ο οποίος γενικά είναι λογικός και ψύχραιμος, δυστυχώς δε μπορεί να το διαχειριστεί. Ζηλεύει, τον βλέπει ανταγωνιστικά, δε λέει να το χωνέψει οτι δεν τρέχει τίποτα ανάμεσα μας. Απόψε μου έκανε σκηνή. Ξέσπασε όλη του την ανασφάλεια πάνω μου. Λυπάμαι αλλά η δουλειά μου είναι πάνω από τα ψυχολογικά του. Του εξήγησα οτι δε θα διαλύσω οτι εχω χτίσει τόσα χρονια για να νιώσει ασφαλής κι εφόσον δε με εμπιστεύεται να το λήξουμε. Θέλω χαρά και ηρεμία οχι ζήλεια και σκηνές. Μου ζήτησε συγνώμη, μου ειπε οτι τον τρελαίνει η σκέψη οτι είμαι συνέχεια μαζί του και πιστεύει οτι πάντα ο άλλος θα είναι πιο σημαντικός στη ζωή μου. Δεν αντέχω τόσο παραλογισμό. Έτσι είναι η κατάσταση και το ήξερε απ' την αρχή. Έχουμε χωρίσει 6 ολόκληρα χρόνια, έλεος! Συμφωνήσαμε να πάρει λιγο χρονο να σκεφτεί τι προτιμά: Εμένα ή την ανασφάλεια του; Σίγουρα θα πει έμενα και σύντομα θα εχω παλι τα ίδια αλλά του έδωσα την ευκαιρία μπας και λογικευτει.
4
