ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Στέκομαι μπροστά από ένα χάος στο γραφείο μου, ο προϊστάμενος μου να κάνει σαν παλαβός λες και ήρθε το τέλος του κόσμου για μια υπόθεση που με κατάλληλες ενέργειες μπορεί να τελειώσει σε 5 λεπτά, η άλλη δίπλα μου φτιάχνει τα νύχια της ατάραχη λες και είναι στο μπάνιο του σπιτιού της και πολύ συχνά την έχω δει να κοιτάζει παποούτια τσάντες και διάφορα άλλα στον υπολογιστή και θέλω να μάθω τι ήρθε να κάνει εδώ πέρα είμαι περίεργος να την ρωτήσω, ο άλλος απέναντι χαζογελάει μπροστά από μια οθόνη, το αφεντικό μου ήρθε με το φρέντο εσπρέσο στο χέρι, γυαλούμπα στο κεφάλι και ντύσιμο έτοιμος για παραλία. Αυτή δεν είναι επιχείρηση. Μη πω καλύτερα τι είναι. Ο μόνος που δουλεύει είμαι εγώ. Έκανε ένα λάθος ο προϊστάμενος μου τις προάλλες και το φορτώσανε σε μένα. Ότι έκανα εγώ το λάθος. Από τότε σπάστηκα. Έπρεπε να είχα παραιτηθεί. Εγώ ρουφιάνος δεν θα γίνω ποτέ. Κι αν κάνω λάθος θα το παραδεχτώ στα ίσια και δεν θα πω ότι το έκανε η γκόμενα που φτιάχνει τα νύχια της ή άλλος ο τύπος που γελάει μπροστά από μια οθόνη. Θα φύγω. Θα βρω αλλού. Σιγά μη κλάψω. Αι σηχτήρ μου άναψαν τα λαμπάκια πρωί πρωί...